Για μια ακόμα φορά τα συνήθη υποζύγια -μισθωτοί, συνταξιούχοι και συνεπείς επιχειρηματίες- θα κληθούν να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να καλυφθεί το έλλειμμα, ενώ την ίδια ώρα φοροφυγάδες, μπαταχτσήδες, αποτυχημένοι τραπεζίτες και κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες θα συνεχίσουν το πάρτι μέχρι... οριστικής και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας. Στο αβίαστο αυτό συμπέρασμα καταλήγει οποιοσδήποτε αντικειμενικός παρατηρητής μελετήσει τα νέα μέτρα που θα κατατεθούν προς ψήφιση στη Βουλή. Ουσιαστικά η κυβέρνηση Σαμαρά, ακολουθώντας την πεπατημένη εύκολη οδό των προηγούμενων κυβερνήσεων, αρμέγει τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους και τους συνεπείς επιχειρηματίες, αφήνοντας στο απυρόβλητο όσα και όσους οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Τα περίφημα «ισοδύναμα μέτρα» που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο Ζάππειο αποδείχθηκαν φενάκη - και πλέον η Βουλή καλείται για μια ακόμη φορά να ψηφίσει κοινωνικά άδικα μέτρα.
Ειλικρινώς δεν ξέρω αν η Βουλή θα ψηφίσει τα νέα μέτρα. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι τα μέτρα είναι κοινωνικά άδικα και ότι όταν ανθεί η παραοικονομία δεν μπορεί να υπάρξει πραγματική οικονομική ανάπτυξη.
Δυστυχώς όμως για όλους μας, αποδεικνύεται ότι και αυτή η κυβέρνηση είναι όμηρος των… πελατών και δεν μπορεί να κόψει τον ομφάλιο λώρο που τη συνδέει με τις συντεχνίες και τα κοντόφθαλμα συμφέροντα. Γι' αυτό αφήνει ανενόχλητους τους τραπεζίτες που έδιναν θαλασσοδάνεια και τώρα εισπράττουν πακέτα στήριξης προκειμένου να ισοσκελίσουν τις επισφάλειες. Γι' αυτό αφήνει ανενόχλητους τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου που ζουν σε βάρος των πραγματικά εργαζόμενων δημόσιων υπάλληλων. Γι' αυτό αφήνει ανενόχλητους τους φοροφυγάδες να συνεχίσουν το πάρτι τους και δεν έχει οδηγήσει ούτε έναν στη φυλακή.
Η κυβέρνηση δεν θέλει να αλλάξει τίποτα. Απλώς αγοράζει χρόνο περιμένοντας να αλλάξει η οικονομική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αγοράζει χρόνο με χρήματα που πληρώνουν οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι και οι συνεπείς επιχειρηματίες.
Ουσιαστικά, πληρώνουμε πανάκριβα το χρόνο που αγοράζει η κυβέρνηση προσδοκώντας ένα... θαύμα. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση προσδοκά ότι θα αλλάξει οικονομική πολιτική η Γερμανία και ότι θα κόψει νέο χρήμα για να χρηματοδοτήσει τα ελλείμματα των κυβερνήσεων του Νότου. Αλλωστε ο κ. Σαμαράς πάντα έλεγε ότι η λιτότητα βαθαίνει την ύφεση. Πιστεύει λοιπόν, όπως και πολλοί άλλοι, ότι η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο του Ομπάμα και να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες με στόχο την ανάπτυξη.
Σύμφωνα όμως με όλες τις ενδείξεις, η Μέρκελ δεν θα ακολουθήσει το δρόμο του Ομπάμα. Αντιθέτως, όλα δείχνουν ότι η νέα κυβέρνηση των ΗΠΑ, όποια κι αν είναι αυτή, θα ακολουθήσει το δρόμο της Μέρκελ περιορίζοντας τις δαπάνες. Τότε θα σβήσουν και οι τελευταίες αυταπάτες της ελληνικής κυβέρνησης. Ισως τότε αναγκαστεί να συγκρουστεί με τις συντεχνίες και τα κοντόφθαλμα συμφέροντα που σήμερα υπηρετεί.
Σήμερα πάντως η κυβέρνηση, υπηρετώντας τις συντεχνίες και τα κοντόφθαλμα συμφέροντα, δεν κάνει τίποτα παραπάνω από το να οδηγεί ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους στην αγκαλιά του ΣΥΡΙΖΑ, της Χρυσής Αυγής και των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Με άλλα λόγια; Η άδικη οικονομική πολιτική οδηγεί την Ελλάδα ακριβώς στο... χάος που επισείει η κυβέρνηση ως κίνδυνο προς στους δανειστές, προκειμένου να διασφαλίσει την επόμενη δόση της οικονομικής βοήθειας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, η Χρυσή Αυγή και οι Ανεξάρτητοι Ελληνες δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα για να κατακτήσουν την εξουσία. Εισπράττουν απλώς τις ψήφους δυσαρέσκειας που γεννά η άδικη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Ο κ. Σαμαράς προφανώς πιστεύει ότι θα κυβερνήσει πολλά έτη φυλακίζοντας τους ψηφοφόρους στο δίλημμα "Ευρωπαϊκή προοπτική ή χάος". Προφανέστατα δεν έχει αντιληφθεί ότι οι ψηφοφόροι πολλές φορές απαντούν… χάος. Μια νέα ματιά στην Ιστορία θα τον πείσει, καθώς θα διαπιστώσει ότι οι ψηφοφόροι ψήφισαν χάος τόσο πριν τον "ατυχή πόλεμο" του 1897 όσο και πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή.
Σε κάθε περίπτωση η άδικη οικονομική πολιτική οδηγεί στο χάος και την καταστροφή. Οταν ο λαός αισθάνεται αδικημένος είναι πανεύκολο να ακολουθήσει ανόητους λαοπλάνους που τάζουν επίγειους παράδεισους στο όνομα του σοσιαλισμού ή του εθνικοσοσιαλισμού. Ετσι κι αλλιώς, μια ζωή λαοπλάνους και λαϊκιστές ακολουθεί.
