Σήμερα ξεκινάει η υποβολή των μηχανογραφικών δελτίων για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και του παράλληλου μηχανογραφικού για την εισαγωγή στα Δ.Ι.Ε.Κ., για τους μαθητές και τις μαθήτριες που έδωσαν φέτος πανελλαδικές εξετάσεις, σε μία από τις πιο ψυχοφθόρες διαδικασίες της ζωής τους -αν όχι την πιο ψυχοφθόρα μέχρι στιγμής.
Την περασμένη εβδομάδα ο καλός συνάδελφος Τάσος Ανδρικόπουλος με ρεπορτάζ του παρουσίασε τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις και κατέγραψε τις φιλοδοξίες και τη δικαίωση των παιδιών, που κατάφεραν να εισαχθούν σε σχολές ΑΕΙ της πατρίδας μας, στις οποίες στόχευαν για να κατακτήσουν τα όνειρά τους. Τα παιδιά μίλησαν για την αγωνία και τον σκληρό αγώνα τους, για το γεγονός ότι εγκατέλειψαν τη διασκέδαση και κυρίως τις αγαπημένες τους ασχολίες, τη μουσική, τον αθλητισμό, προκειμένου να τα καταφέρουν.
Χωρίς το άγχος και την πίεση που τσακίζει, στους νέους δρόμους που τους ανοίγονται, θα αποκτήσουν τις απαιτούμενες γνώσεις στο επιστημονικό αντικείμενο που έχουν επιλέξει, με τις ξεχωριστές εμπειρίες της φοιτητικής ζωής, για να διεκδικήσουν μια αξιοπρεπή και άνετη ζωή, αυτή που έχουν ονειρευτεί, καλύτερη από τη ζωή των γονιών τους. Και είναι το μεγάλο στοίχημα γι’ αυτή τη γενιά, που ζει και κινδυνεύει να μείνει κάτω από το επίπεδο ζωής των γονιών της. Και δεν το αξίζει. Οι νέοι επιστήμονες πρέπει να μείνουν στον τόπο μας και αυτή είναι η μεγάλη ευθύνη της Πολιτείας.
Για τα παιδιά που αγωνίστηκαν, αλλά δεν τα κατάφεραν, αξίζει μια ακόμα προσπάθεια, για να κυνηγήσουν το όνειρό τους, χωρίς να αποκλείεται η ευκαιρία της ζωής τους να είναι η σχολή που θα τους τύχει. Μια μάχη μπορεί να χάθηκε, αλλά κάποια από τις επόμενες ενδέχεται να είναι αυτή που θα τους δικαιώσει.
Υ.Γ.: Ο Άγγελος, ο γιος του φίλου και συμμαθητή μου Βασίλη, έδωσε φέτος για δεύτερη φορά και περνάει στη σχολή που ήθελε, αν και την πρώτη χρονιά η επιτυχία του δεν ήταν μικρή. Η επιμονή και η αγωνιστικότητά του δείχνουν τον δρόμο…