Ετσι κι αλλιώς το “ελληνικό θαύμα” βασίστηκε στη μεγέθυνση του μετεμφυλιακού κράτους που δημιουργήθηκε με πόρους από τη Δύση, ως ανάχωμα στον κουμουνισμό. Το κράτος της Δεξιάς, ακολουθώντας την τότε παγκόσμια πρακτική, προστάτεψε τους εθνικούς βιομήχανους, εφοπλιστές, εργολάβους και αγρότες από τον διεθνή ανταγωνισμό. Κάτω από την προστατευτική ομπρέλα του κράτους της Δεξιάς, η ελληνική οικονομία σημείωσε πράγματι υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, βασιζόμενη κυρίως στο χαμηλό κόστος παραγωγής (φτηνά εργατικά χέρια, χαμηλή τιμή πετρέλαιου κ.λπ.) και ελάχιστα στον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεων. Ετσι, όταν ξέσπασε η πρώτη πετρελαϊκή κρίση το 1973, το οικοδόμημα της ελληνικής οικονομίας άρχισε να ραγίζει - και εντελώς... συμπτωματικά την ίδια περίοδο, μετά από 6 χρόνια σιωπής, ξεκίνησαν οι διαδηλώσεις κατά της Χούντας.
Η Χούντα πέφτει λοιπόν το 1974, και το μεταπολιτευτικό κράτος αρχίζει να κρατικοποιεί τις χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που προστάτευε με δανεικά και επιδοτήσεις μέχρι να χρεοκοπήσουν. Κάπως έτσι ο δεξιός κρατικοδίαιτος καπιταλισμός μεταλλάσσεται σε… σοσιαλιστικό κρατικοδίαιτο καπιταλισμό, ο οποίος συντηρείται με εισροές και δανεικά από την ΕΟΚ αρχικά, και από την Ευρωπαϊκή Ενωση στη συνέχεια.
Το “ελληνικό θαύμα” παραμένει ζωντανό και τη δεκαετία του 1990, χάρη στην υπεραξία που παράγουν εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες από τους πρώην κουμουνιστικούς παράδεισους των βαλκανικών χωρών, οι οποίοι έρχονται να δουλέψουν στην καπιταλιστική μητρόπολη των Βαλκανίων για ένα κομμάτι ψωμί και λίγες δραχμές. Οι μετανάστες σέρνουν το άρμα της Ελλάδας μέσα στο ευρώ, και η χώρα μπαίνει στο παράδεισο των χαμηλών επιτοκίων εξασφαλίζοντας φτηνά δάνεια για επιχειρήσεις και καταναλωτές. Το Ελληνικό Δημόσιο δανείζεται συνεχώς για να συντηρήσει τον… σοσιαλιστικό κρατικοδίαιτο καπιταλισμό του - και κάπως έτσι φτάνουμε στη χρεοκοπία του 2010.
Από εκείνη τη στιγμή και μέχρι σήμερα, Αριστερά και Δεξιά προσπαθούν να συντηρήσουν με κάθε τρόπο όρθιο το σύστημα που καταρρέει, ελπίζοντας ότι έστω και την ύστατη στιγμή θα βρεθούν τα δανεικά που απαιτούνται για την επιβίωσή του. Ουσιαστικά δηλαδή, τόσο η Δεξιά όσο και η Αριστερά προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας προκειμένου να διασφαλίσουν τα χρήματα που απαιτούνται για την επιβίωση του οικονομικοπολιτικού συστήματος της παρακμής. Στην πραγματικότητα δεν κάνουν τίποτα διαφορετικό -τηρουμένων πάντα των... δημοκρατικών αναλογιών- από τον εκβιασμό που έκαναν και κάνουν τα διεφθαρμένα καθεστώτα της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, απειλώντας τη Δύση με... χάος σε περίπτωση που ανατραπεί η κατεστημένη τάξη πραγμάτων.
Από εκεί και πέρα κανένας δεν γνωρίζει αν η Δύση είναι διατεθειμένη να μας δώσει νέα δανεικά. Αν τα δώσει, το πάρτι θα συνεχιστεί. Αν όμως δεν βρεθούν νέα δανεικά, τόσο η ελληνική Αριστερά όσο και η ελληνική Δεξιά θα αναγκαστούν να αναζητήσουν τρόπους για την αύξηση του παραγόμενου πλούτου. Τότε και μόνο τότε θα σταματήσουν να αναμασούν όλες τις ανοησίες τους περί κεντρικού σχεδιασμού - ο οποίος απέτυχε μεν στην αυτοκρατορία της Σοβιετικής Ενωσης αλλά... θα πετύχει στην Ελλάδα.
Μόνο αν σβήσουν οι ψευδαισθήσεις για νέα δανεικά θα σταματήσει η εκπόνηση ανεφάρμοστων προγραμμάτων, που δημιουργούν θέσεις για το βόλεμα ανίκανων γραφειοκρατών. Και μόνο τότε θα πάψουν οι Ελληνες πολίτες να πιστεύουν ότι για την επίλυση κάθε προβλήματος απαιτείται η σύσταση μιας επιτροπής που θα συντάξει μελέτη την οποία θα χρησιμοποιήσει η κεντρική διοίκηση, ώστε να σχεδιάσει ένα πρόγραμμα δημιουργίας επιτροπών για την επίλυση των προβλημάτων.
Σε κάθε περίπτωση, υπάρχουν δύο δρόμοι για την επιβίωση της ελληνικής οικονομίας: Ο δρόμος της αναζήτησης δανεικών και ο δρόμος του ανοίγματος των αγορών. Προσωρινά, αριστερές και δεξιές κυβερνήσεις αναζητούν δανεικά - γιατί φοβούνται να ανοίξουν την αγορά και να αφήσουν απροστάτευτους τους εκλογικούς τους πελάτες.
Ο δρόμος των δανεικών οδηγεί σε μνημόνια και σε εσωτερική υποτίμηση. Ο δρόμος του ανταγωνισμού οδηγεί σε κατάρρευση του μετεμφυλιακού κράτους και όσων επιχειρήσεων δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς κρατική προστασία, επιδοτήσεις και δανεικά.
Σύντομο μονοπάτι για την άλλη πλευρά του Γολγοθά... δεν υπάρχει.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
