«Ο διαγωνισμός για την ανακατασκευή του Διοικητηρίου είναι ένας ακόμα κρίκος στην αλυσίδα των αποφάσεων για το μέλλον της Καλαμάτας οι οποίες λαμβάνονται ερήμην των πολιτών της. Εχουν προηγηθεί οι αποφάσεις για:
α) τη λειτουργία του Δημαρχείου στο πρώην Νοσοκομείο,
β) τη χάραξη του δρόμου Καλαμάτα - Ριζόμυλος,
γ) την "αξιοποίηση" του στρατοπέδου από το υπουργείο Εθνικής Αμυνας (χωρίς μάλιστα αντισταθμιστικά οφέλη για τη συμφωνία εκπαίδευσης των πιλότων μαχητικών αεροσκαφών από Ισραηλινούς στην 120 ΠΕΑ),
δ) τη διακοπή των δρομολογίων του προαστιακού τρένου και
ε) τα αντιπλημμυρικά του Νέδοντα».
Υπενθυμίζοντας ότι για τα αντιπλημμυρικά του Νέδοντα το Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας και το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου απλώς θα γνωμοδοτήσουν και ότι τελικώς οι αποφάσεις θα ληφθούν από έναν υπουργό που δεν έχει πατήσει το πόδι του στη Μεσσηνία, θα θέλαμε να ρωτήσουμε τις αυτοδιοικητικές παρατάξεις και τα κόμματα: Ποιος πρέπει να αποφασίζει για τα τοπικά θέματα; Η κυβέρνηση; Η Περιφέρεια; Ο Δήμος; Κατά την ταπεινή μας άποψη, όποιος υποβαθμίζει τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια σε... γνωμοδοτικά όργανα των υπουργείων δεν προσφέρει καλές υπηρεσίες ούτε στις τοπικές κοινωνίες ούτε στο έθνος.
Το δημόσιο συμφέρον υπηρετείται μόνο με μια ουσιαστική αυτοδιοικητική μεταρρύθμιση, που θα μεταβιβάσει όλες τις αρμοδιότητες και τους αντίστοιχους πόρους για τα τοπικά θέματα στους δήμους και τις Περιφέρειες. Από εκεί και πέρα, ο καβγάς για αυτοδιοικητικές γνωμοδοτήσεις που θα πεταχτούν στο καλάθι των αχρήστων (όπως πετάχτηκαν οι παρατηρήσεις για το δρόμο Καλαμάτα - Ριζόμυλος) εξυπηρετεί κυρίως τις προεκλογικές επικοινωνιακές ανάγκες εκείνων που δεν θέλουν (ή δεν μπορούν) να συγκρουστούν με το υδροκέφαλο πελατειακό κράτος και γι’ αυτό προτιμούν να επαιτούν οικονομικούς πόρους στους διαδρόμους των υπουργείων.
Θανάσης Λαγός
