Συγκεκριμένα ο κ. Τσίπρας δεν μπορεί να εξηγήσει με πειστικό τρόπο στα μέλη του κόμματός του για ποιο λόγο είναι αναγκαία η υπογραφή του 3ου μνημονίου, ενώ δεν ήταν του 1ου και του 2ου. Προσωπικά, αν και διαφωνώ καθέτως και οριζοντίως με τις απόψεις του, μου ακούγεται πιο πειστικός ο Παναγιώτης Λαφαζάνης όταν ζητάει έξοδο από την ευρωζώνη και ακόμα πιο πειστικός ο γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας όταν ζητάει έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Αντιθέτως όσο και να προσπαθούν να πείσουν οι “αντιμνημονιακοί” Αλέξης Τσίπρας και Πάνος Καμμένος για την αναγκαιότητα ενός τρίτου μνημονίου, δεν κατορθώνουν τίποτα περισσότερο από το να θυμίζουν το Γιώργο Παπανδρέου και τον Αντώνη Σαμαρά, όταν ο πρώτος εγκατέλειπε το σύνθημα “λεφτά υπάρχουν” και όταν ο δεύτερος εγκατέλειπε τα “Ζάππεια”.
Αναμφίβολα όμως η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος αποτέλεσε κρίσιμο σημείο καμπής για την κυβερνητική πολιτική αν και ακόμα δεν έχουμε μάθει ούτε για ποιο λόγο διεξήχθη, ούτε το… πολιτικό αποτέλεσμα. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι ότι το 61,31% των εκλογέων ψήφισε “Οχι” και από εκεί και πέρα ο καθένας ερμηνεύει το αποτέλεσμα αναλόγως με τον τρόπο που ερμήνευσε και το ερώτημα του δημοψηφίσματος. Υπάρχουν λοιπόν πολλοί που πιστεύουν ότι ψηφίσαμε μόνο για τη συγκεκριμένη πρόταση που αναγραφόταν στο ψηφοδέλτιο εξουσιοδοτώντας παράλληλα την κυβέρνηση να υπογράψει οποιαδήποτε άλλα μέτρα, ακόμα και αν είναι πιο επώδυνα. Η άποψη αυτή όσο και αν βολεύει την κυβέρνηση δεν παρηγορεί όσους ψήφισαν “Οχι” σε όλες τις προτάσεις συμφωνίας με τους δανειστές ζητώντας ουσιαστικά ρήξη με τους εταίρους. Ρήξη ψήφισαν μεταξύ άλλων τα περισσότερα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ (και όχι μόνο η Αριστερή Πλατφόρμα), οι περισσότεροι ψηφοφόροι των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι μισοί ψηφοφόροι του ΚΚΕ, σύσσωμη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και το σύνολο των ψηφοφόρων της Χρυσής Αυγής. Αντιθέτως “Οχι” στην πρόταση αλλά "Ναι" στο ευρώ ψήφισαν κυρίως αγανακτισμένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι κομματικά μέλη του και προέρχονται από τις δεξαμενές των πρώην μεγάλων κομμάτων του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας. Οσον αφορά τις ηλικιακές ομάδες που ψήφισαν “Οχι” προσδοκώντας ρήξη με τους εταίρους, είναι κάτι παραπάνω από προφανές ότι οι νέοι δεν ήθελαν συμβιβασμό. Ειδικά οι νέοι κάτω των 25 ετών, αν και είναι οι πιο πολυταξιδεμένοι στην Ευρώπη, ψήφισαν “Οχι” στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Δυστυχώς αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από τη μεγάλη κοινοβουλευτική πλειοψηφία που ψήφισε τα προαπαιτούμενα για το τρίτο μνημόνιο. Με άλλα λόγια: Ενα μεγάλο ποσοστό των Ελλήνων, που είναι ακόμα μεγαλύτερο στις παραγωγικές ηλικίες, επιθυμεί ρήξη με τους εταίρους και εθνική πορεία ακόμα και αν αυτή οδηγεί σε φτώχεια και καταστροφή. Στην διαμόρφωση αυτής της αντίληψης συνέβαλαν τα μέγιστα όλοι ανεξαιρέτως οι πολιτικοί και βεβαίως όλοι οι πρωθυπουργοί που καμώνονται ότι αντιστέκονται και διαπραγματεύονται, ενώ στην πραγματικότητα υπερασπίζονται το χρεοκοπημένο καθεστώς. Οι πολιτικοί που κυβέρνησαν και κυβερνούν, παρουσιάζουν τους δανειστές ως “κακούς” και τους εαυτούς τους ως “καλούς” διαπραγματευτές που θα σώσουν τον ελληνικό λαό από τους επαχθείς όρους μιας σύμβασης που έχουν επιβάλει οι εταίροι. Οταν οι “καλοί” αποτυγχάνουν στις διαπραγματεύσεις, ο λαός ψάχνει για “καλύτερους” που θα τον σώσουν από τους “κακούς”. Ακόμα και όταν αποτυγχάνουν οι “καλύτεροι”, ο λαός πιστεύει το αφήγημα με τους “κακούς” και ζητά να πορευτεί μόνος του σε ένα φαντασιακό κόσμο σπαρμένο με ροδοπέταλα και δραχμές.
Το παραμύθι όμως κάποτε πρέπει να τελειώνει και οι Ελληνες να αναλάβουν τις ευθύνες τους σε έναν κόσμο ενηλίκων που δεν αντιλαμβάνεται ως φυσιολογική την παρατεταμένη εφηβεία. Με ευρώ ή με δραχμή η Ελλάδα θα παραμείνει στον πλανήτη Γη, όπου ισχύει ο νόμος του ισχυρού και θα έχει σχέσεις με χώρες που δεν διστάζουν να εκβιάζουν προκειμένου να διασφαλίσουν τα συμφέροντά τους. Ακόμα χειρότερα, η Ελλάδα δεν είναι στη Νότια Αμερική, όπου σπανίζουν οι πόλεμοι, αλλά στα Βαλκάνια με γείτονες που είναι έτοιμοι να πάρουν με τα όπλα όσα κατάκτησαν οι Ελληνες νικητές των δύο Παγκοσμίων και του Ψυχρού Πολέμου. Οποιος λοιπόν νομίζει ότι η Ελλάδα μπορεί να πορευτεί μόνη της με το καράβι της δραχμής κόντρα στους ισχυρούς του πλανήτη, όχι μόνο ας το πει αλλά ας μας εξηγήσει και πώς θα αντιμετωπίσει τους ισχυρούς όταν θα επιχειρήσουν να διαμελίσουν τη χώρα σαν την πάλαι ποτέ Γιουγκοσλαβία. Αν πάλι κάποιοι θέλουν να φύγουμε από το ευρώ για να προσδεθούμε στο άρμα του δολαρίου ή του ρουβλιού, μπορούν να κατέβουν από τα κάγκελα και να το συζητήσουμε πολιτισμένα χωρίς αγανάκτηση και υπερβολές που μπορεί να οδηγήσουν στην καταστροφή.
Σε κάθε περίπτωση οι πολιτικοί οφείλουν να παρουσιάσουν την υποκειμενική τους αλήθεια στους πολίτες και να πάψουν να παριστάνουν τους “πατερούληδες” που αναγκάζονται να πάρουν δυσάρεστες αποφάσεις για να προστατέψουν τον ανώριμο λαό. Τα ψέματα των “πατερούληδων” έκαναν ανώριμους τους πολίτες.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
