Σύμφωνα με την έρευνα λοιπόν, οι ξενοδοχειακές μονάδες αποφεύγουν να προμηθευτούν τοπικά προϊόντα «λόγω διαρθρωτικών προβλημάτων του αγροτικού τομέα και της βιομηχανίας, που συντελούν στην αδυναμία κάλυψης γκάμας προϊόντων, επειδή παρουσιάζουν υψηλότερο κόστος σε σχέση με τα εισαγόμενα, αδυνατούν να καλύψουν τη ζήτηση, παρουσιάζουν χαμηλότερη ποιότητα, επειδή το δίκτυο διανομής είναι περιορισμένο ή αναξιόπιστο, υπάρχει έλλειμμα τυποποίησης και πιστοποίησης και αναποτελεσματική συνεργασία με παραγωγούς/προμηθευτές (π.χ. καθυστερήσεις, λάθη στην παραγγελία, κ.λπ.)».
Ουσιαστικά οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις αποφεύγουν να αγοράζουν τοπικά προϊόντα για τους λόγους που γνωρίζουν όλοι οι Ελληνες καταναλωτές, αλλά δεν αλλάζουν προμηθευτή αφενός για να μην δυσαρεστήσουν τον παραγωγό της διπλανής πόρτας και αφετέρου γιατί δεν θα χρειαστεί να εφοδιάζονται συνεχώς με μεγάλες ποσότητες σταθερής ποιότητας. Ενώ λοιπόν ο καταναλωτής σήμερα μπορεί να αγοράσει ντομάτες από τον μπαρμπα-Νίκο και αύριο αν δεν βρει να πάρει μαρούλια από το κυρ-Στάθη, η ξενοδοχειακή επιχείρηση θα αποφύγει τις συναλλαγές με τον μπαρμπα-Νίκο γιατί δεν μπορεί να πει στους πελάτες της ότι δεν έχει ντομάτες επειδή τελείωσαν και γι’ αυτό να φάνε μαρουλοσαλάτα.
Δυστυχώς όμως ενώ όλα αυτά είναι γνωστά τόσο στους καταναλωτές όσο και στους επιχειρηματίες, κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν και να διαδίδουν μύθους για τα "καλύτερα προϊόντα του κόσμου" που παράγει ο κάθε νομός χωρίς να το γνωρίζει ούτε ο γειτονικός του... νομός. Την ίδια ώρα άλλοι εξακολουθούν να βλέπουν πίσω από κάθε έμπορο έναν σατανικό κερδοσκόπο που θέλει να πιει το αίμα των παραγωγών και γι’ αυτό αδυνατούν να καταλάβουν ότι χρειάζεται κάποιος να μεταφέρει τις ντομάτες του μπαρμπα-Νίκου από τη Λογγά στο ξενοδοχείο της Στούπας.
Για αυτούς τους δύο κυρίως λόγους ενώ υπάρχει η ανάγκη δημιουργίας μιας προμηθευτικής εταιρείας, η οποία θα διακινεί τοπικά προϊόντα στα ξενοδοχεία και στα εστιατόρια της Μεσσηνίας, κανένας επιχειρηματίας δεν αναλαμβάνει το ρίσκο να συγκρουστεί με τους μύθους και τις ανοησίες που οδήγησαν την ελληνική οικονομία στον γκρεμό της χρεοκοπίας. Ετσι και οι Μεσσήνιοι παραγωγοί, όπως οι παραγωγοί από όλους τους νομούς της Ελλάδας, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι παράγουν τα καλύτερα προϊόντα στον κόσμο αλλά απλώς δεν το ξέρει κανένας άλλος εκτός από τους ίδιους. Για τον ίδιο λόγο οι Μεσσήνιοι παραγωγοί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμα ότι αντί να βρίζουν τους εμπόρους και τους διανομείς είναι προτιμότερο να συνεργαστούν μαζί τους, γιατί διαφορετικά δεν θα μάθει κανένας ότι παράγουν τα καλύτερα προϊόντα στον κόσμο και θα συνεχίσουν να παίρνουν ντομάτες από την Πολωνία.
Συμπέρασμα: Οι τοπικοί παραγωγοί θα βγουν στη λεωφόρο της ανάπτυξης μόνο αν εγκαταλείψουν τα "μυθικά μονοπάτια" και ακολουθήσουν τον εμπορικό δρόμο που οδηγεί στην αγορά.
Υ.Γ. Εννοείται ότι ολοένα και περισσότεροι Μεσσήνιοι παραγωγοί σε σχέση με το παρελθόν παράγουν όχι μόνο καλύτερα προϊόντα αλλά και χρησιμοποιούν σύγχρονες μεθόδους για την προβολή και την προώθησή τους στην αγορά. Δυστυχώς απέναντί τους βρίσκεται ένα ληστρικό κράτος που εξακολουθεί να παράγει και να διαχειρίζεται μύθους.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
