Στην αποτίμηση των αποτελεσμάτων της περασμένης Κυριακής γίνεται μια προσπάθεια να καταγραφούν νίκες κάνοντας κάποιοι την τρίχα τριχιά. Το μόνο κόμμα που κέρδισε επιβεβαιώνοντας την κυριαρχία του είναι η Ν.Δ. Το ΠΑΣΟΚ και το ΚΚΕ πήραν κάποια σπόρια και ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε ότι μπορεί να πάει και παρακάτω. Την έκπληξη έκαναν οι υποψήφιοι από το χώρο της Ν.Δ., που κινήθηκαν εκτός «μαντριού» και διάφοροι ακραίοι λαϊκιστές στυλ Μπέου. Όλο αυτό το σκηνικό δείχνει ότι στην κοινωνία συντελούνται διάφορα πράγματα, τα οποία καλό θα ήταν να τα διαβάσουν τα κόμματα που θεωρούν ότι βρίσκονται κοντά στο λαό και τις ανάγκες του.

Το πρώτο που προκύπτει αβίαστα έχει να κάνει με την εγγύτητα των υποψηφίων με τους πολίτες. Έχουν περάσει οι εποχές που οι πολίτες ήθελαν προγράμματα και οράματα, πλέον ενδιαφέρονται για το μικρό καθημερινό και βασικά ατομικό. Δεν εξετάζουμε αν αυτό είναι σωστό ή λάθος, αλλά είναι έτσι. Ο ακραίος λαϊκισμός της περασμένης δεκαετίας έχει πλέον φτάσει στην αποδόμηση κάθε σταθεράς. Ελάχιστοι θεωρούν τη γνώση προσόν. Όπως κραύγαζε και ο Μπέος, τα ευγενή επαγγέλματα χρεοκόπησαν τη χώρα και αφού όλοι τα παίρνουν και όλοι ίδιοι είναι, ψηφίστε έναν μάγκα και καραμπουζουκλή, που μπορεί να στήσει… παράγκα και τα… χώνει.

Ο υποβιβασμός της πολιτικής αντιπαράθεσης και η κυριαρχία της ατομικής εξυπηρέτησης οδηγεί στην επικράτηση προσώπων που μπορούν να υπηρετήσουν το συγκεκριμένο μοντέλο αυτοδιοίκησης. Η Ν.Δ. έχει έγκαιρα προσαρμόσει τη στρατηγική της ελέγχοντας κεντρικά τα πρόσωπα και το μηχανισμό μέσω συμβούλων και μελετητών, έτσι ώστε να μοιράζεται σωστά το παιχνίδι, αφήνοντας τα μικρά στους τοπικούς άρχοντες. Έχουμε επιστροφή σε μια αυτοδιοίκηση που λειτουργούσε έτσι πριν τη δικτατορία. Η καλλιέργεια αυταπατών και η διάψευση προσδοκιών οδήγησε στην επιστροφή της αυτοδιοίκησης στο σκοτεινό παρελθόν. Κοιτάμε προς τα πίσω και είμαστε ικανοποιημένοι με το μικρό και το λίγο. Αυτή είναι η μεγάλη ήττα.