Σύμφωνα λοιπόν με τους θεωρητικούς του χάους, το δημοψήφισμα εκφράζει τη βούληση κυρίαρχου του λαού, ενώ τα αιρετά όργανα, όπως για παράδειγμα τα δημοτικά συμβούλια, εκφράζουν τα συμφέροντα της ελίτ που τα διοικεί. Είναι όμως έτσι ή μήπως τελικώς η θεοποίηση των δημοψηφισμάτων αναπαράγει στερεότυπα και τελικώς οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον Μεσαίωνα;

Ας απαντήσουμε με μια γνωστή υπόθεση, περισσότερα στοιχεία της οποίας οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βρουν στο protagon.gr: Το 2008 στην Καλιφόρνια τέθηκε σε δημοψήφισμα το ερώτημα της κατάργησης του νόμου που αναγνώριζε γάμους γκέι και λεσβιών. Η πλειοψηφία αποφάσισε ότι έπρεπε να καταργηθεί ο νόμος. Tο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος υποβλήθηκε σε δικαστικό έλεγχο και η δικαστική απόφαση το καλοκαίρι του 2010 έκρινε ότι παραβιάζεται το συνταγματικό δικαίωμα των γκέι και λεσβιών για ίση μεταχείριση.

Από εκεί και πέρα αν κάποιος θεωρεί ότι οι τοπικές κοινωνίες είναι ώριμες και δεν θα διεξαχθούν δημοψηφίσματα για τους αλλοδαπούς μαθητές ή για τους τσιγγάνους, με στόχο την περιθωριοποίησή τους, ή είναι ηλίθιος ή απλώς θέλει να εκμεταλλευτεί τη μεγάλη ταραχή που θα προκληθεί για να κατακτήσει ή να εδραιώσει την εξουσία του.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr