Κι αυτό γιατί τα σενάρια για το πώς θα εξελιχθεί η εκλογική αναμέτρηση δίνουν και παίρνουν, ακόμα και στις περιπτώσεις όπου υπάρχουν ξεκάθαρα φαβορί. “Θα βγει ο Α από την πρώτη Κυριακή” λέει ο ένας. “Δεύτερο γύρο ο Α με τον Β” ο άλλος, και “ο Β με τον Γ” ο τρίτος. Οσα σενάρια κι αν γίνονται σε καφενεία, πλατείες, αλλά και σε δημοσκοπήσεις, Κυριακή κοντή γιορτή, όταν και θα δούμε τι θα δείξει η πιο αξιόπιστη δημοσκόπηση, η κάλπη. 

Οδεύοντας όμως προς το τέλος μίας εκ των πιο περίεργων προεκλογικών περιόδων σε αυτοδιοικητικό επίπεδο δυστυχώς μάλλον οι ψηφοφόροι δεν έχουν λάβει -στην πλειοψηφία των περιπτώσεων- τις απαντήσεις που θα ήθελαν. Εχουμε αναφέρει και σε παλαιότερο σχετικό άρθρο μας ότι αυτή τη φορά περισσότερο από ποτέ οι “μονομάχοι” επέλεξαν περισσότερο την επίθεση στο ήθος του αντιπάλου, ως βασική μέθοδο πειθούς και από εκεί και πέρα το δίπολο μνημόνιο – αντιμνημόνιο “καπέλωσε” όλη την προεκλογική. Πράγμα αναπόφευκτο ως ένα βαθμό, όταν όμως οι τοπικές κοινωνίες περίμεναν λύσεις σε θέματα καθημερινότητας και κοινωνικής αλληλεγγύης. 

Στο γενικό αυτό μπάχαλο πάντως σημαντική ευθύνη έχουν τα κόμματα, τα οποία εσκεμμένα προσπάθησαν να... σκεπάσουν τις αυτοδιοικητικές εκλογές με το μανδύα των ευρωεκλογών προσπαθώντας να δώσουν για μία ακόμα φορά καθαρά πολιτικό περιεχόμενο σε περιφερειακές και δημοτικές κάλπες στο κυνήγι της συσπείρωσης, ώστε να σώσουν τελικά την παρτίδα το βράδυ της 25ης Μαΐου.

Αυτό που εμείς ως ψηφοφόροι έχουμε να κάνουμε αυτά τα τελευταία 24ωρα πριν την κάλπη, είναι να χαλαρώσουμε -κάτι σαν την αποθεραπεία που κάνουν οι ομάδες μετά από δυνατές προπονήσεις και αγώνες- και να σκεφτούμε ψύχραιμα για τις επιλογές μας με βάση όλα όσα έχουν γίνει και δεν έχουν γίνει μέχρι τώρα, αλλά και με βάση όλα όσα θέλουμε να συμβούν γύρω μας όχι αύριο, αλλά με ορίζοντα το 2020.