Τα δύο νομοσχέδια κάτω από άλλες πολιτικές συνθήκες θα είχαν προκαλέσει σημαντικές αντιδράσεις και θα επέφεραν υψηλό πολιτικό κόστος στην κυβέρνηση. Στην παρούσα φάση όμως βλέπουμε ότι κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα η κυβέρνηση έχει μάλλον πολιτικό όφελος από την προώθηση των αλλαγών σε πανεπιστήμια και αυτοδιοίκηση. Η συγκεκριμένη πολιτική πραγματικότητα επιβεβαιώνει τη στροφή που έχει κάνει η κοινωνία σε απόψεις και μέτρα που ενισχύουν την εξουσία της πλειοψηφίας και την επιβολή του νόμου και της τάξης.
Στο νομοσχέδιο για την παιδεία έχει γίνει κυρίαρχο το ζήτημα της αστυνόμευσης των πανεπιστημιακών χώρων μέσα από τη δημιουργία ενός ειδικού σώματος ασφαλείας. Ένα τέτοιο νομοσχέδιο αν τολμούσε να το φέρει για ψήφιση κυβέρνηση πριν από 5 χρόνια θα… έπεφταν τα μπετά από τις αντιδράσεις. Τώρα οι κινητοποιήσεις είναι ελάχιστες, και αυτές που γίνονται λειτουργούν υποστηρικτικά προς την κυβέρνηση. Όταν ο πολίτης βλέπει την πορεία των «ημιπιτσιρικάδων» με το στρατιωτικό βήμα να μάχονται την αστυνόμευση προφανώς δικαιώνει την κυβερνητική πολιτική. Οι πολίτες έχουν βαρεθεί τις κομματικές στοιχίσεις και την επαναστατική γυμναστική τού… δεν θα περάσει! Σε όλες τις έρευνες καταγράφεται η συντριπτική επιθυμία των πολιτών για πανεπιστήμια ευρωπαϊκά και όχι τριτοκοσμικά. Το κύριο πρόβλημα στη λειτουργία των πανεπιστημίων δεν είναι βέβαια η αστυνόμευση ούτε η δράση των... δυναμικών μειοψηφιών: Είναι η παρεχόμενη εκπαίδευση και η αναβάθμισή τους με βάση τα διεθνή πρότυπα αριστείας. Η κυβέρνηση χρησιμοποιεί απλώς τους «χρήσιμους ηλίθιους» για να δείξει πως κάτι κάνει, αφήνοντας τα ουσιαστικά προβλήματα για το μέλλον, όταν θα έχει τελειώσει και η σκιαμαχία των συμβόλων της μεταπολίτευσης.
Στο χώρο της αυτοδιοίκησης προωθείται το πιο καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα που έχει εφαρμοστεί. Ο δήμαρχος και ο περιφερειάρχης θα παίρνουν την απόλυτη πλειοψηφία στα συμβούλια και θα εκλέγονται με ποσοστό μικρότερο του 50%. Οι πολίτες στέκονται όμως παγερά αδιάφοροι σε αυτή την αλλαγή γιατί έχουν πειστεί ότι η δημοκρατία λειτουργεί καλύτερα όταν υπάρχει ξεκάθαρη πλειοψηφία. Ο πολίτης επιλέγει δήμαρχο και περιφερειάρχη από τον οποίο αναμένει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του και να δώσει λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα. Δεν θέλει έναν ανίσχυρο ισορροπιστή που θα ψάχνει πλειοψηφία σε κάθε συμβούλιο, μέσα από ένα διαρκές παζάρι εκβιασμών και εκχωρήσεων. Θέλει υπεύθυνα συμβούλια που να λαμβάνουν αποφάσεις, να επιβάλλουν λύσεις μέσα σε ένα πλαίσιο λογοδοσίας και διαφάνειας, με καθαρούς ρόλους και αρμοδιότητες. Θέλει πλειοψηφίες που θα διοικούν και θα αποφασίζουν και μειοψηφίες που θα παρουσιάζουν εναλλακτικές λύσεις και κυρίως θα ελέγχουν την εξουσία. Ο πρώτος τα παίρνει όλα και απολογείται για τα πάντα. Ένα απλοϊκό αλλά ξεκάθαρο σύστημα. Το πρόβλημα στην αυτοδιοίκηση δεν είναι βέβαια ο τρόπος εκλογής, αλλά ο βαθμός αποτελεσματικότητας των δημοτικών αρχών και κατά πόσο ανταποκρίνονται θετικά στην τοπική ανάπτυξη. Οι αλλαγές που προωθούνται στην αυτοδιοίκηση είναι ακραία συντηρητικές, αλλά δεν δημιουργούν πολιτικό πρόβλημα στην κυβέρνηση μιας και θεωρούνται από τη μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών λογικές και δίκαιες.
Μετά την κατάρρευση της αυταπάτης των εύκολων λύσεων, υπάρχει ξεκάθαρη μετατόπιση του πολιτικού εκκρεμούς στο άλλο άκρο. Οι πολίτες έχουν στραφεί σε συντηρητικές επιλογές επιζητώντας κυρίως σιγουριά και ασφάλεια. Η στροφή στην Ελλάδα και στον κόσμο συνολικά είναι ξεκάθαρη. Η νέα κατάσταση όμως είναι λάθος να αναλύεται με όρους παρελθόντος. Οι αναφορές στη χούντα και η παρουσίαση της αστυνομίας ως μπαμπούλα έχει κλείσει τον ιστορικό της κύκλο. Η επιμονή στα σχήματα του εμφυλίου πολέμου και στους παλαιούς διαχωρισμούς δεν παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όποιος πλέον κάνει πολιτική με αυτά τα εργαλεία χάνει διαρκώς έδαφος, γιατί αυτά δεν αφορούν τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών.
Προοδευτικό δεν είναι κάτι που προκύπτει από την επίκληση ενός δήθεν ηρωικού παρελθόντος, αλλά η προώθηση συγκεκριμένων λύσεων και προτάσεων για το μέλλον. Είναι άραγε πρόοδος η υπεράσπιση των μπάχαλων στα πανεπιστήμια, γιατί δήθεν πρόκειται για «ημιπιτσιρικάδες» ετών 35 που τους ζουν οι πατεράδες τους; Είναι προοδευτικό ένα εκλογικό σύστημα που δυσκολεύει τη λήψη απόφασης (όταν δεν την καθιστά πεδίο συναλλαγής);
Βρισκόμαστε στην 4η βιομηχανική επανάσταση, τα πάντα στην οικονομία και την κοινωνία αλλάζουν. Τα δίκτυα διασύνδεσης και οι μετακινήσεις των ανθρώπων δημιουργούν νέα δεδομένα, με ευκαιρίες και κινδύνους. Τα πάντα κινούνται με άλλο ρυθμό, ακόμα και οι ασθένειες. Τα παλιά σχήματα στην οικονομία και την κοινωνία δεν απαντούν στις νέες προκλήσεις. Τα πάντα αλλάζουν με απίστευτη ταχύτητα. Οι πολίτες επιζητούν ασφάλεια μέσα από ηγεσίες που θα κινούνται τουλάχιστον στη λογική του αυτονόητου. Η κυβέρνηση είχε τεράστια ευκαιρία να προωθήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις σε όλους τους τομείς, την οποία δυστυχώς σπαταλά στο βωμό των μικροκομματικών συμβολισμών.
