Η φράση αυτή ήταν το αγαπημένο σλόγκαν της εποχής και την παπαγάλιζαν με περισσή ευκολία τόσο οι αριστεροί όσο και οι δεξιοί υπερπατριώτες, που ονειρεύονταν μια... αυτάρκη Ελλάδα. Το πιο εντυπωσιακό όμως ήταν ότι την παπαγάλιζαν και πολλοί οικονομολόγοι, αν όχι οι περισσότεροι. Οποιος λοιπόν προσπαθούσε να εξηγήσει με οικονομικούς όρους ότι ο καλοπληρωμένους σερβιτόρος περνάει καλύτερα από τον κακοπληρωμένο βιομηχανικό εργάτη, έμπαινε αμέσως στο στόχαστρο αυτών των ανόητων κι άκουγε απίθανες θεωρίες για την κρυφή γοητεία της βιομηχανικής παραγωγής και του φουτουρισμού.
Με άλλα λόγια, όλοι αυτοί οι ανόητοι, αγνοώντας τα πλεονεκτήματα του εμπορίου και του διεθνούς καταμερισμού εργασίας, αμφισβητούσαν τη θεωρία του συγκριτικού πλεονεκτήματος και υποστήριζαν ότι όλες οι χώρες πρέπει να αναπτύξουν βιομηχανία ώστε να γίνουν αυτάρκεις. Εκθείαζαν μάλιστα την… Αλβανία του Χότζα, τονίζοντας ότι η γείτονα χώρα ήταν ανεξάρτητη, ενώ αν η Ελλάδα επέλεγε το δρόμο της τουριστικής ανάπτυξης θα εξαρτιόταν από το εισόδημα των Ευρωπαίων επισκεπτών της.
Ολοι αυτοί σταμάτησαν να λένε τόσο πολλές ανοησίες μόνο όταν κατέρρευσε ο… ανύπαρκτος σοσιαλισμός και είδαν με τα μάτια τους τους ρακένδυτους σκελετωμένους Αλβανούς να διασχίζουν τα σύνορα της... εξαρτημένης Ελλάδας μήπως κι επιβιώσουν. Σταμάτησαν να λένε τόσες ανοησίες μόνο όταν είδαν τους πεινασμένους Αλβανούς να ζητούν δουλειά για ένα κομμάτι ψωμί από τα «γκαρσόνια των Ευρωπαίων».
Για πολλά χρόνια οι ανόητοι αυτοί oi θεωρητικολόγοι κρύβονταν, καθώς τα «γκαρσόνια των Ευρωπαίων» δεν έδειχναν καμία όρεξη να γίνουν… αυτάρκεις πεινασμένοι. Κρύβονταν, αλλά επεξεργάζονταν τις νέες τους θεωρίες, τις οποίες θα ξεφούρνιζαν όταν θα τους δινόταν η ευκαιρία ν' αποδείξουν ότι μπορούν να πουν ακόμα μεγαλύτερες ανοησίες.
Από τις κρυψώνες τους βγήκαν λοιπόν το… 2010 - όταν πλέον και ο πιο αδαής είχε αντιληφθεί ότι η κρίση είναι πολύ βαθιά κι ότι τα «γκαρσόνια της Ευρώπης» είναι έτοιμα να ακούσουν ξανά θεωρίες για την αυτάρκη Ελλάδα. Οι θεωρητικοί του παραλόγου άρχισαν τότε να μιλούν και πάλι για τα πετρέλαια της Ελλάδας που θα μας κάνουν όλους πλούσιους, για τα δάνεια που κακώς δεν πήραμε από τους Ρώσους και τους Κινέζους, για την απόλυτη σπουδαιότητα της αγροτικής παραγωγής, αλλά και για τα αδικοχαμένα πλεονεκτήματα της δραχμής.
Οπως και τότε όμως, έτσι και τώρα, δεν μας εξηγούν ορισμένα πράγματα. Δεν μας εξηγούν γιατί οι κάτοικοι των περισσότερων πετρελαιοπαραγωγών χωρών έχουν χειρότερο βιωτικό επίπεδο από αυτό των Ελλήνων... Δεν μπαίνουν καν στο κόπο να μας εξηγήσουν γιατί οι Ρώσοι και οι Κινέζοι δεν δάνεισαν πρόσφατα 12 δισεκατομμύρια ευρώ στον κομμουνιστή πρόεδρο της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, ενώ θα δάνειζαν στην Ελλάδα 150 δισεκατομμύρια. Αλήθεια, μήπως είναι και ο σύντροφος Χριστόφιας «κατοχικός» πρόεδρος; Τουλάχιστον, ας μας εξηγήσει κάποιος πότε και γιατί έπαψε να είναι πανάκεια η βιομηχανική παραγωγή... και πώς έγινε αναπτυξιακός μονόδρομος η μεγέθυνση του αγροτικού τομέα. Και επιτέλους, ας μπει κάποιος στον κόπο να μας εξηγήσει ποιες κοινωνικές ομάδες ευνοούνται και ποιες πλήττονται από ένα ασταθές και ανίσχυρο νόμισμα.
Πριν τρελαθούμε τελείως, οφείλουμε να συμφωνήσουμε στα απολύτως αυτονόητα: Η Ελλάδα δεν μπορεί να είναι αυτάρκης, όπως δεν μπορεί να είναι αυτάρκης καμία χώρα στον κόσμο. Η κάθε χώρα, άρα και η Ελλάδα, παράγει και θα παράγει προϊόντα στα οποία έχει απόλυτο ή συγκριτικό πλεονέκτημα. Αναμφισβήτητα η Ελλάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα στον τουρισμό - και αν τελικώς κατορθώσει να παράγει υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, θα βρεθεί τρία βήματα πιο μπροστά από τις ανταγωνίστριες χώρες σ' αυτόν τον τομέα. Η περαιτέρω ανάπτυξη του τουριστικού τομέα θα οδηγήσει και στην αύξηση της κατανάλωσης εγχώριων αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων. Η «μικρογραφία» της Κρήτης δείχνει το δρόμο στην υπόλοιπη Ελλάδα.
Με άλλα λόγια: Η ανάπτυξη του τουρισμού είναι που θα δώσει ώθηση τόσο στον πρωτογενή όσο και στον δευτερογενή τομέα. Εννοείται δε ότι η ναυτιλία θα παραμείνει ο έτερος σημαντικός πυλώνας της ελληνικής Οικονομίας, σε πείσμα όλων όσοι εξακολουθούν να την αγνοούν -στην καλύτερη περίπτωση- κάνοντας πως δεν βλέπουν τη συνεισφορά της στο ΑΕΠ.
Εννοείται επίσης ότι η πορεία της Ελλάδας δεν θα είναι ευθεία κι ότι η χώρα θα ταλανίζεται κατά διαστήματα από κρίσεις σαν τη σημερινή, που μεταξύ άλλων κακών, δίνει την ευκαιρία στους αρλουμπολόγους να λένε ανοησίες μεγαλύτερες απ' τις ανοησίες της δεκαετίας του 1980. Δυστυχώς για τ' αυτιά και τα μάτια μας... οι θεωρητικοί σκελετοί βγήκαν από την ντουλάπα του Εμβέρ Χοτζα και κόβουν βόλτες ανάμεσά μας.
