Ειλικρινά δεν γνωρίζω αν ο κ. Δραγασάκης λέει την αλήθεια ή αν θα μάθουμε μετά από πολλές δεκαετίες για ποιους λόγους αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας να στρίψει το καράβι, ενώ ταξίδευε με τον άνεμο του 61,3% που είχε ψηφίσει “Οχι” σε μια ευνοϊκότερη συμφωνία από αυτή του 3ου μνημονίου. Ούτε ξέρω επίσης πόση δόση αλήθειας έχει το ρεπορτάζ του “Βήματος” σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση άλλαξε ρότα όταν διαπίστωσε ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα δώσει τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια, που απαιτούνταν για τη μετάβαση στη δραχμή, επειδή “πούλησε” την Ελλάδα με αντάλλαγμα στην Ουκρανία. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πορεύτηκε με μεγαλύτερη αφέλεια από αυτή του μέσου ψηφοφόρου που πιστεύει ότι “όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το αποκτήσεις”.
Οπως φαίνεται λοιπόν, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ δεν πίστεψε τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλη Βενιζέλο που είχε προειδοποιήσει δημοσίως ότι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το Σεπτέμβριο του 2011 πρόσφερε στην Ελλάδα 50 δισεκατομμύρια ευρώ για να επιστρέψει με ασφάλεια στη δραχμή. Προφανώς η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ εκτίμησε ότι τόσο ο κ. Βενιζέλος όσο και τα σχετικά δημοσιεύματα του ευρωπαϊκού Τύπου ψεύδονταν με μοναδικό στόχο να χρυσώσουν το χάπι του δεύτερου μνημονίου. Ομως δεν πίστευε μόνο η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν παραδοθεί άνευ όρων στους δανειστές. Οι περισσότεροι Ελληνες πίστευαν και εξακολουθούν να πιστεύουν ότι το πάρτι διακόπηκε επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν απείλησαν τους δανειστές. Με άλλα λόγια. Οι περισσότεροι Ελληνες πιστεύουν ότι το πάρτι των δανεικών θα συνεχιζόταν αέναα αν εκβιάζαμε πειστικά τους δανειστές. Η άποψη αυτή, αν και φαίνεται αφελής, έχει βαθιές ρίζες στην ιστορία καθώς οι ελληνικές κυβερνήσεις πολλές φορές στο παρελθόν εκμεταλλεύτηκαν τη γεωπολιτική θέση της χώρας και “εκβίασαν” τη Δύση για να εξασφαλίσουν οικονομική βοήθεια και δάνεια. Κάπως έτσι, με την οικονομική βοήθεια και τα δάνεια για την αντιμετώπιση του κομμουνιστικού κινδύνου δημιουργήθηκαν στην μεταπολεμική Ελλάδα η πολιτική και επιχειρηματική ελίτ καθώς και οι συντεχνίες, που αρνούνται να πιστέψουν από το 2008 έως σήμερα ότι τελείωσαν τα δανεικά και αγύριστα.
Στο άρθρο με τίτλο “Ο τελευταίος εκβιασμός για τα δάνεια που δεν υπάρχουν”, λίγες μόλις ώρες πριν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακοινώσει το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου έγραφα επί λέξει: “Το Δεκέμβριο του 2014, έκλεισε ο κύκλος του μετεμφυλιακού κράτους αφού για πρώτη φορά από τον Δεκέμβριο του 1944 οι Δυτικοί αρνήθηκαν να δώσουν χρήματα στη Δεξιά για να αντιμετωπίσει τον κομμουνιστικό κίνδυνο. Για πρώτη φορά οι πελάτες ένιωσαν τη γη να φεύγει κάτω από τα πόδια τους και στράφηκαν στην τελευταία τους ελπίδα, τον Αλέξη Τσίπρα. Με σύνθημα “Η ελπίδα έρχεται” και παρασύνθημα “λεφτά υπάρχουν” η αριστερή οπισθοφυλακή του κράτους της Δεξιάς κατέλαβε την εξουσία υπό την ανοχή -αν όχι με τις ευλογίες- του Κώστα Καραμανλή. Ο Γιάνης Βαρουφάκης, η Ελένη Παναρίτη, ο Νίκος Κοτζιάς και η Λούκα Κατσέλη άρχισαν να ψάχνουν σε Ανατολή και Δύση για τα λεφτά που δεν βρήκαν ο Κώστας Καραμανλής, ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς. Την ίδια ώρα ο Αλέξης Τσίπρας ζητούσε από τους Δυτικούς να του δώσουν χρήματα για να μην αναλάβει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και την πρωθυπουργία ο… κομμουνιστής Παναγιώτης Λαφαζάνης. Ειλικρινά δεν ξέρω αν αυτός είναι ο τελευταίος εκβιασμός ή αν θα ζητήσουμε χρήματα για να μην έρθουν οι ναζιστές στην εξουσία. Ξέρω όμως ότι ο Γιάνης Βαρουφάκης, η Ελένη Παναρίτη, ο Νίκος Κοτζιάς και η Λούκα Κατσέλη δεν βρήκαν λεφτά και για αυτό οι νοικοκυραίοι θα ξαναπάνε ταμείο για να πληρώσουν τον ΕΝΦΙΑ ώστε να διατηρηθεί το κράτος που επανίδρυσε ο Κώστας Καραμανλής”.
Τελικώς μετά το δημοψήφισμα και σύμφωνα πάντα με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Γιάννη Δραγασάκη “προς έκπληξή μας ο κ. Σόιμπλε, πρότεινε αν θέλαμε να βγούμε από το ευρώ, να μας βοηθήσει κιόλας”.
Πάμε ταμείο σύντροφοι να πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ.
Θανάσης Λαγός
e-mail: lathanasis@yahoo.gr
