«Οι αυτοδιοικητικοί δεν έχουμε εργαλεία στα χέρια μας, ούτε μας αγαπάνε πολύ, μας θέλουν πολύ υποταγμένους και κατευθυνόμενους. Ως συνέπεια, αδυνατούμε να συμβάλουμε με τον τρόπο που θέλουμε στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών. Ας είναι. Πιστεύω στην ελεύθερη και ανεξάρτητη αυτοδιοίκηση, στον δήμαρχο και στον περιφερειάρχη που έχει φωνή και λυπάμαι για το γεγονός ότι ανήκω σε έναν φιλελεύθερο χώρο που δεν αγαπά την ελευθερία στην αυτοδιοίκηση, την ελευθερία του δημάρχου και του περιφερειάρχη. Εγώ αυτό τον δρόμο ακολούθησα, της ελευθερίας και της ανεξάρτητης φωνής».
Αδιαμφισβήτητα τα στερνά τιμούν τα πρώτα και γι’ αυτό είναι θεμιτή η προσπάθεια του κ. Νίκα να περάσει στην ιστορία ως πολιτικός που υπηρέτησε μόνο το θεσμό της αυτοδιοίκησης και κανένα άλλο κέντρο ή παράκεντρο εξουσίας. Τα λόγια του όμως θα έπειθαν περισσότερους αν κατά τη διάρκεια της πολύχρονης θητείας του στη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Μεσσηνίας, στο Δήμο Καλαμάτας και στην Περιφέρεια Πελοποννήσου ο κ. Νίκας διεκδικούσε διαρκώς και επιμόνως την οικονομική αυτοτέλεια των αυτοδιοικητικών θεσμών αντί να «ζητιανεύει» στους διαδρόμους των υπουργείων μεγαλύτερο κομμάτι από την κυβερνητική πίτα. Στην πραγματικότητα ο κ. Νίκας ήταν αποτελεσματικός γιατί η σχέση του με την εκάστοτε κυβέρνηση ήταν πάντα «στενότερη» από τη σχέση των ανταγωνιστών του στην αυτοδιοίκηση. Ουσιαστικά δεν ήταν ανεξάρτητος αλλά απόλυτα εξαρτημένος από τους υπουργούς και γι’ αυτό όταν ικανοποιούσαν τα αιτήματά του έβαζε τις φωτογραφίες τους στο «εικονοστάσι» και τους ευχαριστούσε δημοσίως που πήρε μεγαλύτερο κομμάτι από την πίτα. Το ίδιο ακριβώς έκαναν τη δεκαετία του 1950 και οι κοινοτάρχες, που συνωστίζονταν στους διαδρόμους της τότε κρατικής Νομαρχίας, διεκδικώντας περισσότερα χρήματα για το χωριό τους με στόχο την επανεκλογή τους.
Από εδώ και πέρα, αν ο κ. Νίκας θέλει να προσφέρει πραγματικά στο θεσμό της αυτοδιοίκησης, έστω και στη δύση της πολιτικής του καριέρας, θα πρέπει να ταχθεί ανεπιφύλακτα υπέρ της οικονομικής αυτοτέλειας: Οι δήμοι και οι Περιφέρειες πρέπει να έχουν δικούς τους οικονομικούς πόρους και ξεκάθαρες αρμοδιότητες, ώστε να λογοδοτούν για την πολιτική τους κι όχι για τη σχέση τους με τους υπουργούς -για να κοπεί οριστικά ο ομφάλιος λώρος που συνδέει την αυτοδιοίκηση με την εκάστοτε κυβέρνηση. Ελεύθερη και ανεξάρτητη είναι μόνο η αυτοδιοίκηση που αποφασίζει τόσο για τη δημοσιονομική πολιτική της όσο και για την κατανομή όλων των τοπικών δαπανών σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, ασφάλεια, ανάπτυξη κ.λπ.
Θανάσης Λαγός
