Στην πορεία επιστροφής στον πραγματικό κόσμο ακούμε τις τελευταίες ημέρες πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Προτάσεις που κινούνται στα πλαίσια του αυτονόητου, οι οποίες όμως αποτελούσαν επί σειρά ετών ταμπού στη συζήτηση για ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Καταρχήν, άρχισαν να αποδέχονται όλοι ότι χωρίς τράπεζες δεν υπάρχει οικονομία. Η διάσωση των τραπεζών μέσα από μηχανισμούς χρηματοδότησης δεν είναι έγκλημα και προδοσία αλλά υπεύθυνη στάση για όποια κυβέρνηση θέλει να προστατεύσει τους πολίτες της. Κατανοήθηκε ακόμα ο τρόπος που λειτουργούν οι αγορές. Με άρθρα σε εξειδικευμένα μέσα ενημέρωσης αλλά και με δηλώσει, ακόμα και τα μεσάνυχτα, γίνεται προσπάθεια να κατευναστούν πιθανές ακραίες αντιδράσεις τους.
Τα σημαντικότερα όμως λέγονται πίσω από τις κλειστές πόρτες στους ανθρώπους που έχουν τα λεφτά και μπορούν να κινήσουν μια οικονομία δημιουργώντας πραγματικές θέσεις εργασίες μέσα από βιώσιμη οικονομική ανάπτυξη. Η αποδοχή του ρόλου των ξένων επενδύσεων στην ανάπτυξη και η προσπάθεια προσέλκυσής τους είναι η πραγματική στροφή στο ρεαλισμό. Η αποδοχή της συγκεκριμένης πραγματικότητας αποτελεί το κλειδί για την ανάκαμψη της οικονομίας και της εξόδου από την κρίση. Όταν η αποδοχή αυτή συνοδεύεται και από συγκεκριμένες προτάσεις τότε μπορούμε όντως να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον
Στα πλαίσια αυτά η πρόταση που ακούστηκε για την πώληση του ΟΣΕ με 1 ευρώ, με την αυτονόητη προϋπόθεση βέβαια κατασκευής ενός σύγχρονου σιδηροδρομικού δικτύου, είναι στη σωστή κατεύθυνση. Έχουμε εδώ και χρόνια υποστηρίξει ότι σιδηροδρομικό δίκτυο στην Πελοπόννησο δεν μπορεί να υπάρξει αν αυτό δεν παραχωρηθεί στους ιδιώτες. Το μοντέλο λειτουργίας του σιδηροδρόμου ως δημόσιας υπηρεσίας είναι δομικά προβληματικό. Είναι δηλαδή λάθος ο τρόπος δομής αυτών των επιχειρήσεων. Είναι δύσκολος ο έλεγχος και ο καταλογισμός ευθύνης. Τα βαριά γραφειοκρατικά σχήματα δημιουργούν ωχαδερφισμό, διαφθορά και σπατάλη και αυτά δεν είναι ζήτημα που αντιμετωπίζονται με καλύτερες διοικήσεις και πιο υπεύθυνους εργαζόμενους. Δεν είναι τυχαίο ότι τα συστήματα αυτά έχουν χρεοκοπήσει ή είναι τραγικά ελλειμματικά παντού παγκοσμίως. Τα κράτη που επιμένουν στη διατήρηση τέτοιων μοντέλων επιχειρήσεων βυθίζονται στην ύφεση και την ανέχεια. Το παράδειγμα της Βενεζουέλας, που βρίσκεται στην επικαιρότητα αυτές τις μέρες, ενδείκνυται για την εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων.
Η πρόθεση της νέας κυβέρνησης για πώληση του ΟΣΕ, έστω και με 1 ευρώ, αποτελεί ευκαιρία για την ανάπτυξη της περιοχής. Οι τοπικοί Βουλευτές αλλά και οι φορείς θα πρέπει να αγκαλιάσουν τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία και να επιδιώξουν την άμεση ένταξη του σιδηροδρομικού δικτύου της Πελοποννήσου σε σύμβαση παραχώρησης. Το συμφέρον τις περιοχής επιβάλλει την επέκταση του προαστιακού σιδηροδρόμου μέχρι την Καλαμάτα. Η Μεσσηνία έχει ως στόχο να αποτελέσει προορισμό Σαββατοκύριακου. Όπως αντιλαμβάνεται ο καθένας αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν γίνει εύκολη και φθηνή η πρόσβαση από το μεγάλο αστικό κέντρο της χώρας. Ο προαστιακός, ως γνωστόν, διασυνδέεται με το Μετρό της Αθήνας και μπορεί κυριολεκτικά να μετατρέψει όλη την Πελοπόννησο σε προάστιο. Επιπρόσθετα, η ένταξη του προαστιακού σε σύμβαση παραχώρησης αποτελεί ένα ισχυρό δέλεαρ για επενδυτές οι οποίοι θα υποχρεωθούν να κατασκευάσουν ένα σύγχρονο σιδηροδρομικό δίκτυο στο δύσκολο γεωγραφικό ανάγλυφο της Πελοποννήσου. Με τέτοιες προτάσεις και γενναίες πρωτοβουλίες μπορούμε να βγούμε από την κρίση και να σταθούμε στα πόδια μας. Διαφορετικά, θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε στην ίδια μιζέρια, παρακαλώντας ή φωνάζοντας να μας δώσουν οι άλλοι σημασία ή χρόνο, παριστάνοντας διαρκώς «τα κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας».
panagopg@gmail.com
