Βλέπω κ. Πρόεδρε ότι φθάσατε και εσείς να ανησυχείτε για μια εξοργιστική πραγματικότητα των ημερών μας. Και εκφράσατε την ανησυχία σας αυτή μιλώντας στους βουλευτές του κόμματός σας. Ο λόγος για την εξοργιστική και αποδιοργανωτική πολυφωνία, ειδικών και μη, περί του τι είναι ορθό, τι θα μας βοηθήσει και τι θα μας καταστρέψει ως προς τα μέτρα αποκλιμάκωσης των περιορισμών. Και διαβάζοντας πίσω από τις γραμμές της σχετικής αναφοράς σας είναι σαν να σας άκουσα να στρέφεσθε πρωτίστως προς συγκεκριμένο υπουργό σας, τον Άδωνι Γεωργιάδη, που έχει μόνιμα στασίδια σε όλο το φάσμα των ενημερωτικών και ψυχαγωγικών εκπομπών της τηλεόρασης και να του απευθύνετε τη γνωστή λαϊκή ρήση: «Σένα τα λέω νύφη κι αν θέλεις άκουστα».
Βεβαίως ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι ο μόνος ο οποίος συμβάλλει με τις συνεχείς δηλώσεις του στη διασπορά στην κοινωνία αυτού του «συνδρόμου της Βαβέλ» που μας ταλανίζει τους τελευταίους μήνες. Που κάνει τους ήδη κουρασμένους από την παράταση και της πανδημίας και των μέτρων πολίτες να αισθάνονται παραζαλισμένοι. Τόσον ώστε να φθάνουν κάποιοι από αυτούς σε ακραία επίδειξη ανοησίας, όπως οι περιπτώσεις γονέων που απαγορεύουν στα παιδιά τους να υποβληθούν στη διαδικασία του αυτοελέγχου. Και αλλού μηνύουν τους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι κάνουν τη δουλειά τους ελέγχοντας τους μαθητές αν έχουν συμμορφωθεί προς την οδηγία της επιστημονικής επιτροπής και της πολιτείας. Ενώ αλλού, ακόμη χειρότερα, εξωθούν τα παιδιά σε κατάληψη σχολείου σε ένδειξη συμπαράστασης σε «αρνητή» του αυτοελέγχου.
Χειρότερη και από την πολυλογία κάποιων πολιτικών είναι η χαοτική πολυφωνία των ειδικών. Με τους μεν να μας προειδοποιούν ότι αν τα «ανοίγματα» φθάσουν στο σημείο να επιτραπούν οι μετακινήσεις για το «Πάσχα στο χωριό», τότε θα έχουμε τόσα πολλά θύματα, ώστε αναγκαστικώς θα οδηγηθούμε σε ακόμη σκληρότερες απαγορεύσεις και θα έχουμε υπονομεύσει τις προοπτικές για το θερινό άνοιγμα στον τουρισμό (Καπραβέλος, Σαρηγιάννης, Τούντας και άλλοι). Ενώ οι δε διατυπώνουν την ακριβώς αντίθετη άποψη, υποστηρίζοντας ότι είναι καλύτερο να γιορτάσουν το Πάσχα οι αστοί σε κάποιο χωριό, παρά να μείνουν στις πόλεις και να συγχρωτισθούν στα διαμερίσματά τους (Βασιλακόπουλος και άλλοι).
Αυτό που αντιμετωπίζουμε χρειάζεται ψυχική ηρεμία για την ορθή διαχείρισή του, για να το αντέξουμε. Όχι σκορποχώρι «σεναρίων». Έλεος πια, μας τρελαίνετε.

giorgis@massavetas.gr