Πριν συνεχίσουμε το σχολιασμό επισημαίνουμε για ακόμα μια φορά ότι το Φεστιβάλ Χορού διαφημίζει την Καλαμάτα σε όλο τον κόσμο, καθώς είναι η μόνη διοργάνωση της Μεσσηνίας που απασχολεί τα διεθνή μέσα ενημέρωσης και πρεσβείες άλλων χωρών στην Ελλάδα. Αξίζει επίσης να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια η καλλιτεχνική διευθύντρια Λίντα Καπετανέα έχει προσπαθήσει και έχει καταφέρει να διοργανώνει σε σταθερή βάση δωρεάν παραστάσεις στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας, προκειμένου το φεστιβάλ να ανοιχτεί στην πόλη, αλλά και να γνωρίσουν τον σύγχρονο χορό κι άνθρωποι που δύσκολα θα πλήρωναν εισιτήριο στο Μέγαρο ή το Κάστρο.
Θα περίμενε λοιπόν κάποιος ότι οι καταστηματάρχες της κεντρικής πλατείας θα στήριζαν εμπράκτως αυτές τις παραστάσεις και το θεσμό του Φεστιβάλ, επειδή μεταξύ άλλων προσθέτουν εμπορική αξία στις υπηρεσίες που προσφέρουν. Δυστυχώς όμως, επιχείρηση της κεντρικής πλατείας υπονόμευσε το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας παίζοντας δυνατά μουσική κατά τη διάρκεια των παραστάσεων. Δεν έχει νόημα να αναλύσουμε εδώ ούτε την αντικοινωνική συμπεριφορά της επιχείρησης, ούτε την πολιτική που βάζει τροχοπέδη στη Δημοτική Αστυνομία, εμποδίζοντάς της να εφαρμόσει απαρέγκλιτα το νόμο και να επιβάλει την τάξη. Δεν έχει επίσης κανένα νόημα να επισημάνουμε για ακόμα μια φορά ότι οι ενώσεις και οι φορείς των οποίων είναι μέλος η συγκεκριμένη επιχείρηση ενδιαφέρονται μόνο για επιδοτήσεις και δάνεια, θεωρώντας ότι δεν έχουν καμία υποχρέωση προς τους πολίτες.
Θα τονίσουμε όμως για πολλοστή φορά ότι είναι θνησιγενείς οι κοινωνίες που λειτουργούν με βάση το νόμο της ζούγκλας επειδή τα μέλη τους θεωρούν γραφικούς όποιους ενδιαφέρονται για την εφαρμογή του νόμου, που διασφαλίζει τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και την κοινωνική ειρήνη. Αν προτιμάτε τα λόγια του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι: «Οποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει». Και η σιωπή είναι συνενοχή.
( Σ.Σ. Δημοσιεύτηκε στην έντυπη έκδοση την 1η Σεπτεμβρίου 2020)
Θανάσης Λαγός
