Επισκέπτες που επέλεξαν τα χωριά τους, τους τόπους καταγωγής τους, και άλλους που πέρασαν όμορφες στιγμές σε ελκυστικές περιοχές του νομού.
Ολοι αυτοί είχαν ένα κοινό και αναμφισβήτητο στοιχείο: Κινήθηκαν σ’ ένα άθλιο δευτερεύον εθνικό και επαρχιακό οδικό δίκτυο του τόπου μας. Κυκλοφόρησαν σε στενούς κι επικίνδυνους δρόμους, όπου δοκίμασαν τα νεύρα και τις αντοχές τους και χρειάστηκε να δείξουν υπομονή και ιδιαίτερη προσοχή, για να μην τους συμβεί τροχαίο ατύχημα.
Το ζήτημα που προκαλεί προβληματισμό και ανησυχία είναι ότι δεν υπάρχει προοπτική βελτίωσης των δρόμων και αλλαγής της εικόνας, τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Το μοναδικό έργο που δουλεύεται είναι το τμήμα Τζάνε - Καλαμάκι, στο δρόμο Ριζόμυλος - Κορώνη. Ενα έργο που όσο και να θέλει να καθυστερήσει κι άλλο, δεν μπορεί να πάει παραπέρα από το 2020. Ο,τι και να γίνει, τον επόμενο χρόνο θα τελειώσει. Το “κατ εντ κάβερ” στην παράκαμψη Πεταλιδίου δεν είναι και η τοξωτή γέφυρα στην Τσακώνα.
Από κει και πέρα το χάος. Η βελτίωση - ανακατασκευή του δρόμου Καλαμάτα – Ριζόμυλος – Πύλος – Μεθώνη με ΣΔΙΤ φαίνεται να δρομολογείται, αλλά ακόμα και υπό κανονικές συνθήκες, χωρίς τις συνήθεις παρατάσεις και καθυστερήσεις, θα ολοκληρωθεί το 2024 με 2025, δηλαδή από τη μεθεπόμενη κυβέρνηση.
Ο δρόμος Καλό Νερό - Τσακώνα λογικά θα δημοπρατηθεί από την επόμενη κυβέρνηση, έστω και αν υπάρχει υπόσχεση για δημοπράτησή του το β’ εξάμηνο του 2019. Κι εδώ πριν το 2023 είναι απίθανο να έχουμε ολοκλήρωση.
Οπότε ως νομός οφείλουμε να αφυπνιστούμε, να οργανωθούμε και να κινητοποιηθούμε. Οχι σηκώνοντας μπαϊράκι ή κάνοντας αντάρτικο, αλλά διεκδικώντας με σύνεση σε περιφερειακό επίπεδο, στη βάση κόστους - οφέλους, εκείνα τα έργα που δικαιούμαστε όλα αυτά τα χρόνια.
Το επόμενο διάστημα θα πρέπει να ξεκαθαρίσει αν το ΕΣΠΑ της Περιφέρειας έχει χρήματα και ποια έργα της Μεσσηνίας μπορούν να γίνουν μ’ αυτά. Γιατί η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν έχει σχέση με προεκλογικές υποσχέσεις και παραμύθια για σανοφάγους.
Αυτά έχει υπόψη του ο κόσμος της Μεσσηνίας και εξοργίζεται με την κοροϊδία.
