Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2025 19:09

Συμπτώματα μιας σοβαρής ασθένειας

Γράφτηκε από τον

Συμπτώματα μιας σοβαρής ασθένειας

Του Γιώργου Παναγόπουλου

Όσοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει ζήτημα προγραμματισμού και προτεραιοτήτων από τους τοπικούς άρχοντες, αντιμετωπίζονται ως περίεργοι γκρινιάρηδες, που χαλάνε την ωραία εορταστική ατμόσφαιρα, στην οποία βρίσκεται διαρκώς ένα ολόκληρο σύστημα ανθρώπων της τοπικής εξουσίας. Τα γεγονότα όμως είναι ξεροκέφαλα και έρχονται να εκδικηθούν όσους κάνουν ότι δεν βλέπουν ότι η κατάσταση σε τοπικό επίπεδο πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο.
Πριν από λίγες ημέρες εγκαινιάστηκε -τοποθετήθηκε μάλιστα και μαρμάρινη πλάκα, για να θυμόμαστε το επίτευγμα- το νέο σύστημα θέρμανσης του νερού στο Κολυμβητήριο Καλαμάτας. Μετά όμως από τα εγκαίνια οι αθλητές και οι γονείς τους διαπίστωσαν ότι το νερό δεν είναι και τόσο ζεστό. Οι διαμαρτυρίες αποκάλυψαν ότι το νέο σύστημα δεν είναι σε πλήρη λειτουργία, κάτι που θα γίνει τις επόμενες ημέρες. Εύλογη και ταυτόχρονα αφελής απορία: Και τότε γιατί βιάστηκαν να εγκαινιάσουν κάτι που δεν ήταν έτοιμο; Κανονική απάντηση δεν υπάρχει. Υποθέτουμε ότι μάλλον πίστευαν ότι δεν θα κάνει κρύο!
Το καλοκαίρι διατυμπάνιζαν πως γίνονταν εκτεταμένες συντηρήσεις των σχολικών κτηρίων, χορτάσαμε φωτογραφίες με χαμόγελα μπροστά σε μπογιατισμένους τοίχους. Ο χειμώνας ήρθε για να δείξει ότι τα σχολικά κτήρια είναι σουρωτήρια. Είναι δυνατόν οι συντηρήσεις των σχολικών κτηρίων να μην ξεκινούν από τη στεγανοποίηση στις στέγες; Τι να τα κάνουμε τα μπογιατισμένα κτήρια και τα βαμμένα προαύλια, αν από τα ταβάνια τρέχουν νερά και τα παιδιά κάνουν μαθήματα με κουβάδες στις τάξεις. Μήπως οι κουβάδες είναι αξεσουάρ, προκειμένου να δίνουν έναν μουσικό τόνο και να σπάει η μονοτονία; Είναι προφανές ότι έτσι θα βγει ο χειμώνας στα σχολεία που στάζουν, γιατί αυτές οι δουλειές γίνονται καλοκαίρι. Ας ελπίσουμε ότι φέτος δεν θα ξοδευτεί χρόνος και χρήμα για λούστρο!
Η κίνηση στους δρόμους της Καλαμάτας τις ώρες αιχμής αποτελεί μια απίστευτη ταλαιπωρία. Το πρόβλημα είναι εδώ και χρόνια γνωστό και έχει επιδεινωθεί πλέον δραματικά. Η κυκλοφοριακή μελέτη όλο εξαγγέλλεται και όλο ξεχνιέται, ενώ ταυτόχρονα προχωρούν αναπλάσεις, οι οποίες μειώνουν θέσεις στάθμευσης χωρίς να δημιουργούνται νέες. Το κυκλοφοριακό πρόβλημα, ειδικά αυτή την περίοδο, έχει επιδεινωθεί λόγω και των έργων αναπλάσεων στο κέντρο. Υπάρχει η αίσθηση ότι κανένας δεν το αντιμετωπίζει σοβαρά, κάποιοι ενδεχομένως να το θεωρούν και αναγκαίο κακό της… ανάπτυξης!
Σε σχέση με τις αναπλάσεις στους δρόμους του κέντρου, υπάρχει ένα επιπρόσθετο ζήτημα για την ορθότητα της επιλογής. Μήπως έπρεπε να δοθεί προτεραιότητα στην ανάπλαση του παραλιακού μετώπου της πόλης, από το να μπαίνουν κυβόλιθοι στους δρόμους γύρω από την κεντρική πλατεία; Η πόλη που προσδοκά να αναπτυχθεί τουριστικά, επενδύει στο παραλιακό μέτωπο και στο ιστορικό της κέντρο. Γιατί το παραλιακό μέτωπο δεν αναβαθμίζεται με μια συνολική ολιστική ανάπλαση, που θα περιλαμβάνει τα πάντα; Γιατί το βασικό ιστορικό κέντρο έχει αφεθεί στην τύχη του; Πώς θα έρθουν τουρίστες και έσοδα στην πόλη, αν η βιτρίνα της παραπέμπει σε εικόνες περασμένων δεκαετιών;
Περιουσιακά στοιχεία του δήμου, όπως η μαρίνα, έχουν μείνει αναξιοποίητα, γιατί προφανώς δεν υπήρξαν έγκαιρες και αποφασιστικές κινήσεις. Είναι περιττό να μιλήσουμε για την αναξιοποίητη έκταση στη Δυτική Παραλία, ενώ καλύτερα να μην πιάσουμε τα πολεοδομικά ζητήματα. Η εικόνα όλων αυτών των υστερήσεων και του κακού προγραμματισμού αποτυπώνεται στην πορεία υλοποίησης των έργων αναπλάσεων. Αυτό που έγινε παλιότερα στη Ναυαρίνου, στην πλατεία Υπαπαντής και σε άλλα έργα αναπλάσεων, συμβαίνει τώρα στην 23ης Μαρτίου, για να μην αναφερθούμε στον ρυθμό χελώνας, με τον οποίον προχωρά το σημαντικότατο έργο του νέου αγωγού ύδρευσης. Δεν πρόκειται δηλαδή για μια αστοχία ή μια κακή μελέτη και έναν προβληματικό ανάδοχο. Δεν είναι σύμπτωση, αλλά σύμπτωμα σοβαρής ασθένειας.
Η έλλειψη οράματος, ο κακός προγραμματισμός, η αδυναμία παρακολούθησης και εκτέλεσης έχουν ως αποτέλεσμα αυτό που συμβαίνει σχεδόν σε όλους τους τομείς. Η παρουσία σε κάθε είδους κοινωνική εκδήλωση, η προσωπική επαφή και οι μικροδιευθετήσεις αποτελούν το αντίδοτο. Μπορεί να αποτυγχάνουν στην επίτευξη των μεγάλων και σημαντικών, τα καταφέρνουν όμως στα μικρά και αυτό φαίνεται ότι μέχρι τώρα αρκούσε. Δεν γνωρίζουμε για πόσο ακόμα, γιατί όλο και περισσότεροι αρχίζουν να αντιλαμβάνονται ότι το χτύπημα στην πλάτη και τα χαμόγελα δεν αρκούν. Πολύ απλά, δεν δίνουν λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας, η οποία επηρεάζει όλους μας και από ένα σημείο και μετά δεν εξωραΐζεται από κανέναν και με τίποτα.

panagopg@gmail.com