Αφορμή για τη σημερινή αναφορά στάθηκαν οι επισημάνσεις αναγνώστη, που κατοικεί στην οδό Δημακοπούλου, όπου στέκουν δύο διατηρητέα κτήρια, από τα οποία συχνά πλέον αποκολλώνται διάφορα μέρη τους.
Δεκάδες λοιπόν τα διατηρητέα και πολλαπλάσιοι οι κίνδυνοι για τους περαστικούς. Κι ενώ από χρόνια θα μπορούσε να είχε τεθεί σε εφαρμογή ένα οργανωμένο σχέδιο σταδιακής διάσωσής τους και απόδοσής τους στην πραγματική καθημερινότητα της πόλης, σήμερα κάτι τέτοιο φαντάζει μάλλον ουτοπία.
Στην περίπτωση της Καλαμάτας μοναδική λύση φαίνεται να είναι η πιθανή ανάληψη της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας για το 2021, όπου μέσα από ένα μεθοδικό πλάνο θα μπορούσε να γίνει λεπτομερής καταγραφή, αλλά και να εξεταστεί σοβαρά το ενδεχόμενο αξιοποίησης έστω κάποιων εξ αυτών, ως σύνδεση του παρελθόντος με το παρόν της μεσσηνιακής πρωτεύουσας.
Ουκ ολίγα μάλιστα είναι ανάλογα παραδείγματα στο εξωτερικό, όπου χώροι και οικήματα του παρελθόντος είχαν για χρόνια μετατραπεί σε... φαντάσματα και μέσα από συγκεκριμένο σχέδιο δράσης πήραν ξανά ζωή, όχι απλώς για αισθητικούς αλλά και για πρακτικούς λόγους.
Το θέμα έχει μέσα στο χρόνο τεθεί αρκετές φορές σε επίσημες και άτυπες συζητήσεις στο Δήμο Καλαμάτας, αλλά σχεδόν πάντα προσκρούει σε διάφορα εμπόδια, όπως η οικονομική δυσπραγία ή ακόμα και η... δυσκοίλια δημόσια διοίκηση.
