Ουσιαστικά ο κ. Σουρνάρας με την εισήγησή του αυτή παραδέχεται ότι είναι πολιτικός προϊστάμενος ενός άχρηστου γραφειοκρατικού μηχανισμού, που δεν μπορεί συντάξει εγκαίρως ένα φοροεισπρακτικό νομοσχέδιο το οποίο έχει εξαγγελθεί πολλούς μήνες νωρίτερα. Κατά την ταπεινή μου άποψη, όταν ένας υπουργός... ανακαλύψει ότι προΐσταται άχρηστων οργανισμών, έχει μόνο δύο επιλογές: Ή θα παραιτηθεί ή θα διαλύσει τους άχρηστους οργανισμούς για να δημιουργήσει νέους, στελεχωμένους με ικανούς υπαλλήλους. Ο κ. Στουρνάρας όμως επέλεξε τον… τρίτο δρόμο της παραμονής στην εξουσία και εισηγήθηκε να διατηρηθεί το τέλος ακινήτων στους λογαριασμούς της ΔΕΗ.
Εξυπακούεται ότι το χειρότερο κακό δεν είναι ότι θα πληρώσουμε για μια ακόμα χρονιά το χαράτσι. Το χειρότερο κακό είναι ότι παραμένουν στη θέση τους οι άχρηστοι που δεν μπορούν να συντάξουν το νομοσχέδιο που έχει προαναγγείλει ο πολιτικός τους προϊστάμενος εδώ και μήνες.
Για την ακρίβεια, το χειρότερο κακό που έχει βρει την Ελλάδα είναι ότι παραμένουν στη θέση τους όλοι οι άχρηστοι που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, γιατί δεν υπάρχει ορατή εναλλακτική λύση στον ορίζοντα. Ετσι λοιπόν παραμένουν στη θέση τους οι διεφθαρμένοι πολιτικοί που ανελίχθηκαν στην κομματική ιεραρχία και εκλέχτηκαν κάνοντας ρουσφέτια και καταργώντας στην πράξη κάθε έννοια αξιοκρατίας και ισοτιμίας. Κάνοντας εδώ μια μικρή παρένθεση, οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι μπροστά σ' αυτούς τους διεφθαρμένους πολιτικούς ο κ. Στουρνάρας φαντάζει ως φάρος φωτεινός μέσα σε θεοσκότεινη καταιγίδα. Ακόμα όμως κι ο πιο φωτισμένος πολιτικός να ήταν στη θέση του, δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο από μια τρύπα στο νερό, όσο παραμένουν στο πολικό προσκήνιο οι διεφθαρμένοι της… διπλανή πόρτας. Κανείς δεν θα μπορέσει να κάνει τίποτα, όσο παραμένουν στη θέση τους τα στελέχη της δημόσιας διοίκησης που ανέβηκαν την κλίμακα της ιεραρχίας με μοναδικό εφόδιο την κομματική τους ταυτότητα, που την απέκτησαν προσφέροντας αγόγγυστα υπηρεσίες στο πελατειακό κράτος της αρπαχτής και της διαφθοράς. Επίσης, κανένας πολιτικός δεν μπορεί να κάνει τίποτα όσο υπάρχουν στην αγορά θνησιγενείς επιχειρήσεις που κρατιούνται στη ζωή με δανεικά κι αγύριστα, με κλεμμένο ΦΠΑ και απλήρωτες ασφαλιστικές εισφορές, καθώς και με τις ρυθμίσεις οφειλών που κάνουν στους μπαταχτσήδες οι διεφθαρμένοι πολιτικοί.
Γενικότερα, δεν υπάρχει ελπίδα όσο παραμένουν στη θέση τους τα φυσικά και τα νομικά πρόσωπα που οδήγησαν την Ελλάδα στη χρεοκοπία. Και δυστυχώς για όλους μας, τίποτα δεν αλλάζει στην Ελλάδα της χρεοκοπίας πλην των φόρων που πληρώνουν μισθωτοί, συνταξιούχοι και συνεπείς φορολογούμενοι. Ολα τα υπόλοιπα... παραμένουν ολόιδια, σαν να μην πέρασε μια μέρα από την εποχή των παχιών αγελάδων: Τα επαγγέλματα παραμένουν κλειστά παρά τις εξαγγελίες για απελευθέρωσή τους. Οι περισσότερες μεταρρυθμίσεις έχουν μείνει στα χαρτιά, ενώ οι ελάχιστες που πήγαν να γίνουν, όπως π.χ. η αναδιοργάνωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, ήταν επιεικώς... πολύ κατώτερες των περιστάσεων. Οι ιδιωτικοποιήσεις παραμένουν ζητούμενο και στον ΟΠΑΠ παίζουν στοίχημα για το πόσα χρόνια θα συνεχίσει ο Οργανισμός να στηρίζει οικονομικώς τα μέσα μαζικής διαπλοκής και προπαγάνδας. Εννοείται, τέλος, ότι η διαφθορά, η γραφειοκρατία και η φοροδιαφυγή ζουν και βασιλεύουν σε όλη τη ελληνική επικράτεια όπως τον "παλιό καλό καιρό".
Την ίδια ώρα -και ενώ οδεύουμε με μαθηματική ακρίβεια προς το παγόβουνο της πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας- η κοινωνία βιώνει ως γνωστόν έναν νέο διχασμό, καθώς οι Ελληνες έχουν χωριστεί σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς. Οι αντιμνημονιακοί πιστεύουν βαθιά ότι για όλα φταίει το μνημόνιο και κατηγορούν ως υπεύθυνους για τη χρονική παράταση της κρίσης τους μνημονιακούς, που εφαρμόζουν τις συνταγές της τρόικας. Στην απέναντι όχθη οι μνημονιακοί πιστεύουν βαθιά ότι αν εφαρμοστεί πλήρως το μνημόνιο θα βγούμε από την κρίση, και κατηγορούν τις αντιμνημονιακές δυνάμεις ότι εμποδίζουν την εφαρμογή του με συνέπεια να παρατείνεται χρονικά η ύφεση.
Και οι δυο πλευρές αρνούνται να παραδεχτούν το αυτονόητο: Αρνούνται να παραδεχτούν ότι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο της διεθνούς οικονομικής κρίσης επειδή ήταν ο αδύναμος κρίκος στην αλυσίδα τους χρέους. Η Ελλάδα μετατράπηκε σε αδύναμο κρίκο εξαιτίας της πολιτικής που επιβράβευε με δανεικά κι επιδοτήσεις τους πελάτες των κομμάτων, ενώ παράλληλα τιμωρούσε οποιονδήποτε άξιο ο οποίος προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια του και να προκόψει στηριζόμενος στις δικές του δυνάμεις.
Για να υπάρξει από εδώ και πέρα υγιής ανάπτυξη, θα πρέπει να εξαφανιστούν από το προσκήνιο οι πολιτικές, οικονομικές και γραφειοκρατικές δυνάμεις της διαφθοράς και της παρακμής. Οσο παραμένουν ακμαίες οι δυνάμεις της διαφθοράς, κανένα μνημόνιο και κανένα… αντιμνημόνιο δεν πρόκειται να οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε έξοδο από την κρίση. Οσο παραμένουν ακμαίες οι δυνάμεις της διαφθοράς και της παρακμής, που ζουν παντού ανάμεσά μας, δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα μέχρι να πέσουμε πάνω στο παγόβουνο της πλήρους και ανεξέλεγκτης χρεοκοπίας.
Μετά τη σύγκρουση με το παγόβουνο, μνημονιακοί και αντιμνημονιακοί θα σφαχτούν μεταφορικώς ή… κυριολεκτικώς, επιρρίπτοντας ευθύνες οι μεν στους δε και αντίστροφα, για τη σύγκρουση με το παγόβουνο. Ακόμα και τότε όμως οι δυνάμεις της διαφθοράς και της παρακμής θα συνεχίσουν να κυβερνούν... αξιοποιώντας προς όφελός τους κι αυτόν το διχασμό.
