Προσφάτως όμως μέσα από ρεπορτάζ της “Ε” ήρθε στην επιφάνεια ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που πρέπει να λύσει η περιοχή στο πλαίσιο της περιβόητης τουριστικής ανάπτυξης.

Τουρισμός χωρίς κρεβάτια δεν γίνεται και αυτό ουσιαστικά αναδείχθηκε μέσα από τις αναφορές του Μεσσήνιου διευθυντή της Πανεπιστημιακής Γαστρεντερολογικής Κλινικής στο Λαϊκό Νοσοκομείο Γιώργου Παπαθεοδωρίδη, ο οποίος έκανε γνωστό ότι αναζητούνται 700 δωμάτια για τη διοργάνωση ενός μεγάλου ιατρικού συνεδρίου τον Οκτώβριο στην Καλαμάτα, αλλά συναντούν δυσκολίες.

Τι να το κάνεις δηλαδή αν έχεις δρόμο, αεροδρόμιο και φυσικές ομορφιές, αν δεν έχεις πού να φιλοξενήσεις τους επισκέπτες που προσδοκάς να προσελκύσεις; Ο κλήρος φυσικά πέφτει περισσότερο στην ιδιωτική πρωτοβουλία για την αύξηση των τουριστικών κλινών στην ευρύτερη περιοχή, αλλά υπάρχουν αρκετά που μπορούν να γίνουν και από τις δημοτικές αρχές. 

Σε πρώτη φάση θα πρέπει να γίνει ολοκληρωμένο τουριστικό πλάνο μέσα από το οποίο θα καταγράφονται ουσιαστικά οι δυνατότητες και οι προσδοκίες για τα επόμενα χρόνια. Μέσα από κάτι τέτοιο λοιπόν θα μπορέσει κάθε περιοχή να βγάλει συμπεράσματα για το πόσες κλίνες λείπουν και συνεπώς για το πόσες μονάδες θα μπορούσαν ακόμα να δημιουργηθούν για να καλυφθούν σταδιακά οι ανάγκες. Από εκεί και πέρα φυσικά θα έπρεπε να κάνουν επαφές στο μέτρο του δυνατού με επιχειρηματίες, ώστε να “ζεστάνουν” το ενδιαφέρον τους.

Παρά το σκηνικό κρίσης που επικρατεί τα τελευταία χρόνια στη χώρα, ο τουρισμός είναι από τις ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που μπορούν να δώσουν ανάσα στις τοπικές οικονομίες, και στη Μεσσηνία έχουμε πρόσφορο έδαφος για κάτι τέτοιο. Αρκεί να υπάρξει οργανωμένο σχέδιο και συντονισμός, ώστε ο σπόρος να γίνει δένδρο και γιατί όχι και δάσος!