Η στάθμευση, το κυκλοφοριακό, οι αναπλάσεις - πεζοδρομήσεις και τα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι αλληλένδετα μεταξύ τους ζητήματα. Οι παρεμβάσεις στο ένα επηρεάζουν το άλλο και όταν αυτές είναι αποσπασματικές περιπλέκουν τα πράγματα και οδηγούν σε προβλήματα. Την απλή αυτή διαπίστωση δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν οι δημοτικές αρχές των τελευταίων χρόνων στην Καλαμάτα. Αποτέλεσμα, η κυκλοφορία στην πόλη τις ώρες αιχμής να έχει μετατραπεί σε πραγματικό Γολγοθά και να αναιρείται έτσι ένα από τα βασικά πλεονεκτήματα της πόλης. Να κινείσαι δηλαδή με άνεση έχοντας τα πάντα δίπλα σου. Οι δημοτικές αρχές Νίκα και Βασιλόπουλου όλα τα τελευταία χρόνια «επεξεργάζονται» και εφαρμόζουν αποσπασματικές λύσεις, χωρίς δηλαδή να λαμβάνουν υπόψη το όλον εξαντλούνται στο μερικό.
Η κυρίαρχη λογική ήταν και εξακολουθεί να είναι το «βλέποντας και κάνοντας». Βλέποντας αν προκαλούνται αντιδράσεις από μία παρέμβαση και κάνοντας όταν το πράγμα φτάσει στο απροχώρητο. Πήγαν να κάνουν κάτι πριν δύο χρόνια στη Ναυαρίνου, συνάντησαν αντιδράσεις, το εγκατέλειψαν. Βρήκαν πρόγραμμα για αναπλάσεις, κάνουν πρόταση και ψάχνουν μετά για να δουν τι θα κάνουν με την κυκλοφορία και τη στάθμευση. Έτσι αφού αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση στη Ναυαρίνου είναι πλέον τριτοκοσμική και ότι οι αναπλάσεις στο κέντρο αφαιρούν θέσεις στάθμευσης χωρίς πρόταση αναπλήρωσης, εξαγγέλλουν την έναρξη της διαδικασίας εκπόνησης κυκλοφοριακής μελέτης αλλά και αρχιτεκτονικού διαγωνισμού για τη διαμόρφωση της παραλιακής ζώνης.
Είναι προφανώς θετικό ότι έστω και στο τέλος της θητείας της η δημοτική αρχή Βασιλόπουλου κατάλαβε ότι δεν γίνεται να προχωρήσει χωρίς κυκλοφοριακή μελέτη. Επειδή όμως αυτά με την κυκλοφοριακή μελέτη, η οποία θα γινόταν είτε μέσω επικαιροποίησης παλαιότερης είτε μέσω ΣΒΑΚ, τα έχουμε ακούσει και στο παρελθόν, χρειάζεται να ξεκαθαρίσει το συντομότερο η διαδικασία και το χρονοδιάγραμμα. Αν η «εντολή» υλοποιηθεί μετά από 2-3 χρόνια ζήτω που καήκαμε! Πρόκειται για προεκλογικό άλλοθι για να αποκρουστεί η κριτική ότι δεν έχουν αντιμετωπιστεί δύο από τα σοβαρότερα ζητήματα της πόλης, το κυκλοφοριακό και η αναβάθμιση της παραλιακής ζώνης.
Στο παραλιακό μέτωπο, με τη μονοδρόμηση από φέτος μέρους της Ναυαρίνου, θα αναδειχθεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα. Η συνήθεια των οδηγών από τη μία και η ανεπάρκεια θέσεων στάθμευσης από την άλλη θα δημιουργήσουν δύσκολες κυκλοφοριακές συνθήκες την περίοδο αιχμής και η ευθύνη θα είναι προφανής. Οι διανοίξεις δρόμων και η εξεύρεση χώρων στάθμευσης έχουν καθυστερήσει δραματικά και αυτό είναι ευθύνη της δημοτικής αρχής. Η εκπόνηση μελετών δεν μπορεί να χρησιμοποιείται ως άλλοθι, ενώ η διαδικασία που θα ακολουθηθεί θα πρέπει να δίνει άμεσα αποτελέσματα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Οι διαδικασίες που σέρνονται για μακρό χρονικό διάστημα εξυπηρετούν τη βασική ακινησία του συντηρητισμού, αλλά δεν είναι αυτό που έχει ανάγκη η πόλη και η ευρύτερη περιοχή.
Το βασικό είναι ότι χρειάζεται μια μεγάλη οραματική συμφωνία για το πώς θέλουμε αυτή την πόλη λαμβάνοντας υπόψη τις ανάγκες των πολιτών, των επισκεπτών, των επιχειρηματιών και τη συνολική αναπτυξιακή της προοπτική. Η Καλαμάτα για να αξιοποιήσει την τουριστική της προοπτική θα πρέπει να γίνει φιλική στις μετακινήσεις και αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί με μπαλώματα αλλά με την εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής. Όσο αυτό δεν συμβαίνει θα βλέπουμε το πρόβλημα και θα… πλαταίνουμε τα πεζοδρόμια.
Το κεντρικό ερώτημα που χρειάζεται να απαντηθεί δεν είναι απλώς το πώς θα κινούνται τα αυτοκίνητα, αλλά και τι δράσεις θέλουμε να αναπτύξουμε στην πόλη. Θέλουμε για παράδειγμα να αποκτήσει η Καλαμάτα παραλία τουριστικού χαρακτήρα; Αν ναι, κλείνουμε τη Ναυαρίνου με άμεσα και έμμεσα μέτρα καθιστώντας την πεζόδρομο ή δρόμο εντελώς ήπιας κυκλοφορίας. Με την αξιοποίηση της οδού Κρήτης, τη διάνοιξη των καθέτων και βέβαια τον περιφερειακό μπορούμε να το κάνουμε χωρίς να υπάρξει καμία επιβάρυνση σε κανένα σημείο και αυτό θα το επιτύχει μια κυκλοφοριακή μελέτη. Αν δεν υπάρχει αυτή η κατεύθυνση προφανώς θα είναι άλλη και η λογική των κυκλοφοριακών προτάσεων από το μελετητή.
Το δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε στο τι ακριβώς χαρακτήρα θέλουμε για την πόλη. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να φαντάζει στη λογική του καθενός απλή, αλλά δεν είναι. Υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν το ένα ή το άλλο, αλλά και ισχυρές ιδεοληψίες που δυσχεραίνουν τις αποφάσεις. Χρειαζόμαστε τοπικούς άρχοντες που να έχουν ξεκάθαρη εικόνα για το μέλλον της πόλης. Να ξέρουν πού θέλουν να τη φτάσουν και να χρησιμοποιούν πόρους και μέσα. Όταν δεν υπάρχει όραμα και στόχος κυριαρχεί το τυχαίο και το ευκαιριακό. Σε κάθε περίπτωση, οι μελέτες δεν μπορούν να χρησιμοποιούνται ως άλλοθι ακινησίας.
panagopg@gmail.com
