Την ίδια ώρα ο υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννήσου Παναγιώτης Νίκας (αν και δηλώνει φιλελεύθερος) υποβάλλει προτάσεις για τη βελτίωση της περιφερειακής δακοκτονίας, το Δημοτικό Συμβούλιο Μεσσήνης με ψήφισμά του ζητεί να ανατεθεί στους δήμους η καταπολέμηση του δάκου, οι συνεταιρισμοί και οι ομάδες παραγωγών παρακολουθούν απαθείς και τέλος οι ιδιώτες δακοκτόνοι προτιμούν τη σιγουριά της συναλλαγής με το κράτος ή την αυτοδιοίκηση αποφεύγοντας όπως ο διάβολος το λιβάνι την απευθείας διαπραγμάτευση με τους ελαιοπαραγωγούς.
Αν στην παραπάνω εικόνα προστεθούν τόσο οι γνωστοί ομιλητές των συνεδρίων (που επισημαίνουν κάθε φορά ότι τα ποντίκια πρέπει να κρεμάσουν κουδούνα στο γάτο αλλά δεν μας λένε ποιο ποντίκι θα... θυσιαστεί για να την κρεμάσει) όσο και οι καθηγητές της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (που μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει και άσε τον δάκο να "οργώνει" τις ελιές), έχουμε πλήρη την εικόνα ενός αντιπαραγωγικού συστήματος που γιγαντώθηκε σε βάρος της παραγωγικής οικονομίας σπαταλώντας δάνεια και επιδοτήσεις.
Εννοείται ότι καθώς το παρασιτικό σύστημα θα βουλιάζει μέσα στη "μαύρη τρύπα" που το ίδιο δημιούργησε, θα πληθαίνουν οι φωνές που θα αποδίδουν την καταστροφή από τον δάκο άλλοτε στην κλιματική αλλαγή και άλλοτε στα... μνημόνια και το γνωστό τέρας, τον φιλελευθερισμό. Ξεχνούν βεβαίως ότι ο δάκος προϋπήρχε των θεωριών για την κλιματική αλλαγή και ότι οι ελαιοπαραγωγοί, με μνημόνια ή χωρίς μνημόνια, προπληρώνουν κάθε χρονιά στα ελαιοτριβεία τις δαπάνες δακοκτονίας.
Στην πραγματικότητα και πίσω από τις φθηνές δικαιολογίες δεν μπορεί να κρυφτεί η ανικανότητα του κράτους να διεξάγει εγκαίρως τον διαγωνισμό για τη δακοκτονία. Και αυτή η ανικανότητα θα επεκτείνεται συνεχώς και σε άλλους τομείς του Δημοσίου, καθώς οι πολιτικοί δεν μπορούν να τιθασεύσουν το γραφειοκρατικό τέρας που οι ίδιοι δημιούργησαν. Αλήθεια ποιος πολιτικός θα τολμήσει να τιμωρήσει και με ποιον τρόπο τον γραφειοκράτη που καθυστερεί την κατάθεση του νομοσχεδίου για την αλλαγή των χρονικών ορίων για τους διαγωνισμούς της δακοκτονίας; Αλήθεια ποιος τοπικός άρχοντας θα αξιολογήσει τους υπεύθυνους για τη δακοκτονία επιβραβεύοντας αυτούς που κάνουν σωστά τη δουλειά τους και τιμωρώντας όσους αδιαφορούν με συνέπεια την καταστροφή της παραγωγής;
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Το ελληνικό κράτος (αναπόσπαστο κομμάτι του οποίου παραμένει η αυτοδιοίκηση) δεν μπορεί να κάνει ούτε δακοκτονία γιατί ο παρασιτικός γραφειοκρατικός μηχανισμός του αφενός είναι ανεξέλεγκτος και αφετέρου δεν έχει κανένα λόγο να είναι αποδοτικός. Την ίδια ώρα ο ιδιωτικός τομέας μη μπορώντας να ξεπεράσει το οιδιπόδειο που τον συνδέει με το κράτος - πατερούλη, αδυνατεί να συνάψει ελεύθερες συναλλαγές και προσφεύγει στο γραφειοκρατικό τέρας για να διεκπεραιώσει υποθέσεις που θα μπορούσαν να έχουν περιοριστεί στη σύναψη μιας συμφωνίας μεταξύ παραγωγών και δακοκτόνων.
Τα χειρότερα... έρχονται.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
