Ειλικρινά όμως, όσο κι αν προσπαθώ δεν μπορώ να καταλάβω γιατί οι κάτοικοι π.χ. των Φιλιατρών και των Γαργαλιάνων είναι ώριμοι να αποφασίσουν με δημοψήφισμα τι δέντρα θα φυτέψουν στους δημοτικούς δρόμους, ενώ δεν θεωρούνται ώριμοι να αποφασίσουν με δημοψήφισμα αν θα είναι δημότες Τριφυλίας ή Φιλιατρών και Γαργαλιάνων. Αντιθέτως καταλαβαίνω απόλυτα -αν και διαφωνώ μαζί τους- τους δεξιούς και αριστερούς υποστηρικτές της άμεσης δημοκρατίας και του κοινοτισμού, που ζητούν όλες οι αποφάσεις να λαμβάνονται όπως στην Ελβετία με δημοψηφίσματα.
Για να μην μπερδευόμαστε βέβαια, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε ότι η Ελβετία έχει ακμάζοντα καπιταλισμό και ότι κανένας δεν ζητά δημοψήφισμα για την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας. Πολύ φοβάμαι ότι στην Ελλάδα οι αμεσοδημοκράτες είναι απλώς αντικαπιταλιστές που ονειρεύονται να ανατρέψουν το σύστημα με... δημοψηφίσματα.
Εννοείται πάντως ότι το μόνο που θέλει να ανατρέψει ο ΣΥΡΙΖΑ στην αυτοδιοίκηση είναι ο πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων, γι' αυτό και απαγορεύει τη διεξαγωγή δημοψηφισμάτων τόσο για τα δημοτικά τέλη όσο και για τα όρια των δήμων. Εννοείται επίσης ότι, αν διεξαγόταν δημοψήφισμα για το ύψος των δημοτικών τελών, την επόμενη μέρα οι δήμαρχοι θα έψαχναν πόρους για την καθαριότητα και τις άλλες ανταποδοτικές υπηρεσίες. Οσο για τα όρια των δήμων, αν αυτά καθορίζονταν με δημοψήφισμα, είναι σίγουρο ότι θα επιστρέφαμε στην εποχή των 441 δήμων και των 5.382 κοινοτήτων που συγχωνεύτηκαν με τον "Καποδίστρια" το 1997.
Κλείνοντας οφείλω να διευκρινίσω ότι προσωπικά θεωρώ ιδανική για την Ελλάδα την έμμεση δημοκρατία, στην οποία οι πολίτες εκλέγουν (με πλειοψηφικό σύστημα) κυβέρνηση και αυτοδιοικητικούς άρχοντες, με βάση τις προγραμματικές τους θέσεις. Αν είναι όμως να συζητήσουμε -και προφανώς να αποφασίσουμε με δημοψήφισμα- αν θα εφαρμοστεί η άμεση δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο, καλό θα είναι να συζητήσουμε για την πλήρη εφαρμογή της κι όχι μόνο για ανώδυνα θεματάκια περί... κηπουρικής και φωταγωγήσεων των δρόμων.
Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι η κατάργηση του κράτους δικαίου και η αντικατάσταση των εθνικών νόμων από το κοινοτικό δίκαιο είναι κάτι που χρόνια τώρα ονειρεύεται η αμερικάνικη Ακροδεξιά και ένα τμήμα της ελληνικής Ακροαριστεράς. Ε, κι αν στο μεταξύ ανακύψει... χάος, μια εθνοσωτήριος δικτατορία θα αποκαταστήσει την "τάξη και την πειθαρχία" στο όνομα του εθνικισμού ή του σοσιαλισμού.
Σε κάθε περίπτωση, ζητούμενο δεν είναι να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για να εξετάσουμε αν και πόσο αντέχει ακόμα η ελληνική κοινωνία. Ζητούμενο παραμένει η περαιτέρω βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου. Δυστυχώς όμως, κάποιοι παίζουν ανεύθυνα με τους ανέμους, τα δημοψηφίσματα και τα όρια των δήμων.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
