Το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε περιδίνηση. Η Ν.Δ., που μέχρι τώρα εθεωρείτο η σταθερά και το ισχυρό κόμμα του πολιτικού συστήματος, βρίσκεται σε τροχιά εσωκομματικού πολέμου, ενώ η εκλογική της δύναμη μειώνεται διαρκώς. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρχηγό και έχει πάψει ουσιαστικά να είναι κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τα διαλυτικά φαινόμενα να είναι κυρίαρχα. Το ΠΑΣΟΚ έχει την Κυριακή εκλογή για πρόεδρο, διαδικασία που αναμένεται να ολοκληρωθεί την επόμενη εβδομάδα. Το ΚΚΕ είναι κολλημένο στα ποσοστά και τις βεβαιότητές του, ενώ τα άλλα μικρά αριστερά κόμματα περιμένουν να πάρουν κάτι από τα υπολείμματα της διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ. Στα δεξιά της Ν.Δ. έχουμε διάφορες «αντισυστημικές» φωνές, που κινούνται στα όρια γραφικότητας και ακροδεξιάς ρητορικής.
Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του βρίσκεται σε πολυδιάσπαση. Θα συνεχίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να ανέχεται την αμφισβήτηση ή θα προχωρήσει σε εκλογές με λίστα, προκειμένου να δημιουργήσει ένα κεντροδεξιό κόμμα απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος; Ένα ξεκαθάρισμα στη Ν.Δ. μήπως δημιουργήσει χώρο για ένα «σοβαρό» ακροδεξιό κόμμα, διαλύοντας τα σημερινά προσωπικά κομματίδια; Αν ο Μητσοτάκης επιλέξει να αποχωρήσει, ποια θα είναι η επόμενη ημέρα στη Ν.Δ.; Όλα αυτά τι συνέπειες θα έχουν στη διακυβέρνηση της χώρας; Μπορεί να εξαντληθεί η τετραετία με έναν πρωθυπουργό υπό αμφισβήτηση εντός και εκτός Ν.Δ.;
Ο ΣΥΡΙΖΑ τι μορφή θα έχει την επόμενη ημέρα των εσωκομματικών του εκλογών; Πόσοι θα μείνουν, πόσοι θα φύγουν και πού θα πάνε; Υπάρχει πιθανότητα ανάκαμψης ή έχει κλείσει ο κύκλος του συγκεκριμένου κόμματος; Τι θα κάνει ο Στέφανος Κασσελάκης αν δεν εκλεγεί; Θα δημιουργήσει νέο κόμμα ή θα φύγει για Αμερική; Αν εκλεγεί ο Παύλος Πολάκης, τι μορφή θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ και ποιοι θα μείνουν; Αν επικρατήσει ο Σωκράτης Φάμελλος, θα ανοίξει δίαυλο επικοινωνίας με τη Νέα Αριστερά και το ΠΑΣΟΚ ή θα επιλέξει αυτόνομη πορεία; Πολλά τα σενάρια, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.
Το ΠΑΣΟΚ, μέσα από τη διαδικασία των εκλογών για πρόεδρο, κατάφερε να κερδίσει στο επίπεδο της σοβαρότητας και της υπευθυνότητας και αυτό καταγράφεται ήδη θετικά στις δημοσκοπήσεις. Κανένας δεν γνωρίζει τι θα ακολουθήσει τις επόμενες ημέρες, όπου θα αναμετρηθούν οι δύο υποψήφιοι που θα αναδειχθούν από την κάλπη της Κυριακής, αλλά σε πρώτο χρόνο έχει κυριαρχήσει το αίσθημα αυτοσυντήρησης. Στο ΠΑΣΟΚ έχουν περάσει από περιόδους έντονης εσωκομματικής σύγκρουσης και έμαθαν ότι όταν ξεπερνιούνται τα όρια ακολουθεί εκλογική συρρίκνωση. Προσπαθούν να αποφύγουν νέα διαλυτική μάχη μέχρις εσχάτων, αλλά δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα το καταφέρουν μέχρι τέλους.
Η στάση των δύο υποψηφίων και των οπαδών τους που θα αναμετρηθούν την άλλη Κυριακή, θα κρίνει αν θα καταφέρουν την επόμενη ημέρα να συνυπάρξουν πραγματικά και όχι επίπλαστα όλοι στο ΠΑΣΟΚ. Όπως έχει διαμορφωθεί το πολιτικό τοπίο, η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ θα έχει τη σημαντική ευκαιρία να αποτελέσει τον νέο ισχυρό πόλο του πολιτικού συστήματος. Για να συμβεί αυτό, χρειάζεται να βγει με τα λιγότερα τραύματα από την εσωκομματική μάχη και -το σημαντικότερο- να ξεδιπλώσει αμέσως ένα σχέδιο που θα πείσει την κοινωνία ότι μπορεί να εμπιστευτεί σε αυτούς τη χώρα.
Το κρίσιμο για το ΠΑΣΟΚ είναι να εκπέμψει το μήνυμα της σταθερότητας, ότι δηλαδή οι πολίτες μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους σε μια ομάδα, η οποία θα εγγυηθεί τη βελτίωση της καθημερινότητάς τους. Αυτό δεν μπορεί να συμβεί με στρογγυλέματα και ισορροπίες. Οι ξεκάθαρες θέσεις και η εμφάνιση προσώπων που θα αναλάβουν τη δουλειά της διακυβέρνησης και θα πείθουν ότι θέλουν και μπορούν, είναι το σημαντικότερο όλων.
Το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται να πείσει ότι έχει τις ιδέες αλλά και τα πρόσωπα, που θα ξεκολλήσουν τη χώρα από τη βαλκανική στασιμότητα και θα την κάνουν μια κανονική ευρωπαϊκή χώρα. Αυτό δεν μπορεί να γίνει με ανακύκλωση προσώπων και συνθημάτων του παρελθόντος, αλλά με συνθέσεις που θα αξιοποιούν τις καλές πρακτικές της Σοσιαλδημοκρατίας μέσα από τη δυναμική που δίνουν οι νέοι άνθρωποι. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα και όσοι νομίζουν ότι στην πολιτική όταν χάνει ο άλλος υποχρεωτικά θα κερδίσεις εσύ, είναι βέβαιο ότι θα διαψευστούν. Στην πολιτική τίποτα δεν είναι αυτονόητο ή ευθύγραμμο και τα συστημικά κόμματα έχουν να αναμετρηθούν πρώτα και κύρια με έναν ισχυρό, ακραίο, ψεκασμένο λαϊκισμό. Το μεγαλύτερο λάθος είναι να προσπαθήσουν να του μοιάσουν προσδοκώντας εκλογικά οφέλη, τα οποία μπορεί να έρθουν, αλλά όλοι γνωρίζουμε από τώρα ποιο θα είναι το τέλος της ιστορίας.
