Ο διορισμός διοικητών με αντικειμενικά κριτήρια στα νοσοκομεία δεν είναι μία καινούργια υπόθεση. Είχε συμβεί ξανά στο παρελθόν. Διοικητές στα νοσοκομεία με αντικειμενικά κριτήρια είχαν τοποθετηθεί επί υπουργίας Αλέκου Παπαδόπουλου το μακρινό 2001. Ο νόμος αυτός τροποποιήθηκε στη συνέχεια και σταδιακά καταργήθηκε, για να φτάσουμε στους «μάνατζερ», που είχαν εμπειρία από βουλκανιζατέρ και στα κομματικά στελέχη με… άκρες. Βρισκόμαστε έτσι σήμερα 20 χρόνια μετά να συζητάμε ξανά αυτά που κυριαρχούσαν στην πολιτική ατζέντα της περιόδου 2000-2002.
Το μεγάλο πρόβλημα τότε ήταν ότι μέσα από τη διαδικασία που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τον Αλέκο Παπαδόπουλο, βρέθηκαν διοικητές στα νοσοκομεία στελέχη της Ν.Δ. Το ερώτημα είναι αν τώρα ο υπουργός θα αποφασίσει με γνώμονα τη σειρά κατάταξης ή αν θα επιλέξει με κομματικά και προσωπικά κριτήρια. Οι περισσότεροι στοιχηματίζουν υπέρ της κομματικής επιλογής, και έτσι θα δούμε τους «άριστους» να πατώνουν για να αναδειχθούν οι αρεστοί. Το βέβαιο είναι πως, αν δεν υπάρξει επιλογή με ενιαία κριτήρια, όπως «ο πρώτος μπαίνει, εκτός αν είναι αποδεδειγμένα θεοπάλαβος», θα υπάρξει τεράστιο πολιτικό κόστος. Σε τοπικό επίπεδο, η λίστα που δημοσιοποιήθηκε αποτελεί πραγματικό πολιτικό πονοκέφαλο, και η τελική επιλογή θα δείξει πολλά για τις νέες ισορροπίες στη μετά Σαμαρά Ν.Δ.
Το ερώτημα που παραμένει όμως αναπάντητο εδώ και χρόνια είναι γιατί τα νοσοκομεία χρειάζονται διοικήσεις. Δεν θα μπορούσε το σύστημα να λειτουργήσει με πολιτικό προϊστάμενο σε επίπεδο ΥΠΕ και το κάθε νοσοκομείο να λειτουργεί με την υπηρεσιακή του ιεραρχία σε διοικητικό και ιατρικό επίπεδο; Τι κάνει δηλαδή η διοίκηση σε ένα επαρχιακό νοσοκομείο πέρα από το να διεκπεραιώνει αιτήματα εξυπηρετήσεων και μικροδαπάνες απευθείας αναθέσεων; Η λειτουργία των νοσοκομείων, όπως και όλων των δομών του κράτους, με τα υπηρεσιακά τους στελέχη, είναι η μεγάλη συζήτηση που δεν ανοίγει, γιατί όλοι θέλουν να ελέγχουν τους αρμούς της εξουσίας. Σοβαρά κράτη είναι όμως μόνο αυτά που λειτουργούν με ανεξάρτητες δομές, οι οποίες λειτουργούν με κανόνες διαφάνειας, αντικειμενικότητας και ανεξαρτησίας από την πολιτική.
Πώς όμως να λειτουργήσει η πολιτική εξουσία, που το μόνο που ξέρει καλά να κάνει είναι μικροεξυπηρετήσεις στους πελάτες-ψηφοφόρους; Αν χαθεί και το ρουσφέτι στα νοσοκομεία, τι θα μείνει για πώληση; Η πραγματική πολιτική είναι δύσκολο άθλημα και σίγουρα δεν είναι για τους προσκυνητές στις λιτανείες και τους περιπλανώμενους σε κηδείες, μνημόσυνα, γάμους, βαφτίσια και, φυσικά, πανηγύρια!
panagopg@gmail.com
