Ας δούμε όμως τι λέει ο πρόεδρος της Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Επιτραπέζιας Ελιάς (ΔΟΕΠΕΛ) Γιώργος Ντούτσιας για το θέμα: «Πρόκειται για μια πονεμένη ιστορία που έχει τις ρίζες της αρκετές δεκαετίες πριν. Η χώρα μας εγκλωβίστηκε σε μια εσφαλμένη λογική, που σαν αποτέλεσμα είχε να χάσει ουσιαστικά το ισχυρότατο brand name του "Kalamata Olives", που κατοχυρώθηκε το 1979 με το Προεδρικό Διάταγμα 221 που καθιστούσε υποχρεωτική τη σήμανση-αναγραφή σε κάθε εξαγωγή. Σήμερα, η χώρα παράγει περί τους 65.000 τόνους ελιές Καλαμών, απ’ τις οποίες εξάγονται οι 50.000 τόνοι. Από αυτούς, όμως, μόνο οι 190 τόνοι έχουν το δικαίωμα να λέγονται "ελιές Καλαμών", γιατί τόση είναι η παραγωγή της Μεσσηνίας». Ετσι σύμφωνα με όσους ζητούν επέκταση του ΠΟΠ "Ελιές Καλαμών" η ελληνική οικονομία χάνει περίπου 200 εκατ. ευρώ επειδή είναι δύσκολο ως ακατόρθωτο να εξαχθούν πλέον 50.000 τόνοι.
Ακόμα και αν τα στοιχεία του κ. Ντούτσια απέχουν λίγο από τα πραγματικά θα πρέπει πρώτα από όλα να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο παράγονται σε άλλους νομούς περισσότερες ελιές Καλαμών από όσες παράγονται στη Μεσσηνία. Θα πρέπει επίσης να αναρωτηθούμε για ποιο λόγο δεν αξιοποιήθηκε στη Μεσσηνία ο "εθνικός θησαυρός" που δίνει πλούσιο εισόδημα σε άλλους νομούς της Ελλάδας. Οι απαντήσεις που δίνω εγώ στα παραπάνω ερωτήματα χωρίς να διεκδικώ το αλάθητο, έχουν σχέση με τις στρεβλώσεις που δημιούργησαν στην αγορά οι αγροτικές επιδοτήσεις και η ανεπάρκεια της τοπικής πολιτικής και επιχειρηματικής ελίτ που πίστεψε το μύθο τής κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, σύμφωνα με τον οποίο το ελληνικό ελαιόλαδο μπορεί να ανταγωνιστεί το ιταλικό. Με άλλα λόγια: Οι μακροχρόνιες επιδοτήσεις έστρεψαν τους αγρότες της Μεσσηνίας στη λιγότερο απαιτητική παραγωγή του ελαιολάδου και τους απομάκρυναν από κερδοφόρες δραστηριότητες, όπως αυτή της καλλιέργειας του εθνικού θησαυρού των ελιών Καλαμών. Την ίδια περίοδο οι Μεσσήνιοι πολιτικοί και επιχειρηματικοί ταγοί δεν έβλεπαν το αυτονόητο: Οτι έπρεπε δηλαδή να βάλουν μπροστά την ατμομηχανή των ελιών Καλαμών για να σύρει τα βαγόνια του ελαιολάδου. Το έλλειμμα της μεσσηνιακής ατμομηχανής φρόντισαν να το καλύψουν στη διεθνή αγορά οι παραγωγοί των άλλων νομών που δεν μπορούσαν να επιβιώσουν με τις επιδοτήσεις του λαδιού. Εκμεταλλεύτηκαν το διεθνώς γνωστό brand name "ελιές Καλαμών" που είχαν αφήσει αναξιοποίητο οι Μεσσήνιοι και κατέκτησαν μεγάλο κομμάτι από τη διεθνή αγορά.
Κάπως έτσι φτάσαμε στη σημερινή κατάσταση και η Μεσσηνία κινδυνεύει να χάσει τον "εθνικό θησαυρό" μέσα από τα χέρια της αν υπερεκτιμήσει τις δυνάμεις της και επιχειρήσει μακροπρόθεσμα να κρατήσει την πίτα ολάκερη σε βάρος των υπόλοιπων Ελλήνων παραγωγών που έχουν ισχυρότερα συμφέροντα. Τα στοιχεία που δεν μπορούν να ανατραπούν τα επόμενα χρόνια δείχνουν ότι η Μεσσηνία θα πρέπει να διαπραγματευτεί την επέκταση του ΠΟΠ "Ελιές Καλαμών" στην υπόλοιπη Ελλάδα διεκδικώντας ισχυρά ανταλλάγματα (όπως για παράδειγμα η τυποποίηση να γίνεται αποκλειστικά στη Μεσσηνία). Στην αντίθετη περίπτωση, αν η Μεσσηνία αγνοήσει τη δυναμική των αριθμών όχι μόνο θα χάσει τον εθνικό θησαυρό από τα χέρια της αλλά θα αναρωτιέται γιατί στο Αγρίνιο διοργανώνουν γιορτή της… ελιάς Καλαμών.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
