Οποιος νομίζει ότι αυτά τα δύο θέματα δεν συνδέονται, μπορεί να αναζητήσει τους πραγματικούς λόγους για τους οποίους δεν δόθηκε ο περιφερειακός μέχρι τον κόμβο Καρέλια αρχές Σεπτέμβρη. Είναι φανερό πάντως πως αν η κίνηση του περιφερειακού έπεφτε μέσω του κόμβου Καρέλια όλη στην Αθηνών ταυτόχρονα με τη μετακόμιση του Δημαρχείου, θα επικρατούσε ο κακός χαμός. Με τη διοχέτευση της κίνησης στην Αρτέμιδος μέσω περιφερειακού το πράγμα θα κυλήσει καλά στην Αθηνών και έτσι δεν θα υπάρξει επιβεβαίωση όσων υποστήριζαν ότι η μεταφορά του Δημαρχείου θα δημιουργούσε κυκλοφοριακό πρόβλημα σε μία από τις βασικές εισόδους - εξόδους της πόλης.
Το πρόβλημα μεταφέρεται βέβαια στην Αρτέμιδος μιας και για τους επόμενους μήνες θα αναγκαστεί να παίξει το ρόλο της βασικής εισόδου - εξόδου της πόλης. Η Αρτέμιδος επιπρόσθετα είναι ουσιαστικά υπό κατασκευή μιας και η εργολαβία του δήμου είναι παρατημένη στη μέση, με το οδόστρωμα σε κακά χάλια -άλλο ένα κλασικό δημόσιο έργο. Τίποτα όμως από αυτά δεν φαίνεται να απασχολεί στην παρούσα φάση. Κανένας δεν δείχνει να ανησυχεί, αντίθετα υπάρχει πίεση για να μην φανούν τα προβλήματα στην Αθηνών με τη λειτουργία του νέου Δημαρχείου. Το καλύτερο προφανώς θα ήταν να δοθεί ο περιφερειακός ολοκληρωμένος στην κυκλοφορία μέχρι τη Λακωνικής για να μην υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις στο κυκλοφοριακό της πόλης, με μποτιλιάρισμα στην Αρτέμιδος, αλλά αυτό στην παρούσα φάση δεν έχει και πολλούς οπαδούς.
Το όποιο πρόβλημα θα είναι βέβαια πρόσκαιρο, μερικών εβδομάδων, γιατί ο δρόμος ολοκληρώνεται και παραδίδεται στην κυκλοφορία, αλλά είναι κρίμα να υπάρξουν αρνητικές εντυπώσεις προκειμένου να καλυφθούν άλλες επιλογές. Οι προσωρινές εντυπώσεις δεν μπορούν βέβαια να χαλάσουν τη συνολική εικόνα και αργά ή γρήγορα θα αναδειχτεί σε όλο το μεγαλείο της η ανάγκη για επανασχεδιασμό του κυκλοφοριακού συστήματος της πόλης. Από την Αθηνών και τη Νέα Είσοδο, τους δρόμους του κέντρου και της Παραλίας, όλα θα πρέπει να επανασχεδιαστούν από μηδενική βάση. Το κεντρικό ερώτημα πλέον δεν είναι από πού θα περνούν τα αυτοκίνητα με ευκολία αλλά και τι δράσεις θέλουμε να αναπτύξουμε στην πόλη.
Θέλουμε για παράδειγμα να αποκτήσει η Καλαμάτα παραλία τουριστικού χαρακτήρα; Αν ναι, κλείνουμε τη Ναυαρίνου με άμεσα και έμμεσα μέτρα καθιστώντας την πεζόδρομο ή δρόμο εντελώς ήπιας κυκλοφορίας. Με τον περιφερειακό μπορούμε να το κάνουμε, χωρίς να υπάρξει καμία επιβάρυνση σε κανένα σημείο. Θέλουμε να κλείσουμε την 23ης Μαρτίου, όπως προβλέπει η πρόσφατα βραβευμένη από το δήμο μελέτη; Μπορούμε να το υλοποιήσουμε αξιοποιώντας τη νέα διέξοδο Ανατολής - Δύσης που μας δίνει ο περιφερειακός. Με δυο λόγια, μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε στην πόλη και αυτό είναι το μεγαλείο του συγκεκριμένου έργου, το οποίο σε μεγάλο του μέρος είναι εσωτερικός δρόμος της Καλαμάτας που κουμπώνει πάνω στις βασικές οδικές αρτηρίες της.
Το δύσκολο είναι να συμφωνήσουμε στο τι ακριβώς χαρακτήρα θέλουμε για την πόλη. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα μπορεί να φαντάζει στη λογική του καθενός απλή, αλλά δεν είναι. Το πώς θα δομηθούν οι λειτουργίες της πόλης έτσι ώστε αυτή να είναι φιλική για επισκέπτες και κατοίκους, ευνοώντας ταυτόχρονα την άσκηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας, είναι μια μεγάλη συζήτηση. Υπάρχουν οικονομικά συμφέροντα που επιδιώκουν το ένα ή το άλλο αλλά και ισχυρές ιδεοληψίες που δυσχεραίνουν τις αποφάσεις. Το τι ακριβώς θέλουμε να αναπτύξουμε και να στηρίξουμε είναι μια μεγάλη συζήτηση που δεν έχει γίνει αλλά είναι αναγκαία, προκειμένου να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχέδιο για την Καλαμάτα στη νέα εποχή. Οταν υπάρξει αυτό εύκολα μπορούμε μέσα από μια κυκλοφοριακή μελέτη να βρούμε λύσεις για την κίνηση των αυτοκινήτων. Χρειαζόμαστε ένα αναπτυξιακό όραμα για την πόλη που να καταλήγει σε ένα δομημένο σχέδιο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν έχουμε άρχοντες που πιστεύουν στα οράματα και τα στρατηγικά σχέδια ανάπτυξης αλλά στις μικρές διευθετήσεις, αξιοποιώντας -η αλήθεια είναι με επιτυχία- ό,τι βρεθεί στο διάβα τους.
panagopg@gmail.com
