Δυστυχώς όμως αποδείχθηκε πρόσφατα με τους δασικούς χάρτες, αλλά και διαρκώς με τα μεγάλα έργα υποδομής της Μεσσηνίας, ότι οι περισσότεροι υπουργοί ενδιαφέρονται κυρίως για την προβολή τους δίνοντας ψεύτικες υποσχέσεις. Ειδικά στην περίπτωση των δασικών χαρτών δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα, αφού η δήθεν αναθεωρημένη έκδοση είναι αντίγραφο της παλιάς που κατήγγειλε από τη θέση της αντιπολίτευσης η Νέα Δημοκρατία. Έτσι και αλλιώς θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να μάθουμε πώς θα αντιδρούσε ο υπουργός και ο πρωθυπουργός αν έναν κυβερνητικός βουλευτής αποφάσιζε να χτυπήσει το χέρι του πάνω στο υπουργικό γραφείο και να φωνάξει: "Τέλος η κοροϊδία με τους δασικούς χάρτες. Στη δημοκρατία το κράτος δεν κλέβει τις ιδιοκτησίες των πολιτών".
Θα ήμουν επίσης περίεργος να δω πώς θα αντιδρούσε ο υπουργός και ο πρωθυπουργός αν ένας βουλευτής δήλωνε: "Τέλος η κοροϊδία με το αεροδρόμιο Καλαμάτας. Δεκαεννέα χρόνια είναι πολλά. Αν σε έξι μήνες δεν αυξηθούν οι θέσεις στάθμευσης αεροπλάνων, εγώ θα παραιτηθώ γιατί δε μπορώ να κοροϊδεύω τους πολίτες που με ψήφισαν". Προσωπικά έχω ακούσει από διαφορετικές πηγές τόσες πολλές ιστορίες για τον μακαριστό μητροπολίτη Χρυσόστομο Δασκαλάκη και τον αποτελεσματικό τρόπο που χτυπούσε την ποιμαντορική ράβδο στα υπουργικά γραφεία, που έχω πειστεί απολύτως ότι και... ο υπουργός φοβέρα θέλει. Με φωτογραφίες στο Facebook και ανταλλαγή φιλοφρονήσεων δεν γίνεται δουλειά.
Σημείωση: Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δεν είναι απλός βουλευτής και για αυτό αποφασίζει αυτός πότε και αν θα παρέμβει για τα τοπικά έργα. Ο νομοθέτης θα έπρεπε να προστατεύει τους πρώην Προέδρους της Δημοκρατίας και της Βουλής, τους πρώην πρωθυπουργούς, καθώς και τους προέδρους των κομμάτων, ορίζοντας ότι πολιτεύονται μόνο ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Θανάσης Λαγός
