Δεν υπάρχει πλέον πολιτικός που σε παρέμβασή του δεν θα αναφερθεί στο δημογραφικό πρόβλημα. Ειδικά οι «εθνικώς ανησυχούντες» βρίσκουν ευκαιρία να καταστροφολογήσουν αναπολώντας ταυτόχρονα τις παλιές καλές εποχές, που το κάθε ζευγάρι έκανε 5-6 παιδιά για να τα στείλει στον… πόλεμο. Τα παιδιά τις παλιές «καλές εποχές» ζούσαν βέβαια από τύχη και μεγάλωνε το ένα το άλλο, μέσα σε συνθήκες που σήμερα συναντώνται σε όλες τις υπανάπτυκτες χώρες. Επειδή λοιπόν αυτό το παρελθόν δεν μπορεί και δεν πρέπει να επιστρέψει στη χώρα, χρειάζεται να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα και να δούμε τι μπορεί να συμβεί, πρακτικά και ρεαλιστικά, προκειμένου να βοηθηθούν τα νέα ζευγάρια και να κάνουν τουλάχιστον δύο παιδιά.
Όπως έχει επισημανθεί πολλές φορές, ένα από τα βασικότερα προβλήματα και εμπόδια είναι η ανατροφή των παιδιών ειδικά τα πρώτα χρόνια. Οι εργαζόμενοι γονείς έχουν ανάγκη από βοήθεια στα πρώτα αυτά χρόνια, προκειμένου να συνδυάσουν επαγγελματική καριέρα και ανατροφή παιδιού. Η ύπαρξη δημόσιων και δημοτικών βρεφονηπιακών και παιδικών σταθμών θα μπορούσε να δώσει ισχυρή βοήθεια στα νέα ζευγάρια και αυτό είναι που απουσιάζει δραματικά. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση του Δήμου Καλαμάτας, όπου από τις 233 αιτήσεις που υποβλήθηκαν για ένταξη παιδιού σε βρεφονηπιακό σταθμό μπορούν να ικανοποιηθούν μόλις 80. Για τα υπόλοιπα 150 παιδιά θα πρέπει να βρεθεί κάποια γιαγιά ή να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη οι γονείς, για να τα στείλουν σε ιδιωτικό.
Η εξασφάλιση βρεφικών σταθμών είναι το πρώτο και προφανώς το οικονομικότερο μέτρο που μπορούν να λάβουν ένα κράτος και ένας δήμος, για να αντιμετωπίσουν το δημογραφικό πρόβλημα. Δυστυχώς δεν το κάνουν. Είναι φανερό ότι το δημογραφικό αποτελεί πρόβλημα μόνο στα λόγια, ενώ δεν κάνουν ούτε τα ελάχιστα για να δώσουν ουσιαστική βοήθεια στα νέα ζευγάρια. Όταν τα χρήματα σκορπίζονται σε ανούσια έργα και σε συνέδρια αυτοθαυμασμού, είναι λογικό να μην βρίσκονται πόροι για βρεφονηπιακούς σταθμούς και δραστηριότητες στήριξης των νέων, ώστε να σταθούν στα πόδια τους. Όταν δεν έχει λύσεις για το σήμερα και το αύριο της χώρας, είναι εύκολο να παρελθοντολογείς και να εξιδανικεύεις ένα άθλιο παρελθόν κουνώντας το δάχτυλο στους νέους. Χώρα κακιασμένων γερόντων, που διώχνει τα παιδιά της για εκεί που μπορούν να δημιουργήσουν πατώντας στα πόδια τους!
panagopg@gmail.com