Στην καλύτερη των περιπτώσεων, οι 120 δόσεις, αν και εφόσον θεσμοθετηθούν εγκαίρως, θα σταματήσουν πρόσκαιρα τη στάση πληρωμών που έχουν κηρύξει όσοι δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους - και στη χειρότερη, θα επιδεινώσουν την κατάσταση δημιουργώντας μια νέα "γενιά" οφειλετών, που θα σταματήσει να πληρώνει προκειμένου να εκμεταλλευτεί μια μελλοντική ρύθμιση χρεών.
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο έχουν ξεπεράσει ήδη τα 103 δισ. ευρώ, και ότι τα χρέη προς τα ασφαλιστικά ταμεία αγγίζουν τα 34,3 δισ. ευρώ.
Με δεδομένο ότι ο αριθμός των πολιτών που χρωστούν στην Εφορία υπερβαίνει τα 4,3 εκατομμύρια, γίνεται άμεσα κατανοητό ότι οι 120 δόσεις δεν μπορούν να σταματήσουν το κίνημα "δεν πληρώνω γιατί δεν έχω άλλα λεφτά".
Σε αντίθεση με το προηγούμενο κίνημα "δεν πληρώνω" που ήταν κυρίως πολιτικό, το σημερινό άτυπο κίνημα είναι καθαρά οικονομικό, και γι' αυτό μπορεί να οδηγήσει σε νέα χρεοκοπία την ελληνική οικονομία - ή... πρώτα τα ασφαλιστικά ταμεία και στη συνέχεια την ελληνική οικονομία.
Σε κάθε περίπτωση, το συρρικνωμένο από την ύφεση εισόδημα των πολιτών και των επιχειρήσεων δεν επαρκεί για την πληρωμή των αυξημένων φόρων και λογαριασμών, και των τοκοχρεολυτικών δόσεων από δάνεια και κάρτες. Πολίτες και επιχειρήσεις κάθε μήνα απλώς επιλέγουν ποιες οφειλές θα αφήσουν απλήρωτες, και όλοι μαζί προσμένουν ένα θαύμα που θα βγάλει την ελληνική οικονομία από το τέλμα της ύφεσης. Κάποια χρήματα που υπήρχαν στην άκρη για ώρα ανάγκης έχουν ήδη ξοδευτεί από τα πρώτα χρόνια της ύφεσης, ενώ η μείωση της τιμής των ακινήτων κάνει ασύμφορη την πώλησή τους.
Την ίδια ώρα οι τράπεζες, ενώ στέκονται στα πόδια στους με χρήματα των φορολογούμενων, προσπαθούν να βγάλουν από τη μύγα ξίγκι με ληστρικά επιτόκια και "εικονικές" ρυθμίσεις οφειλών. Αξίζει να σημειωθεί ότι χιλιάδες οφειλέτες τραπεζών αλλά και εγγυητές τραπεζικών δανείων θα άφηναν με ευχαρίστηση τις τράπεζες να τους κατάσχουν τα υποθηκευμένα ακίνητα, αν θα τελείωνε με αυτό τον τρόπο η αιχμαλωσία τους. Ομως το "ελληνικό δίκαιο" κρατά αιχμάλωτο τον οφειλέτη μέχρι να εξοφληθεί ολόκληρη η οφειλή - σε αντίθεση με τους νόμους που ισχύουν στις... ανάλγητες φιλελεύθερες ΗΠΑ, όπου ο πολίτης παύει να χρωστά μετά την κατάσχεση του υποθηκευμένου ακίνητου του.
Κάπου εδώ λοιπόν πρέπει να σταματήσουν οι αφελείς προτάσεις για 120 δόσεις, και να ξεκινήσει ένας ουσιαστικός διάλογος για την απελευθέρωση των οφειλετών από τα δυσβάσταχτα βάρη. Δόσεις άλλωστε κάνουν ήδη η ΔΕΗ και ασφαλιστικά ταμεία, αλλά το πρόβλημα των οφειλών αντί να λύνεται επιτείνεται.
Πρώτα από όλα όμως, θα πρέπει να αλλάξει ο νόμος που κρατά ομήρους χιλιάδες δανειολήπτες επειδή οι τραπεζίτες θέλουν και την πίτα ολάκερη και το σκύλο χορτάτο. Οι τράπεζες που πήραν το ρίσκο να μοιράσουν δάνεια για να αυξήσουν τα κέρδη τους, θα πρέπει να χρεωθούν και τη ζημιά από τη διαφορά μεταξύ του ύψους της οφειλής και της νυν αξίας του υποθηκευμένου ακίνητου.
Με απλά λόγια: Αν κάποιος έχει δανειστεί 100.000 ευρώ έχοντας υποθηκεύσει ένα ακίνητο, το οποίο έχει παρούσα αξία 50.000 ευρώ, δεν πρέπει να χρωστάει τίποτα μετά την κατάσχεση του ακινήτου.
Και τι θα τα κάνει η τράπεζα τα ακίνητα; Ας τα κάνει ό,τι θέλει, αρκεί να απελευθερώσει τους οφειλέτες. Ετσι κι αλλιώς η οικονομία δεν πρόκειται να ανακάμψει ποτέ με τράπεζες που πιστώνονται τα κέρδη αλλά χρεώνουν τις ζημιές τους στους φορολογούμενους.
Με την ίδια λογική, δηλαδή την απελεύθερη των οφειλετών, πρέπει να γίνει ένα γενναίο κούρεμα των οφειλών προς το Δημόσιο και έπειτα το κράτος να προχωρήσει σε κατάσχεση περιουσίας όσων εξακολουθούν να μην πληρώνουν τα χρέη τους μετά το κούρεμα.
Σε κάθε περίπτωση, η κρίση χρέους δεν πρόκειται να θεραπευτεί με ασπιρίνες των 120 δόσεων, αλλά με τολμηρές πρωτοβουλίες που θα έχουν στόχο την ανασυγκρότηση της πραγματικής οικονομίας. Διαφορετικά, οι οφειλές προς το Δημόσιο και τα Ασφαλιστικά Ταμεία θα ξεπεράσουν κατά πολύ το ΑΕΠ της Ελλάδας και θα οδηγήσουν σε μια ανεξέλεγκτη αυτή τη φορά χρεοκοπία.
