Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: «Το αόρατο νήμα που συνδέει τις υποκλοπές, τη διπλωματία των αγωγών, το φυσικό αέριο, τις φονικές πυρκαγιές του 2007, τις απειλές κατά του πρώην πρωθυπουργού, το βέτο στο Βουκουρέστι, το Βατοπέδι και τον Δεκέμβρη του 2008 ξετυλίγεται για πρώτη φορά μέσα από πλήθος ντοκουμέντων και νομικών κειμένων». Ουσιαστικά ο συγγραφέας αναπαράγει τις θεωρίες συνωμοσίας που βρίσκουν ευήκοα ώτα στο δεξιό και αριστερό ακροατήριο, που μισεί τον δυτικό πολιτισμό και δύσκολα κρύβει τη συμπάθειά του για το αυταρχικό καθεστώς του Βλαντιμίρ Πούτιν, που πετά από τα παράθυρα τους… δικαιωματιστές. Ακροδεξιές και ακροαριστερές θεωρίες συνωμοσίας βρίσκουν παντού ακροατήριο εξαιτίας της αδυναμίας αναδιανομής τού επιπλέον παγκόσμιου εισοδήματος, που παρήχθη τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στην ιλιγγιώδη βελτίωση της τεχνολογίας παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών.
Εξαιτίας της ανορθολογικής κατανομής του εισοδήματος οι πολίτες αισθάνονται αδικημένοι και αναζητούν το δίκιο τους σε πολιτικές αιρέσεις που υπόσχονται επίγειους παραδείσους. Το αίσθημα αδικίας το εκμεταλλεύονται οι πολιτικοί αριβίστες, που θα κάνουν τα πάντα για να κατακτήσουν και να διατηρήσουν την εξουσία. Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι αριβίστες είναι άκρως επικίνδυνοι, γιατί μεταξύ άλλων θεωρούν ότι μόνο αυτοί εκφράζουν την αλήθεια και το φως και για αυτό είναι έτοιμοι να εξοντώσουν τους αντιπάλους τους που εκπροσωπούν το ψέμα και το σκότος. Στο όνομα της φυλής ή της τάξης είναι έτοιμοι να εξοντώσουν αλλόφυλους, ομοφυλόφιλους, αλλόθρησκους, εβραίους, κομμουνιστές (οι ακροδεξιοί), φασίστες (οι ακροαριστεροί) και γενικά οποιονδήποτε διαφωνεί με το όραμά τους για τη νέα τάξη πραγμάτων, που θα δημιουργηθεί στα συντρίμμια της παρηκμασμένης Δύσης. Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι αριβίστες είναι απολύτως ανίκανοι και για αυτό επικίνδυνοι όταν βρεθούν σε κρίσιμες θέσεις.
Την ανικανότητα των αριβιστών αυτών στην Ελλάδα αποδεικνύει το ανύπαρκτο έργο των ακροδεξιών και ακροαριστερών δημάρχων και αντιδημάρχων, που απλώς διαχειρίζονται τα πελατειακά δίκτυα για να επανεκλεγούν κάνοντας ρουσφέτια. Την επικινδυνότητα όλων αυτών των ανίκανων περιγράφει αναλυτικά ο Αλέξης Παπαχελάς στο βιβλίο του «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974». Από την τραγωδία της Κύπρου όμως έχει περάσει μισός αιώνας και η ελληνική κοινωνία δεν θυμάται πλέον τα κατορθώματα των εθνικοφρόνων ελλαδέμπορων.
Θανάσης Λαγός
