Το ένα κακό φέρνει το άλλο και διολισθαίνουμε διαρκώς τα τελευταία χρόνια στην απόλυτη συμφορά. Οι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί διαδέχονται ο ένας τον άλλο καλλιεργώντας στους πολίτες αυταπάτες και φανταστικούς εχθρούς. Η κατάκτηση ή η παραμονή στην εξουσία τίθεται πάνω απ' όλα και θυσιάζονται οι προϋποθέσεις για έξοδο από την κρίση και επιστροφή σε μια ευρωπαϊκή κανονικότητα, έστω και υποτιμημένη αλλά ευρωπαϊκή, στον πυρήνα δηλαδή των πλουσιότερων χωρών του κόσμου και όχι σε κρατικά μορφώματα που βρίσκονται στον πάτο της λίστας ευημερίας αλλά και δημοκρατίας.
Οι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί ξεκίνησαν με τη χρεοκοπία το 2007-8, όπως μαρτυρούν πλέον οι αριθμοί. Ο Κώστας Καραμανλής μόλις πληροφορήθηκε τα κακά μαντάτα αντί να πάρει περιοριστικά μέτρα και να προλάβει τον πλήρη δημοσιονομικό εκτροχιασμό, απέδρασε μέσω εκλογών και φόρτωσε το μουτζούρη στον πρόθυμο… Γιώργο Παπανδρέου. Ο λαβών την καυτή πατάτα αντί να κηρύξει άμεσα πανστρατιά και να βάλει τους πάντες προ των ευθυνών τους… χαζολογούσε νομίζοντας ότι θα δοξαστεί χειριζόμενος μόνος του την κρίση. Αφησε έτσι τον Αντώνη Σαμαρά να παριστάνει τον αντιμνημονιακό κήρυκα και να πουλάει μείγματα και λοιπά φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Κάπου εκεί η μπάλα χάνεται με την ανάδειξη… στις πλατείες κάθε… Λωλοστεφανή σε πολιτικό παράγοντα που έχει τη σωστή… λατινοαμερικανική λύση! Ο αντιευρωπαϊσμός και ο αντιγερμανισμός γίνονται σημαίες ευκαιρίας και καθοδηγούν από τότε τα βήματα της ευρύτερης κοινής γνώμης. Ο Σαμαράς με τη σειρά του έχασε από τον «αυθεντικό» αντιμνημονιακό Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αφού με τη σειρά του υπέγραψε ένα μνημόνιο, βρίσκεται σήμερα μπροστά σε ένα νέο δίλημμα: θα συνεχίσει με νέα μέτρα τα οποία όμως μπορεί να μην ψηφιστούν από τη Βουλή και να οδηγηθεί έτσι σε εκλογές, που σίγουρα χάνει, ή θα πετάξει την μπάλα στην εξέδρα διακινδυνεύοντας την πορεία της χώρας στην ευρωζώνη με ένα νέο δημοψήφισμα κατά των… δυναστών του ευρώ;
Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Μετά την κατάρρευση του αντιμνημονιακού αφηγήματος, ότι δηλαδή αρκούσε η κατάργηση του μνημονίου για να επανέλθει η χώρα στην «κανονικότητα» της ευημερίας, έχουμε την αντι… ευρώ αφήγηση ότι αρκεί η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα για να επιστρέψει η ευημερία. Πρόκειται για το νέο πολιτικό τυχοδιωκτισμό που στοχεύει στην απελπισία των απλών ανθρώπων που δεν γνωρίζουν τις τεχνικές λεπτομέρειες και νομίζουν ότι το νόμισμα είναι το πρόβλημα. Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Η έξοδος από το ευρώ συμφέρει μόνο αυτούς που έχουν έξω τα λεφτά τους και κανένα άλλο στο εσωτερικό της χώρας, η οποία θα περάσει πραγματική ανθρωπιστική κρίση και θα βυθιστεί στο απόλυτο χάος για τα πολλά επόμενα χρόνια.
Για να καταλάβουν όλοι οι εξω… Ευρωπαίοι πώς θα διαμορφωθούν τα πράγματα, ας δουν την υπόθεση με τη δακοκτονία που κυριαρχεί από προχθές στην επικαιρότητα. Η κυβέρνηση -για να μην έχει πολιτικό κόστος σε περίπτωση νέας αποτυχίας στη δακοκτονία- μεταβιβάζει στο παρά πέντε όλες τις αρμοδιότητες στις περιφέρειες. Οι οποίες δεν είναι βέβαια προετοιμασμένες και δεν μπορούν να αγοράσουν ούτε τα απαραίτητα φυτοφάρμακα για την καταπολέμηση του δάκου. Αν λοιπόν η απόφαση αυτή δεν ανατραπεί ή δεν βρεθεί ένας τρόπος να αγοραστούν τα φάρμακα, υπάρχει ο κίνδυνος να καταστραφεί όλη η ελαιοπαραγωγή. Φανταστείτε τώρα να βγει η χώρα από το ευρώ και να θέλει να αγοράσει φυτοφάρμακα για την δακοκτονία σε «σκληρό νόμισμα» το οποίο δεν διαθέτει. Θα γυρίσουμε στις εποχές που δεν είχαν λάδι να φάνε ούτε οι ελαιοπαραγωγικές περιοχές.
Τα προβλήματα, από το ράντισμα για το δάκο μέχρι την αντιμετώπιση του συνολικού οικονομικού προβλήματος της χώρας, δεν λύνονται με επικοινωνιακούς χειρισμούς και εθνικολαϊκίστικες ψευτομαγκιές. Το ενδιαφέρον μιας σοβαρής πολιτικής τάξης πρέπει να επικεντρώνεται στην αντιμετώπιση του προβλήματος όχι στη μεταβίβαση της ευθύνης. Το ζήτημα είναι η καταπολέμηση του δάκου. Οχι το ποιος θα ευθύνεται περισσότερο για την καταστροφή του εισοδήματος των ελαιοπαραγωγών. Το ζήτημα είναι η έξοδος της χώρας από την κρίση και όχι η παράταση στην παραμονή της εξουσίας ή η κατάληψή της οδηγώντας τη χώρα στην απόλυτη καταστροφή. Οι πολιτικοί τυχοδιωκτισμοί είναι καιρός να δώσουν τη θέση τους στην υπευθυνότητα της αντιμετώπισης των προβλημάτων που γέννησαν την κρίση. Ειδικότερα, το ζήτημα είναι να ψεκάσουν για το δάκο όχι το ποιος θα ψεκάσει.
panagopg@gmail.com
