Το πολιτικό σκηνικό έχει πάρει φωτιά και κάθε πρόβλεψη για τη συνέχεια είναι πλέον παρακινδυνευμένη. Οι υποκλοπές είναι ένα μεγάλο ζήτημα που δεν μπορεί να “κλείσει” χωρίς να δοθούν πειστικές απαντήσεις. Η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της συγκάλυψης μέσα από την επίκληση του απορρήτου και βρίσκεται τώρα δικαίως διπλά απολογούμενη. Η κυνική λογική πως δεν ενδιαφέρει τους πολίτες ένα ζήτημα θεσμικής εκτροπής αλλά μόνο το εισόδημα και η πορεία της οικονομίας διαψεύδεται πανηγυρικά και αυτό είναι ένα θετικό μάθημα.
Σε ένα περιβάλλον οικονομικής πίεσης για τα μικρά και μεσαία εισοδήματα οι υποκλοπές μπορεί να μην θεωρούνται πρωτεύον πρόβλημα αλλά λειτουργούν σωρευτικά. Η προσπάθεια της κυβέρνησης να συγκαλύψει με τη χρήση του απορρήτου έδειξε αλαζονεία. Η κοροϊδία με τη χρήση της δύναμης που δίνει η κοινοβουλευτική πλειοψηφία προκάλεσε τον μέσο πολίτη δημιουργώντας αρνητική εικόνα για το σύνολο της κυβέρνησης και των προθέσεών της. Έγινε δηλαδή μεγαλύτερη ζημιά από την επιχείρηση συγκάλυψης απ ότι από αυτό καθαυτό το γεγονός των υποκλοπών.
Ήταν αναμενόμενο το ρήγμα αξιοπιστίας να προσπαθήσουν να το αξιοποιήσουν πολιτικές δυνάμεις αλλά και κάθε είδους συμφέροντα. Ο καθένας βάζει πλέον την ατζέντα του επικαλούμενος το ζήτημα των υποκλοπών. Από πολιτικά πρόσωπα μέχρι πρόεδροι ομάδων που δεν πήραν πέναλτι και δουλειές όλοι χρησιμοποιούν το ζήτημα των υποκλοπών. Ο καθένας ρίχνει από μια φτυαριά λάσπη δημιουργώντας τον τέλειο βούρκο στον οποίο καλείται να προχωρήσει η χώρα τους επόμενους μήνες μέχρι τις εκλογές.
Η ευθύνη για το πολιτικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί ανήκει αποκλειστικά στην κυβέρνηση. Οι λαθεμένες επιλογές σε ζητήματα θεσμικής τάξης νομιμοποιούν τον καθένα να λέει ότι θέλει. Η κυβέρνηση επέλεξε να κρυφτεί στην αποδεδειγμένη επίσημη κρατική παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη νομιμοποιώντας έτσι τον καθένα να υποθέτει συμμετοχή της σε κάθε πραγματική η φανταστική παρακολούθηση. Δικαιώνονται σήμερα όλοι όσοι υποστήριζαν ότι έπρεπε να δοθούν ολοκληρωμένες και πειστικές απαντήσεις.
Δεν μπορεί σε μια σύγχρονη δημοκρατική χώρα να λειτουργούν κέντρα και παράκεντρα παρακολουθήσεων χωρίς να διερευνώνται και να δίνονται απαντήσεις. Η ΕΥΠ δεν μπορεί να παρακολουθεί πολιτικούς αρχηγούς με επίκληση λόγων εθνικού συμφέροντος και την ίδια ώρα να μην μπορεί να απαντήσει στο ποια είναι τα παράκεντρα που πραγματοποιούν παράλληλες παρακολουθήσεις με παράνομα λογισμικά. Δεν μπορεί να μην δίνεται απάντηση σε τίποτα και να φταίνε τελικά… οι παρακολουθούμενοι.
Η όξυνση της πολιτικής αντιπαράθεσης με την ευθεία εμπλοκή σε αυτήν οικονομικών παραγόντων ακόμα και ποδοσφαιρικών ομάδων αναμένεται να επηρεάσει το εκλογικό αποτέλεσμα τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο. Τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται πλέον δεδομένο. Οι εξελίξεις δεν θα είναι ευθύγραμμες και τα πάντα είναι πιθανά ακόμα και η αναδιάταξη του πολιτικού τοπίου. Η εμπειρία του παρελθόντος αλλά και παραδείγματα άλλων χωρών δεν αφήνουν περιθώρια αισιοδοξίας για εύκολες λύσεις και ομαλές διευθετήσεις.
Όλα αυτά συμβαίνουν σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη περίοδο. Η παγκόσμια αναταραχή και η διατάραξη ισορροπιών σε συνδυασμό με την ευθεία απειλή της Τουρκίας κατά της χώρας δημιουργεί υπαρκτό εθνικό κίνδυνο. Η νέα οικονομική κρίση δημιουργεί κοινωνικές εντάσεις και διαμορφώνει εκλογικές συμπεριφορές. Έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες μιας τέλειας καταιγίδας που μπορεί να οδηγήσει σε μια νέα εθνική τραγωδία.
Το πολιτικό σύστημα προχωρά τυφλωμένο στο δρόμο της σύγκρουσης αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Το νταραβέρι με παράγοντες και παραγοντίσκους του προσκηνίου και του παρασκηνίου δεν είναι πολιτική λειτουργία. Οι κανόνες στην πολιτική ζωή, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την οικονομική λειτουργία δεν αποτελεί αίτημα που διατυπώνεται από “ρομαντικούς” και “αθώους” αλλά βασική προϋπόθεση πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ομαλότητας. Οι κανόνες και η θεσμική λειτουργία αποτελούν όρους εθνικής επιβίωσης.
Η χώρα δεν έμαθε τίποτα από την περιπέτεια της χρεοκοπίας και δεν διδάχτηκε από τις αυταπάτες του λαϊκισμού. Η πεποίθηση ότι στην πολιτική ζωή τα πάντα λέγονται και όλα επιτρέπονται είναι συνταγή καταστροφής την οποία πληρώνουν τελικά οι πολίτες. Στα χέρια των πολιτών ανήκει η ευθύνη να κρατήσουν τη χώρα. Οι πολίτες τελικά αποφασίζουν και από αυτούς εξαρτάται αν θα σφυρίξουν φάουλ ή πέναλτι, αν θα βγάλουν κίτρινη ή κόκκινη κάρτα. Είναι ανάγκη να αποβληθούν από την πολιτική ζωή ο καιροσκοπισμός και η υποκρισία, κάθε μορφής εκβιασμός και παρακρατικής λειτουργίας. Δεν είναι εύκολο γιατί τα όρια είναι δυσδιάκριτα αλλά αποτελεί όρο εθνικής επιβίωσης.
panagopg@gmail.com
