Και φυσικά, διαζύγιο με τη δημοκρατία δεν έχουν πάρει μόνο οι ακροδεξιοί και ακροαριστεροί Έλληνες, που «παραδοσιακά» αμφισβητούσαν τους αιρετούς θεσμούς και ονειρεύονταν στρατιωτικές ή κομματικές δικτατορίες. Πλέον, διαζύγιο με τη δημοκρατία φαίνεται ότι έχει πάρει και ο ψηφοφόρος της διπλανής πόρτας, που πριν τη χρεοκοπία του 2010 έτρεχε από βουλευτή σε βουλευτή για να διορίσει την κόρη του στο Δημόσιο και να μεταθέσει σε κοντινή στρατιωτική μονάδα τον γιο του. Τα παραδοσιακά πολιτικά πελατειακά δίκτυα, αν και υπονόμευαν την αξιοκρατία, που είναι κεντρικός πυλώνας της δημοκρατίας, ουσιαστικά συγκρατούσαν εντός των κομμάτων εξουσίας τις κοινωνικές ομάδες, που θα μπορούσαν να ανατρέψουν το πολίτευμα.
Η κατάρρευση των παραδοσιακών κομματικών πελατειακών δικτύων, σε συνδυασμό με την ανάδειξη νέων κέντρων παρεοκρατίας που λυμαίνονται τους δημόσιους πόρους, έφερε στο προσκήνιο μια νέα γενιά πολιτικών τσαρλατάνων, που καταγγέλλει την ελίτ (της νέας παρεοκρατίας) και υπόσχεται επιστροφή στο παρελθόν. Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι πολιτικοί απατεώνες, είτε ανήκουν είτε όχι στην πολιτική ελίτ που καταγγέλλουν, ενδιαφέρονται μόνο για την κατάκτηση της εξουσίας και τη διατήρησή της με κάθε μέσο, ακόμα και αν χρειαστεί να καταστρατηγήσουν τους θεσμούς και να καταπατήσουν τις ελευθερίες. Η δεύτερη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ απλώς ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και στην Ελλάδα, απελευθερώνοντας θύελλες, για τις οποίες δεν είναι προετοιμασμένες ούτε η πολιτεία ούτε η κοινωνία.
Συγκεκριμένα, τόσο η ελληνική πολιτεία όσο και οι Έλληνες δεν είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν την επικοινωνιακή αντεπίθεση των εχθρών της δημοκρατίας μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα ιδιοκτησίας επικίνδυνων μεγιστάνων. Για την ακρίβεια, κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει τον αναθεωρητισμό της Ουάσιγκτον, που έρχεται να προστεθεί στον αυταρχικό αναθεωρητισμό της Μόσχας και της Άγκυρας. Για πρώτη φορά μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου αμφισβητούνται ανοιχτά και ξεκάθαρα από την «αυταρχική διεθνή» όχι μόνο η φιλελεύθερη δημοκρατία αλλά και τα εθνικά σύνορα. Και για πρώτη φορά επίσης, η Δύση έχει τεράστιο πρόβλημα στο εσωτερικό της, καθώς αμφισβητείται, μεταξύ άλλων, ανοιχτά και ξεκάθαρα η συνοχή θεσμών, όπως το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Μέσα σε αυτό το διεθνές πλαίσιο, η Ελλάδα κάθε άλλο παρά ασφαλής είναι, καθώς η Τουρκία είναι κεντρικός πυλώνας του αυταρχικού αναθεωρητισμού. Μέσα στο ελληνικό πολιτικό πλαίσιο είναι σίγουρο ότι θα επιστρέψουν στο προσκήνιο πολιτικοί τσαρλατάνοι που θα υπόσχονται, προκειμένου να κατακτήσουν την εξουσία, είτε να γίνει η Ελλάδα… Πολιτεία των ΗΠΑ, είτε να καταλάβει μαζί με το «ξανθό γένος» τη Βασιλεύουσα, ώστε να αναστηθεί ο μαρμαρωμένος βασιλιάς. Δεν αστεΐζεται ο Πάνος Καμμένος όταν γράφει «Ερχόμαστε».
Θανάσης Λαγός
