Ειδικά στον τουριστικό κλάδο, πολλές ελληνικές επιχειρήσεις έχουν κάνει θαύματα, προσφέροντας εδώ και πολλά χρόνια καταξιωμένες υπηρεσίες υψηλής ποιότητας που σίγουρα τις ζηλεύουν οι ανταγωνίστριες χώρες. 

Δυστυχώς όμως, όλη αυτή η προσπάθεια δυσφημείται από τα... αρπαχτικά που έχουν μείνει στην εποχή της αρπαχτής και ζουν σε βάρος των σοβαρών επιχειρηματιών. Τα αρπαχτικά, λοιπόν, πιάνουν “μαγαζί γωνία” χωρίς να λογαριάζουν τα έξοδα του ενοικίου, αφού δεν θα έχουν δαπάνες για... φόρους και εργοδοτικές εισφορές. Στη συνέχεια -και ανάλογα με το μέγεθος του μαγαζιού τους- συνδέουν από μία έως πέντε ταμειακές μηχανές με το... υπερπέραν κι ανοίγουν τις πόρτες στους ανυποψίαστους πελάτες. Χρεώνουν όσο θέλουν μια χωριάτικη με ηλιέλαιο και λευκό τυρί, ενώ σε κοιτάζουν με μισό μάτι εάν τολμήσεις να διαμαρτυρηθείς για την εξυπηρέτηση. Για να αποφύγεις κι εσύ τον καβγά, δεν διαμαρτύρεσαι για τις πατάτες που τηγανίστηκαν στο ίδιο λάδι με το γαύρο - και μένεις ν' αναρωτιέσαι τι έκπληξη σου επιφυλάσσει το κυρίως πιάτο. Οταν επιτέλους πιάνεις στα χέρια σου το καυτό πιάτο και βεβαιώνεσαι ότι θα φας προμαγειρεμένο φαγητό από φούρνο μικροκυμάτων, απλώς αναρωτιέσαι πόσες φορές ακόμα θα σε πιάσουν κορόιδο.

Πολύ φοβάμαι ότι τελικώς θα πιαστώ πολλές φορές ακόμα κορόιδο -  κυρίως επειδή οι σοβαροί επιχειρηματίες δεν μπορούν ακόμα να προστατέψουν το προϊόν τους, πιέζοντας την Πολιτεία να τηρήσει τους κανόνες του ανταγωνισμού. Βέβαια οι σοβαροί επιχειρηματίες δεν μπορούν να πιέσουν επειδή αισθάνονται αιχμαλωτισμένοι στα δίχτυα του πελατειακού κράτους, που για να κάνει τη δουλειά του ζητάει πάντα ανταλλάγματα. 

Κάπως έτσι περνούν τα χρόνια... και ενώ γίνονται τεράστια βήματα εκσυγχρονισμού, τα αρπαχτικά μάς κρατούν δέσμιους στο παρελθόν. 

Τα υπόλοιπα είναι αμπελοφιλοσοφίες του 19ου αιώνα. 

Θανάσης Λαγός

e-mail: lathanasis@yahoo.gr