Το ακροατήριο στις ομιλίες των πρώην πρωθυπουργών Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά έλεγε περισσότερα από αυτά που οι ίδιοι είπαν. Απόμαχοι των δικών τους συστημάτων εξουσίας χειροκροτούσαν ατάκες και μεγαλοστομίες. Οι περισσότεροι χειροκροτητές δήλωναν με αυτό τον τρόπο την αγανάκτησή τους, γιατί το σημερινό σύστημα εξουσίας στο Μαξίμου δεν τους λαμβάνει υπόψη, όσο αυτοί θεωρούν ότι πρέπει και αξίζουν. Είναι δύσκολο να έχει το κόμμα σου την εξουσία και εσύ από πρώτο βιολί της ορχήστρας να υποβιβάζεσαι σε ρόλο βαστάζου!

Η μάχη μεταξύ «ιδιοκτητών» και «ενοικιαστών» στα κόμματα είναι διαρκής. Δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τη Ν.Δ., η ίδια μάχη διεξάγεται χρόνια τώρα και στο ΠΑΣΟΚ, ενώ εσχάτως προέκυψε και στον ΣΥΡΙΖΑ. Οι κληρονόμοι ονομάτων και οι δήθεν αυθεντικοί εκφραστές της ιδεολογικής παράδοσης και των «ιερών κειμένων» αγανακτούν όταν οι «ενοικιαστές» δεν τους καταβάλλουν το μίσθωμα, που θεωρούν ότι αξίζουν και δικαιούνται. Η εξουσία έχει ρόλους και το μοίρασμά της δεν είναι απλή υπόθεση. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών με την αμφισβήτηση του πολιτικού συστήματος έδωσε την ευκαιρία να ανοίξουν οι λογαριασμοί και να αναδιατυπωθούν οι ρόλοι. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όλα τα κόμματα βρίσκεται σε εξέλιξη αντιπαράθεση σε υψηλούς τόνους με αμφισβήτηση της ηγεσίας.

Η εξουσία και η δημοσκοπική υπεροχή δεν αφήνει περιθώρια για να τεθεί ευθέως ζήτημα ηγεσίας στη Ν.Δ. Είναι όμως φανερό ότι το ζήτημα θα τεθεί αμέσως μόλις φανεί δημοσκοπικά το ενδεχόμενο απώλειας της εξουσίας. Ακόμα και η αδυναμία συγκρότησης αυτοδύναμης κυβέρνησης θεωρείται πλέον λόγος για αλλαγή ηγεσίας. Οι πρώην βγαίνουν μπροστά γνωρίζοντας ότι δεν μπορούν να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο στο προσκήνιο αλλά μόνο στο παρασκήνιο. Δεν μπορούν να ξαναγίνουν αρχηγοί και πρωθυπουργοί, αλλά θεωρούν ότι μπορούν να ελέγξουν τις εξελίξεις μέσω κολλητών και φίλων κατακτώντας τιμητικά αξιώματα και νέα ισχύ. Αν κοιτούσαν όμως καλύτερα το ακροατήριο που προχθές το βράδυ τους επευφημούσε, θα διαπίστωναν ότι αποτελείτο κατά βάση από πολλούς πρώην, όπως και οι ίδιοι. Οι πρώην με τους πρώην δεν μπορούν να αποτελέσουν το μέλλον του τόπου. Δεν το βλέπουν, γιατί πολύ απλά ζουν στο παρελθόν και στην εξιδανίκευσή του. Το μέλλον προφανώς και τους έχει προσπεράσει.

panagopg@gmail.com