Την ίδια ώρα όμως που η συγκεκριμένη είδηση βρίσκεται ψηλά στην ελληνική επικαιρότητα, τουλάχιστον προβληματισμό θα πρέπει να μας δημιουργήσει εδώ στη Μεσσηνία, το γεγονός ότι μόνο πρόοδος δεν υπάρχει γύρω από τη συγκεκριμένη μορφή τουρισμού.

Ενώ μάλιστα η περιοχή ενδείκνυται για προσέλκυση κρουαζιέρας μεταξύ άλλων και λόγω της εγγύτητας με την Αρχαία Μεσσήνη, το Μυστρά, την Αρχαία Ολυμπία, αλλά και για τις δυνατότητες σύντομης παραμονής που προσφέρουν σχεδόν όλες οι παραλιακές περιοχές, εντούτοις δεν υπάρχουν ακόμα ενδείξεις που να οδηγούν σε αύξηση αφίξεων κρουαζιερόπλοιων. Και φυσικά δεν μιλάμε μόνο για την Καλαμάτα, αλλά και για τα λιμάνια της Πύλου και της Κυπαρισσίας, τα οποία υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν σε ένα βαθμό να απορροφήσουν ένα μέρος των κρουαζιερόπλοιων που σήμερα πιάνουν στο Κατάκολο. 

Οταν μάλιστα οι κρουαζιέρες συνδυαστούν με μοντέλα ειδικού τουρισμού, όπως αυτό του ποδηλατικού, που είδαμε φέτος για μία ακόμα χρονιά στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα, τότε οι προοπτικές γίνονται ακόμα πιο ευοίωνες. 

Οι παραπάνω προβληματισμοί, αλλά και γενικότερα οι προοπτικές που υπάρχουν στον τομέα του τουρισμού θα πρέπει να είναι αντικείμενο συζήτησης και μελέτης ειδικής ομάδας σε επίπεδο νομού, η οποία θα αποτελείται από άτομα με γνώσεις τουριστικού μάρκετινγκ και τα οποία θα αποτελούν ουσιαστικά τους βασικούς συμβούλους της Διαδημοτικής Επιτροπής Τουριστικής Προβολής, που θα πρέπει να μετεξελιχθεί σε εκτελεστικό όργανο με ενεργό ρόλο.

Μόνο μέσα από οργανωμένη προσπάθεια με κατευθύνσεις από ειδικούς επιστήμονες θα μπορέσουν να υπάρξουν ουσιώδη αποτελέσματα με διαχρονική ισχύ. Διότι σε αντίθετη περίπτωση θα μείνουμε μόνο στα λόγια και στην κατασκευή πεζοδρομίων για να χρησιμοποιούνται από δήθεν επισκέπτες, που θα φτάνουν στην πόλη με δήθεν κρουαζιερόπλοια. Και το όνειρο θα συνεχίζεται...