Καταρχάς και κυρίως για όσους δεν γνωρίζουν τη διάρθρωση και το μέγεθος των καλλιεργειών στη Μεσσηνία, οφείλουμε να διευκρινίσουμε ότι οι περισσότεροι κλήροι είναι εξαιρετικά μικροί και ότι οι περισσότεροι αγρότες παράγουν μονοψήφιο αριθμό τόνων ελαιολάδου. Από την άλλη πλευρά, το μικροκλίμα της περιοχής και η μορφολογία του εδάφους συντελούν (κάτω από προϋποθέσεις) στην παραγωγή ενός ποιοτικού προϊόντος που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα ελαιόλαδα που έχουν περίοπτη θέση στα ευρωπαϊκά σούπερ μάρκετ ή υψηλή τιμή στο Διαδίκτυο.
Γιατί λοιπόν οι Μεσσήνιοι παραγωγοί δεν τυποποιούν το προϊόν τους και προτιμούν να το πουλούν με τενεκέδες σε συγγενείς και φίλους που έχουν γνωρίσει στο στρατό ή στο πανεπιστήμιο; Η απάντηση είναι απλή: Γιατί δεν υπάρχουν logistics στην Πελοπόννησο που θα επιτρέψουν στο μικρό παραγωγό να διαθέσει τα προϊόντα του σε καταστήματα ή καταναλωτές χωρίς να χρεωθεί πανάκριβες υπηρεσίες αποθήκευσης και μεταφοράς. Ανοίγοντας παρένθεση, αξίζει να σημειώσουμε ότι το έλλειμμα logistics εμποδίζει τη μεγέθυνση και άλλων επιχειρήσεων (οινοποιίες, μικροζυθοποιίες κ.λπ.). Ουσιαστικά οι μισές μεσσηνιακές επιχειρήσεις δεν περνούν τα όρια του νομού γιατί δεν μπορούν να υποστούν τα βάρη της εφοδιαστικής αλυσίδας. Αν στο κάδρο προστεθούν και οι τρικλοποδιές που πάντα βάζουν οι μεγάλες επιχειρήσεις στις μικρές, αντιλαμβανόμαστε όλοι ότι είναι πολύ στενά τα περιθώρια που μπορεί να κινηθεί μια μικρή επιχείρηση.
Αν όμως υπήρχαν logistics θα μπορούσε ο μικρός παραγωγός τυποποιημένου ελαιολάδου να αναθέσει την αποθήκευση και τη διακίνηση του προϊόντος του στην εταιρεία που διαχειρίζεται την εφοδιαστική αλυσίδα. Για παράδειγμα: Ο παραγωγός διαθέτει τα προϊόντα του μέσω πλατφόρμας στο Διαδίκτυο, ενώ τα έχει αποθηκευμένα στους χώρους των logistics που θα αναλάβουν και την παράδοσή τους στον καταναλωτή ή στα καταστήματα σε εύλογο χρονικό διάστημα από την ολοκλήρωση της αγοραπωλησίας ή της λήψης της παραγγελίας αντίστοιχα.
Με τι έργα είπε ότι θα ασχοληθεί η Περιφέρεια Πελοποννήσου; Μόνο με μεγάλα;
Θανάσης Λαγός
