Ο δήμαρχος Καλαμάτας, για να δικαιολογήσει την αδυναμία να βρεθεί λύση στο θέμα της μετεγκατάστασης των τσιγγάνων από την Αγία Τριάδα, θυμήθηκε την Μπιρμπίτα. Ξέχασε όμως να θυμηθεί ότι αυτός ήταν αντινομάρχης όταν αυτή σχεδιαζόταν και κατασκευαζόταν και δήμαρχος όταν αφέθηκε στην τύχη της. Αλήθεια, ως αντινομάρχης και νομαρχιακός σύμβουλος την περίοδο του σχεδιασμού της Μπιρμπίτας, γιατί δεν φρόντισε να συμπεριληφθεί και η μετεγκατάσταση  των τσιγγάνων από την Αγία Τριάδα; Ως δήμαρχος την περίοδο της εγκατάλειψης και του πλιάτσικου στην Μπιρμπίτα, ποιες ακριβώς πρωτοβουλίες έλαβε, για να αποφευχθεί η καταστροφή της; Ακόμα και στις φραστικές καταγγελίες που τώρα διατυπώνει, μήπως μπορεί να αποκαλύψει και τα ονόματα  των τοπικών πολιτικών προσωπικοτήτων  που θεωρεί υπεύθυνες για την καταστροφή της Μπιρμπίτας;

Δεν περιμένουμε βέβαια απαντήσεις μιας και οι γενικόλογες καταγγελίες μια χαρά βολεύουν τους πάντες. Χρησιμοποιούνται ως άλλοθι και κουκουλώνουν τα πραγματικά προβλήματα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η επίλυση του προβλήματος στην Αγία Τριάδα πρέπει να απεμπλακεί από το τι έγινε ή δεν έγινε στη Μπιρμπίτα. Σε τελική ανάλυση οι κάτοικοι που διαμαρτύρονται ζητούν λύση στο πρόβλημα τους και όχι έρευνα για το ποιος φταίει περισσότερο για την Μπιρμπίτα. Σε κάθε δε περίπτωση το θέμα των τσιγγάνων δεν είναι τι έγινε στην Μπιρμπίτα αλλά τι γίνεται καθημερινά από εδώ και πέρα. Σε αυτό πρέπει να δοθούν απαντήσεις, μέσα από την εκπόνηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου. Όμως, επειδή αυτό είναι δύσκολο, μετράμε, κάθε φορά που το θέμα έρχεται στην επικαιρότητα, τις φαγωμένες ουρές της Μπιρμπίτας.

Ο Δήμαρχος Μεσσήνης δεν ασχολείται τόσο με τη μετεγκατάσταση των τσιγγάνων, επειδή προφανώς θεωρεί ότι το πρόβλημα θα λυθεί με τη λειτουργία …ειδικού αστυνομικού τμήματος. Εννοείται πως ούτε και αυτός γνωρίζει τίποτα για την Μπιρμπίτα. Και καλά, από την εποχή της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης έχουν περάσει χρόνια και κανένας δεν θυμάται τι ακριβώς έγινε. Αμνησία όμως παρατηρείται και για πιο πρόσφατα θέματα, όπως για παράδειγμα με το δρόμο Νιοχώρι – Βελίκα. Μετά το θόρυβο που προκλήθηκε και τον κίνδυνο που υπάρχει να βρεθούν εκτεθειμένοι, σπεύδουν να καλύψουν τη σκόνη με επίστρωση ασφάλτου. Καμιά εξήγηση για την αλλαγή του πλάτους στον δρόμο, κανένα χρονοδιάγραμμα  ολοκλήρωσης του έργου. Αλήθεια, αφού τα χρήματα για τις απαλλοτριώσεις μπαίνουν, γιατί δεν προχωρά το έργο και στο υπόλοιπο και πιο σημαντικό τμήμα του; Όλα καλά είναι καμωμένα, κανείς δεν ευθύνεται που το έργο θα σέρνεται για χρόνια; Το πότε θα τελειώσει ο δρόμος και πόσα τελικά χρήματα θα κοστίσει, θα το μάθουμε όταν θα μετρήσουμε και εδώ τις φαγωμένες ουρές. 

Είναι πλέον κάτι παραπάνω από προφανές ότι δεν μπορούμε να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με αυτές τις λογικές. Αντιλαμβανόμαστε ότι είναι δύσκολο να αλλάξουν παγειωμένες αντιλήψεις για τον τρόπο που ασκείται η πολιτική εξουσία αλλά χρειάζεται περισσότερη υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Το παρελθόν θα πρέπει να χρησιμοποιείται ως γνώση και όχι ως άλλοθι απραξίας. Η διαρκής μεταβίβαση ευθύνης και η βολική λύση του Χατζηπετρή έχουν κλείσει τον ιστορικό τους κύκλο και έχουν χρεοκοπήσει μαζί με τη χώρα.

panagopg@gmail.com