Δευτέρα, 06 Νοεμβρίου 2017 11:10

Στα χνάρια του …Πουτζδεμόν;

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(2 ψήφοι)

 

Την ώρα που ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης ονειρεύεται να γίνει τραπεζίτης και κυβερνήτης, κλέβοντας αν χρειαστεί τη “δόξα” από τον Καταλανό πρωθυπουργό Κάρλες Πουτζδεμόν, η παράταξή του εμφανίζεται βαθιά διαιρεμένη και είναι άγνωστο αν οι αμοιβές των αιρετών θα συγκρατήσουν κι αυτή τη φορά τις φυγόκεντρες δυνάμεις.

Η ενότητα της παράταξης μέχρι την επόμενη προεκλογική περίοδο θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από τις εξελίξεις στην κεντρική πολιτική σκηνή, από τον εκλογικό νόμο με τον οποίο θα γίνουν οι επόμενες περιφερειακές εκλογές, και από τη θέση που επιδιώκουν να καταλάβουν προσεχώς οι περιφερειακοί σύμβουλοι για ν' αποκομίσουν το μέγιστο όφελος. 

Μέχρι τώρα, οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούσαν ότι οι αποσχιστικές τάσεις θα οδηγήσουν σε διάσπαση λίγο πριν τις εκλογές, όπως συνέβη με την αποχώρηση των “πράσινων” Γιώργου Δέδε, Παναγιώτη Αλευρά και Γιώργου Πουλοκέφαλου στην προηγούμενη θητεία της περιφερειακής αρχής: Οι “αποστάτες” διατήρησαν τις θέσεις τους και το μισθό τους μέχρι την τελευταία στιγμή, και λίγο πριν την προεκλογική περίοδο αποχώρησαν, εκτιμώντας ότι έτσι θα διασώσουν το πολιτικό τους κεφάλαιο. Το ίδιο σχέδιο φαίνεται ότι είχαν και οι “γαλάζιοι” που ετοιμάζονται να εγκαταλείψουν το καράβι, μόνο που οι εσωτερικές αντιθέσεις στην παράταξη και οι πολιτικές εξελίξεις στην κεντρική σκηνή φαίνεται ότι φέρνουν τη διάσπαση πιο κοντά: Περιφερειακοί σύμβουλοι και αντιπεριφερειάρχες αφενός δεν αντέχουν τη αλαζονεία της Ντίνας Νικολάκου και αφετέρου εκτιμούν ότι τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και το ΠΑΣΟΚ δεν πρόκειται να δώσουν χρίσμα στον Τατούλη.

Την ίδια ώρα ο περιφερειάρχης, αγνοώντας τις διασπαστικές τάσεις, επιχειρεί να εδραιώσει την κυριαρχία του ιδρύοντας περιφερειακή τράπεζα, με στόχο να ελέγξει πολιτικά τη χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων - και άρα την οικονομική ζωή της Πελοποννήσου. Σύμμαχός του σε αυτό το σχέδιο εμφανίζεται η γερμανική κυβέρνηση, ενώ εντύπωση προκάλεσαν τα χαμόγελα του Γιάννη Στουρνάρα, στη συνάντηση που είχε την εβδομάδα που μας πέρασε ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας με τον κ. Τατούλη. Εννοείται ότι αν ο τελευταίος καταφέρει να αποκτήσει τράπεζα και να γίνει “οικονομικός κυβερνήτης” της Πελοποννήσου, θα απέχει μόλις ένα βήμα από το να γίνει και... κυβερνήτης. 

Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα στο Περιφερειακό Συμβούλιο ο κ. Τατούλης δήλωσε πως “η Περιφέρεια πρέπει να λειτουργεί με δική της κυβέρνηση, το δικό της κυβερνητικό σχήμα, και ο προϋπολογισμός να υπακούει στις δικές της πολιτικές προτεραιότητες και όχι στης κυβέρνησης”. Ολα αυτά σε μια άλλη εποχή θα ακούγονταν μόνο από γραφικούς σε περιθωριακά καφενεία. Στη σημερινή εποχή όμως, που λαϊκιστές πολιτικοί όπως ο Κάρλες Πουτζδεμόν αμφισβητούν έντονα το θεσμό του έθνους-κράτους αλλά και τα πολιτικά κόμματα, ακόμα και οι πιο παράδοξες φωνές δεν ξεσηκώνουν θύελλα διαμαρτυριών. Αλλωστε, κανένας περιφερειακός σύμβουλος της πλειοψηφίας δεν έχει αμφισβητήσει μέχρι στιγμής τις τραπεζικές ή τις κυβερνητικές βλέψεις του αρχηγού της παράταξης. Η σιωπή των συμβούλων του ενθαρρύνει τον κ. Τατούλη και ταυτόχρονα του παρέχει το χρόνο που χρειάζεται για να φτάσει μέχρι τις εκλογές, ώστε να κάνει ένα ακόμα βήμα για υλοποιήσει τα όνειρά του. 

Σε κάθε περίπτωση ο περιφερειάρχης θεωρεί τους συμβούλους του αναλώσιμους (όπως θεωρούσε και τους Δέδε, Αλευρά, Πουλοκέφαλο) και εκτιμά ότι η αναγνωρισιμότητά του στην Πελοπόννησο είναι ικανή να του χαρίσει μια τρίτη εκλογική νίκη. Εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τις κομματικές αλλά και τις εσωκομματικές αντιθέσεις, έχει καταφέρει μέχρι τώρα να ισορροπεί στην καρέκλα της εξουσίας χωρίς να έχει πολιτικό κόστος, αφού το μόνο που κάνει είναι να διανέμει χρήματα από ευρωπαϊκά και εθνικά προγράμματα σε δημάρχους και φορείς. 

Από εκεί και πέρα, είναι δύσκολο να απαντήσει κάποιος αν τα σχέδια του κ. Τατούλη θα αποδειχθούν ματαιόδοξα ή αν το μέλλον μάς επιφυλάσσει εκπλήξεις, μεγαλύτερες ίσως κι από αυτές που επιφύλαξε η Ιστορία σε όσους γέλασαν με το Πραξικόπημα της Μπιραρίας το οποίο διέπραξε ο Χίτλερ το 1923 στο Μόναχο. Το μόνο σίγουρο σε “ταραγμένους καιρούς”, είναι ότι η εξουσία από τη γελοιοποίηση χωρίζονται από μια δυσδιάκριτη λεπτή γραμμή. 

Βεβαίως, υπάρχει πάντα και το ενδεχόμενο ο κ. Τατούλης να αποχωρήσει κερδισμένος από την πολιτική, αφήνοντας στη θέση του την κόρη του Εύη για να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Ετσι κι αλλιώς  στην Πελοπόννησο, όπως άλλωστε σε ολόκληρη την Ελλάδα, “σόι πάει το βασίλειο”· γι' αυτό όμως κανένας δεν πρέπει να υποτιμήσει και τις αντιδράσεις των υπόλοιπων πολιτικών του Μοριά, που ονειρεύονται το πολιτικό μέλλον των δικών τους παιδιών και δεν θα διστάσουν να ανατρέψουν όποιον απειλεί την ανέλιξή τους.

 

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr

 

 

Τελευταία τροποποίηση στις Παρασκευή, 03 Νοεμβρίου 2017 20:44