Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, δεν προκαλεί καμία εντύπωση ούτε η επίθεση που εξαπέλυσαν οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί της ΔΑΚΕ κατά της ηγεσίας του κόμματός τους, ούτε πολύ περισσότερο η συμμαχία των δεξιών συνδικαλιστών ταξιτζήδων με την κυβέρνηση του αριστερού Αλέξη Τσίπρα, προκειμένου να σταματήσει ο... χρόνος στο 1987 όταν δεν υπήρχε Διαδίκτυο, Uber και Beat».
Αυτά έγραφα μόλις το περασμένο Σαββατοκύριακο - και πριν στεγνώσει το μελάνι άρχισαν τα όργανα, καθώς το Συνδικάτο Αυτοκινητιστών Ταξί Αττικής (ΣΑΤΑ) ανάρτησε στη σελίδα του στο Facebook την εξής δημοσίευση:
"Με βάση το δικό μας μοντέλο, ο οδηγός λογοδοτεί στην εταιρεία και τον πελάτη" λέει ο Νίκος Δανδράκης της Taxibeat. Και επιπλήττει δημόσια τον υπουργό Μεταφορών Χρήστο Σπίρτζη που τον αγνόησε και δεν ασχολήθηκε μαζί του. Ο άνθρωπος που πλούτισε από τον ιδρώτα των ταξιτζήδων, που τους έβαλε σε κοινή θέα για να επιλέγει ο πελάτης, όπως γίνεται με τις πόρνες στις βιτρίνες στα Red Lights στο Αμστερνταμ, θέλει να έχει λόγο στην διαμόρφωση του νομοσχεδίου».
Ειλικρινά δεν γνωρίζω τι ακριβώς θέλει ή δεν θέλει να κάνει στην αγορά των ταξί ο υπουργός Υποδομών Χρήστος Σπίρτζης, αλλά είμαι απολύτως βέβαιος ότι αν επιχειρήσει να... σταματήσει το χρόνο, δεν θα καταφέρει τίποτα περισσότερο από το Δημήτρη Μαρούδα που ως υπουργός απειλούσε να ρίξει τους δορυφόρους που θα τολμούσαν να μεταδώσουν το σήμα της ελεύθερης ραδιοφωνίας και τηλεόρασης.
Από εκεί και πέρα η συμμαχία της κυβέρνησης με τον πρώην νεοδημοκράτη συνδικαλιστή Θύμιο Λυμπερόπουλο δεν με εκπλήσσει καθόλου, αφού ανεξάρτητα από ό,τι φαντασιώνονται πολλοί αριστεροί, ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια οπισθοφυλακή του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς, το οποίο μοίρασε προνόμια σε συντεχνίες και χρήμα σε επιχειρήσεις για να διατηρήσει την Ελλάδα μακριά από τον... κομμουνισμό.
Στην πραγματικότητα ο ΣΥΡΙΖΑ κατέκτησε την εξουσία επειδή ακριβώς υπερασπίστηκε με πάθος το «βαθύ κράτος», και συνεχίζει να κυβερνά επειδή οι προνομιούχες συντεχνίες και οι κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις αισθάνονται ότι κινδυνεύουν λιγότερο από μια κυβέρνηση που αυξάνει τους φόρους και δεν δείχνει καμιά διάθεση να μειώσει τις δαπάνες. Βεβαίως, το «βαθύ κράτος» δεν το υπερασπίζεται μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ. Το υπερασπίστηκε με πάθος το ΠΑΣΟΚ και θα ήθελε να το υπερασπιστεί και πάλι στο μέλλον, αλλά οι ψηφοφόροι δεν του έχουν συγχωρέσει ακόμα (και κατά τη γνώμη μου δεν πρόκειται να του συγχωρέσουν ποτέ) την περικοπή μισθών και συντάξεων που αναγκάστηκε να κάνει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου μετά την άτυπη χρεοκοπία του 2010. Τότε εκατοντάδες χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και στράφηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ ζητώντας να τους επιστραφούν τα «κεκτημένα». Και παρότι διαπίστωσαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα να πάρουν πάλι 13ο μισθό ή 14η σύνταξη, εξακολουθούν να στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ γιατί φοβούνται (δικαίως ή αδίκως, αυτό είναι θέμα ενός άλλου άρθρου) τις αλλαγές που ενδεχομένως θα κάνει μια άλλη κυβέρνηση.
Ουσιαστικά η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα αυτοπροβάλλεται και πείθει ένα σημαντικό ποσοστό του εκλογικού σώματος ότι είναι εγγυήτρια της κατεστημένης τάξης πραγμάτων, η οποία απειλείται σοβαρά από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση.
Το παράδοξο είναι ότι η κατεστημένη τάξη πραγμάτων του κράτους της Δεξιάς απειλείται (σύμφωνα πάντα με το κυρίαρχο πολιτικό αφήγημα) από τη... συντηρητική Νέα Δημοκρατία. Βεβαίως ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης δηλώνει φιλελεύθερος, αλλά όσο κι αν προσπαθεί είναι αδύνατο να κρύψει τα γαλάζια στελέχη που είναι έτοιμα να υπερασπιστούν το «βαθύ κράτος», με το ίδιο πάθος που αντιδρά σε κάθε αλλαγή ο πρώην νεοδημοκράτης πρόεδρος των ταξιτζήδων Θύμιος Λυμπερόπουλος. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι η Νέα Δημοκρατία ήταν στο πλευρό του κ. Λυμπερόπουλου όταν αυτός ξεσήκωνε τους ταξιτζήδες ενάντια στη δειλή απελευθέρωση του επαγγέλματος που επιχείρησε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.
Σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν ο κ. Μητσοτάκης έχει ειλικρινή πρόθεση να συγκρουστεί με το «βαθύ κράτος», εκτιμώ ότι θα προδοθεί από τις συντηρητικές δυνάμεις του κόμματός του που θα μπορούσαν κάλλιστα να ακολουθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, τη Χρυσή Αυγή ή οποιοδήποτε άλλο κόμμα ή «σωτήρα» υποσχεθεί να μην αλλάξει τίποτα στην οικονομία.
Γενικότερα πιστεύω πως το μετεμφυλιακό κράτος της Δεξιάς κατάφερε μεταξύ άλλων να μετατρέψει τους περισσότερους Ελληνες, από δημιουργικούς παραγωγούς, σε βαθιά συντηρητικούς λάτρεις της κρατικής οικονομίας. Ο ιδιότυπος αυτός συντηρητισμός ενισχύθηκε μετά το 1981 με αριστερές κορώνες και παραμένει πανίσχυρος ακόμα και μετά την άτυπη χρεοκοπία του 2010. Τα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας εξακολουθούν να πιστεύουν ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα στην οικονομία, παρόλο που έχουν ήδη διαπιστώσει ότι η γη... δεν σταμάτησε να γυρίζει όταν απελευθερώθηκε η αγορά των τηλεπικοινωνιών και των αερομεταφορών.
Αραγε θα σταματήσει η γη να γυρίζει αν απελευθερωθεί η αγορά των μεταφορών;
Θανάσης Λαγός
