Και που τα λέγαμε, βέβαια, κανένας δεν άκουγε. Κόμματα και αυτοδιοικητικοί παράγοντες στο σύνολό τους και χωρίς καμία ένσταση υποστήριζαν την παραλιακή χάραξη και ζητούσαν τη χρηματοδότηση του έργου. Οι μελέτες τελικά έγιναν με δημόσια και ιδιωτική χρηματοδότηση - και φτάνουμε στο σήμερα. Τι κάνουμε τώρα; Εντάσσουμε το έργο, που είναι μεν ακριβό αλλά έχει μελετητική ωριμότητα, ή περιμένουμε καμιά δεκαριά χρόνια μετά να ξεμπλέξουμε με τη νέα μελέτη και να δούμε τι θα κάνουμε; Αυτό είναι το πραγματικό δίλημμα.
Εμείς, που από την πρώτη στιγμή υποστηρίζαμε ότι είναι ακριβή η παραλιακή χάραξη, είμαστε οι πρώτοι που λέμε «προχωρήστε με αυτή» γιατί δεν έχουμε άλλο καιρό για χάσιμο. Γνωρίζουμε ότι αν μπλέξουμε με νέα μελέτη, και μάλιστα στα όρια οικισμών και του σχεδίου πόλης της Μεσσήνης, δεν πρόκειται να ξεμπλέξουμε ούτε τα επόμενα 15 χρόνια. Οι νέες μελέτες προϋποθέτουν περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις και εκδίκαση δεκάδων προσφυγών. Με λίγα λόγια, το έργο θα μετατεθεί χρονικά πολλά χρόνια πίσω, με αβέβαιο ορίζοντα ολοκλήρωσης. Και τελικά θα πάμε για μαλλί... αλλά θα βγούμε κουρεμένοι.
Επιπρόσθετα, επειδή γνωρίζουμε πολύ καλά τον τρόπο που λειτουργεί το τοπικό πολιτικό προσωπικό, είμαστε βέβαιοι ότι θα επαναληφθεί ό,τι και με την παραλιακή χάραξη: Τώρα που τα πράγματα είναι στο γενικό και το αφηρημένο, όλα καλά και όλοι ευχαριστημένοι, αφού δεν γίνεται τίποτα. Οταν όμως οι λύσεις μπουν στο χαρτί και αρχίσουν να πέφτουν πάνω στους «υφάλους» της μιας ή της άλλης ιδιοκτησίας, θα αρχίσουν τα «στρίβειν…». Ανάλογα με τη συγκυρία της εποχής που θα γίνει η συζήτηση, θα έχουμε έναν νέο γύρο φοβερών «αναλύσεων», για να οδηγηθούμε τελικά στη μία ή την άλλη λύση. Με πιθανότερη κατάληξη την παραλιακή χάραξη... αλλά με καθυστέρηση μερικών ακόμα χρόνων!
Στο πολιτικό επίπεδο, είναι καταπληκτική η χθεσινή απάντηση του ΣΥΡΙΖΑ. Η οποία τι μας λέει; Οτι όντως ο δρόμος είχε ενταχθεί στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων του 2015 από την προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά αυτό ήταν ύποπτο γιατί είχαμε μετά εκλογές! Η αλήθεια όμως είναι ότι το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο συντάσσεται. Τα νέα έργα εγγράφονται με μηδενικά ποσά και σταδιακά χρηματοδοτούνται με τη δημοπράτησή τους. Με δυο λόγια, το έργο ήταν ενταγμένο και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το σταμάτησε. Αυτή είναι η αλήθεια κι όλα τα άλλα είναι φτηνές δικαιολογίες. Τώρα, το αν χωράει το έργο στο πακέτο Γιούνκερ ή στη σύμβαση παραχώρησης του "Μορέα" και το τι έγινε και δεν έγινε, θα τα μάθουμε όλα στο μέλλον, όταν θ' αρχίσουν να μιλούν όλοι οι πρωταγωνιστές. Επίσης, στη φοβερή διαπραγμάτευση επανεκκίνησης που έκαναν, γιατί δεν έβαζαν το συγκεκριμένο οδικό τμήμα με παράταση της παραχώρησης, όπως πολλές φορές είχε επισημανθεί; Και για να τελειώνουμε: Γιατί δεν εντάσσουν στο πακέτο Γιούνκερ ως συγχρηματοδοτούμενο το σύνολο του δρόμου Τσακώνα - Πάτρα, εξαιρώντας μόνο το τμήμα του Καϊάφα; Ούτε αυτό συνδέει πρωτεύουσες νομών;
Δεν μπορούμε, λοιπόν, παρά να αποδώσουμε φόρο τιμής στους οπαδούς του προγράμματος της Θεσσαλονίκης... που μοίραζαν πλουσιοπάροχα παροχές, έσκιζαν τα μνημόνια, αύξαναν τους μισθούς και τις συντάξεις και έφερναν την ευημερία στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο - και οι οποίοι ανακαλύπτουν σήμερα ότι στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων της χώρας δεν χωράει ένας δρόμος μερικών χιλιομέτρων! Το κακό όμως είναι ότι, ενώ τέλειωσαν οι «αυταπάτες», δεν τέλειωσαν τα ψέματα. Και κάποιοι συνεχίζουν να πορεύονται με αυτά, γιατί δεν διαθέτουν το πολιτικό θάρρος να πουν ότι δεν θέλουν να γίνει το συγκεκριμένο έργο. Αν ήθελαν να γίνει, θα έβρισκαν και τρόπο και χρήματα.
Το νέο παραμύθι που προσπαθούν να μας πουλήσουν είναι οι δύο λύσεις που θα παρουσιαστούν για να επιλεγεί, υποτίθεται, η καλύτερη δυνατή. Μιλάμε για μεγαλεία! Θα ράψουμε δύο κουστούμια και θα δούμε ποιο έχει καλύτερη εφαρμογή στον σακάτη! Και αυτό το παπατζιλίκι το ονομάζουν... δημοκρατικό προγραμματισμό. Η εφευρετικότητα ξεπερνά όντως κάθε φαντασία.
Η παραλιακή χάραξη του δρόμου είναι όντως ακριβή λύση, αλλά όταν αυτό έπρεπε να επισημανθεί, προτιμήθηκε η σιωπή. Τώρα, η εκπόνηση νέας μελέτης και η καθυστέρηση που θα προκληθεί θα έχυν πολλαπλάσιο κόστος, από την όποια εξοικονόμηση.
Αρα, ας σταματήσει το παιχνίδι των μελετών και ας προχωρήσουν όλοι στην προώθηση της παραλιακής χάραξης ως της πλέον ρεαλιστικής και, όπως έχουν διαμορφωθεί τα πράγματα, της φθηνότερης λύσης για την κατασκευή του δρόμου. Αλλωστε έχουμε καταλάβει όλοι μας ποιοι και για ποιον λόγο δεν τη θέλουν - και δεν μπορεί πλέον κανένας να κρύβεται πίσω από βολικά ψέματα.
