Ουσιαστικά, η μπάλα μπήκε για τελευταία φορά στο... πλεκτό τον Ιούνιο του 2000, όταν αποφασίστηκε από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο η είσοδος της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Από τότε μέχρι και… χθες, οι Ελληνες πρωθυπουργοί πετούσαν την μπάλα στην κερκίδα για να κερδίσουν χρόνο, ώστε να μη συγκρουστούν κατά τη διάρκεια της θητείας τους με τις πανίσχυρες συντεχνίες:
Το 2001 ο πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης πέταξε πρώτος την μπάλα στην κερκίδα όταν είδε, μεταξύ άλλων, το βαθύ ΠΑΣΟΚ να διαδηλώνει ενάντια στην ασφαλιστική μεταρρύθμιση που επιχείρησε ο Τάσος Γιαννίτσης. Μέχρι το τέλος της τετραετίας ο κ. Σημίτης δεν έκανε τίποτε άλλο από το να πετάει την μπάλα στην κερκίδα, επειδή αισθανόταν ότι δεν είχε δυνάμεις να συγκρουστεί με τις συντεχνίες.
Το 2004 ο Κώστας Καραμανλής, που διαδέχτηκε τον Κώστα Σημίτη στον πρωθυπουργικό θώκο, βάφτισε το πέταγμα της μπάλας στην κερκίδα… "ήπια προσαρμογή" και συνέχισε τη χρονοκαθυστέρηση του προκατόχου του. Ο κ. Καραμανλής είχε λάβει ισχυρή εντολή από το λαό να επαναδημιουργήσει το κράτος. Γρήγορα όμως αντιλήφθηκε ότι η σύγκρουση με το πελατειακό κράτος θα του στερούσε την επανεκλογή του κι έτσι προτίμησε να παίξει μπάλα με τις συντεχνίες. Το 2007 ο κ. Καραμανλής επανεξελέγη πρωθυπουργός. Τότε, επίσης γρήγορα αντιλήφθηκε ότι... εξαιτίας της ήπιας προσαρμογής είχε χάσει πολύτιμο χρόνο και πλέον δε μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο από το να πετάει την μπάλα στην κερκίδα. Την άνοιξη του 2009 ο κ. Καραμανλής, βλέποντας το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει, είπε στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων να μαζευτούν στην… άμυνα για να μη δεχτούν 3 ντουζίνες γκολ. Οι υπόλοιποι αρχηγοί εξέλαβαν αυτή την κίνηση ως… πέταγμα της μπάλας στην κερκίδα και συνέχισαν τις επιθέσεις εναντίον του Καραμανλή.
Στις ευρωεκλογές και στις εθνικές εκλογές του 2009 ο κ. Καραμανλής έχασε τα… ματς και αναγκάστηκε να πάρει το δρόμο για τα αποδυτήρια της Νέας Δημοκρατίας. Τον διαδέχτηκε στην πρωθυπουργία ο Γιώργος Παπανδρέου, που όταν αντιλήφθηκε ότι δεν υπάρχουν λεφτά για το πελατειακό κράτος και τις συντεχνίες, άρχισε με τη σειρά του να πετάει την μπάλα στην κερκίδα για να κερδίσει χρόνο. Οταν τελείωσε ο χρόνος, βρήκε… λεφτά δανεικά από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Ενωση. Οι δανειστές τότε τον έβαλαν να υπογράψει ένα μνημόνιο δανειακής σύμβασης, το οποίο προέβλεπε να γίνουν μεταρρυθμίσεις στη χώρα. Επειδή όμως οι μεταρρυθμίσεις έθιγαν τα προνόμια των συντεχνιών, ο κ. Παπανδρέου πετούσε συνεχώς την μπάλα στην κερκίδα για να μην αναγκαστεί να συγκρουστεί με το βαθύ ΠΑΣΟΚ.
Τελικώς το μόνο που κατάφερε ο κ. Παπανδρέου είναι να... πετύχει με την μπάλα τα συνήθη υποζύγια: Μισθωτοί, συνταξιούχοι και συνεπείς επιχειρηματίες πλήρωσαν πανάκριβα την καθυστέρηση του. κ. Παπανδρέου. Ετσι έφτασε το καλοκαίρι του 2011 και ο κ. Παπανδρέου, βλέποντας το κακό με δρασκελιές να πλησιάζει, είπε στους αρχηγούς των άλλων κομμάτων να μαζευτούν στην… άμυνα για να μη δεχτούν 3 ντουζίνες γκολ. Οι υπόλοιποι αρχηγοί εξέλαβαν αυτή την κίνηση ως πέταγμα της μπάλας στην κερκίδα και συνέχισαν τις επιθέσεις εναντίον του κ. Παπανδρέου. Τότε έβαλε τον Ευάγγελο Βενιζέλο υπουργό Οικονομικών και συνέχισαν μαζί να πετάνε την μπάλα στην κερκίδα.
Το Σεπτέμβριο του 2011 μια μπαλιά πήρε την τρόικα και οι δανειστές τα μάζεψαν κι έφυγαν από την Ελλάδα. Μετά από χίλια παρακάλια γύρισαν πίσω, αλλά... χάσαμε τον κ. Παπανδρέου. Τον διαδέχτηκε ο Λουκάς Παπαδήμος - ο οποίος υπέγραψε τη δεύτερη δανειακή σύμβαση μαζί με τους αρχηγούς της Νέας Δημοκρατίας Αντώνη Σαμαρά, του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο, πλέον, και του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη. Υπογράφτηκαν πολλά μεταρρυθμιστικά νομοσχέδια, αλλά οι μεταρρυθμίσεις έμειναν στα χαρτιά καθώς στη συνέχεια η μπάλα ήταν μόνιμα στην κερκίδα… λόγω εκλογών.
Σήμερα ο νέος πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχει μία και μοναδική ευκαιρία για να στείλει την μπάλα στο… πλεκτό.
Αν επιλέξει να την πετάξει στην κερκίδα, δεν θα πάρει μόνος του το δρόμο για τα αποδυτήρια. Θα τον ακολουθήσει και η Ελλάδα.
