Διαβάζοντας τους απόλυτους αριθμούς, διαπιστώνουμε ότι συνολικά 3.780.068 ψηφοφόροι γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία - ενώ σήμερα, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις από τις δημοσκοπήσεις, ο αριθμός αυτός ξεπερνά κατά πολύ τα 4 εκατομμύρια εν δυνάμει ψηφοφόρων.
Η... μεγάλη φυγή από το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία έχει πολλές αναγνώσεις, αλλά οι περισσότερες αναλύσεις μέχρι τώρα εστιάζουν στο πού πήγαν οι ψηφοφόροι, όχι στο γιατί έφυγαν. Κατά τη γνώμη μου όμως, χωρίς να είναι αδιάφορο το πού πήγαν, έχει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον να εξηγήσουμε τους λόγους για τους οποίους οι ψηφοφόροι έπαψαν να στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία.
Για την ακρίβεια, δεν υπάρχουν πολλοί λόγοι. Η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων γύρισαν την πλάτη στο ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία για έναν και μοναδικό λόγο: Επειδή το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία θέλουν, αλλά δεν μπορούν πια να κάνουν τα ρουσφέτια που έκαναν στο παρελθόν.
Πρώτοι εγκατέλειψαν το καράβι του μεταπολιτευτικού δικομματισμού αυτοί στους οποίους είχαν τάξει διορισμό αλλά δεν διορίστηκαν. Ακολούθησαν όσοι περιμέναν νέο θαλασσοδάνειο και δεν πήραν. Το δρόμο της μεγάλης φυγής πήραν στη συνέχεια όσοι περίμεναν διαγραφή χρεών και δεν έγινε. Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και όσοι περίμεναν αποζημιώσεις επειδή έβρεξε ή επειδή έκανε πολλή λιακάδα. Κοψοχέρηδες έγιναν σύντομα κι όσοι περίμεναν ρυθμίσεις οφειλών και ασφαλιστικών εισφορών. Ομως το κίνημα των... φευγάτων ψηφοφόρων έγινε πλειοψηφικό, όταν έγιναν περικοπές στους μισθούς όσων ξεκουράζονται στο Δημόσιο για να μπορούν συχνά να κάνουν και μια δεύτερη δουλειά στον ιδιωτικό τομέα. Τέλος, το κύμα της φυγής έγινε τσουνάμι, όταν γονάτισαν οι κατ' ουσίαν κρατικοδίαιτες επιχειρήσεις κι άρχισαν να απολύουν εργαζόμενους ή να κάνουν γερές περικοπές.
Ας μη γελιόμαστε λοιπόν και ας κοιτάξουμε την αλήθεια κατάματα. Οι ψηφοφόροι εγκατέλειψαν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ επειδή χρεοκόπησε το μεταπολιτευτικό πελατειακό σύστημα, και τώρα ψηφίζουν οποιοδήποτε κόμμα υπόσχεται να αναστήσει το στοργικό "κράτος - πατερούλη". Γι' αυτό και όλα τα κόμματα κλείνουν το μάτι στους ψηφοφόρους κι υπόσχονται να συνεχίσουν την πελατειακή πολιτική όταν φύγουν οι τροϊκανοί. Από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ έως τη Χρυσή Αυγή, ανεξαιρέτως όλα τα κόμματα κλείνουν το μάτι στους ψηφοφόρους κι υπόσχονται ένα "κράτος - πατερούλη" που θα έχει θέσεις και χρήμα για όλα τα παιδιά του. Βεβαίως δεν αποκαλούν όλοι το "κράτος - πατερούλη" με το ίδιο όνομα. Αλλος το ονομάζει σοσιαλισμό, άλλος εθνικισμό, άλλος σοσιαλδημοκρατία, άλλος λαϊκή δεξιά και άλλος… φιλελευθερισμό. Πίσω όμως από τις λέξεις και τις επικοινωνιακές διαφοροποιήσεις, όλα τα κόμματα θέλουν να δημιουργήσουν και να διαχειριστούν ένα συγκεντρωτικό κράτος που θα αποφασίζει για όλους και για όλα, κι όπου... όλοι οι καλοί θα χωράνε.
Αυτό ήταν το μοντέλο που επικράτησε από τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους έως το 2008 οπότε ξέσπασε η κρίση χρέους, και αυτό θέλουν να συνεχίσει να υπάρχει όταν η ελληνική οικονομία ξαναμπεί σε δρόμο ανάπτυξης. Για να μην αδικούμε βέβαια τους ψηφοφόρους και τους Ελληνες πολιτικούς, οφείλουμε να τονίσουμε ότι το συγκεντρωτικό "κράτος - πατερούλης" είναι δημιούργημα των μεγάλων δυνάμεων. Το δημιούργησαν και το συντήρησαν οι προστάτες γιατί εξυπηρετούσε τους σκοπούς και τις ανάγκες τους. Το κράτος αυτό γιγαντώθηκε ακόμα περισσότερο μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο, ως ανάχωμα στον κομμουνισμό, και χρηματοδοτήθηκε όσο κανένα άλλο στον κόσμο μέχρι και την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης.
Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα ήταν στην πλευρά των νικητών σε δύο παγκόσμιους πολέμους αλλά και στον… ψυχρό πόλεμο που ακολούθησε. Ετσι το ελληνικό "κράτος - πατερούλης" πήρε μερίδιο από τα λάφυρα των νικητών, τα οποία διένειμε τις περισσότερες φορές απερίσκεπτα στους ψηφοφόρους του.
Το μερίδιό του στα "λάφυρα" μάλιστα έγινε ακόμα μεγαλύτερο στη μεταπολίτευση, κυρίως εξαιτίας των τύψεων του δυτικού κόσμου για την επιβολή δικτατορίας στην πατρίδα της δημοκρατίας. Οι τύψεις αυτές συντέλεσαν τα μέγιστα ώστε να μπει η Ελλάδα αρχικά στην ΕΟΚ και στη συνέχεια στη ζώνη του ευρώ. Ετσι από το 1980 και μετά το "κράτος - πατερούλης" μοίραζε αφειδώς δανεικά κι επιδοτήσεις σε εκατομμύρια ψηφοφόρους του.
Ολα λοιπόν δούλευαν ρολόι για το στοργικό αυτό κράτος και για το 80-85% των υπηκόων του, μέχρι τη στιγμή που τελείωσαν τα... δανεικά. Τώρα οι ψηφοφόροι έχουν καβαλήσει το κύμα της μεγάλης φυγής κι αναζητούν δανεικά σε νέες κομματικές αυλές. Και θα συνεχίσουν να τα αναζητούν, μέχρι να πειστούν ότι... δεν υπάρχουν. Μέχρι τότε, οι φευγάτοι ψηφοφόροι θα γυρίζουν από κομματική αυλή σε κομματική αυλή ψάχνοντας νέους δανεικούς παράδεισους. Και μεθαύριο δεν θα έχουν κανένα πρόβλημα να επιστρέψουν στις αυλές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, αν επιστρέψουν ως αρχηγοί ο Κώστας Καραμανλής και ο Γιώργος Παπανδρέου υποσχόμενοι νέα δάνεια και νέους διορισμούς.
Τόσο απλά, τόσο κυνικά και τόσο άθλια. Οπως μετά την πτώση της Χούντας, που ο λαός σήκωνε στους ώμους τους πολιτικούς που άνοιξαν το δρόμο στη δικτατορία.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
