Τώρα γιατί περιμένει να φτάσει στα δικαστήρια για να υπάρξουν οι στοιχειοθετημένες αποκαλύψεις και αυτές δεν έγιναν όταν έπρεπε, δεν γνωρίζουμε, όπως δεν γνωρίζουμε γιατί δεν γίνονται έστω και τώρα. Αντιλαμβανόμαστε ότι ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και να παρουσιάζει τα πράγματα όπως τον βολεύουν, αλλά όταν έχεις στοιχεία τα παρουσιάζεις, διαφορετικά σιωπάς.
Στα δικαστήρια αυτές οι υποθέσεις όταν εκδικαστούν έχει φύγει το θέμα από την επικαιρότητα και συνήθως βρίσκεται ένας ενδιάμεσος συμβιβασμός μέσα από μια δήλωση… αποκατάστασης. Και σε αυτή την υπόθεση το πιθανότερο είναι να τελεσιδικήσει μετά από πολλά χρόνια και να μην θυμούνται όχι οι πολίτες αλλά ούτε και οι εμπλεκόμενοι τι ακριβώς είχε ειπωθεί. Οι παλιές καραβάνες τα ξέρουν αυτά, γι’ αυτό και κάνουν τα λιοντάρια. Ο Τατούλης πήγε να κάνει παιχνίδι ακόμα και με τις νόμιμες καταχωρίσεις, αλλά έλαβε την απάντηση από την «Ε» και τα δικαστήρια δυο φορές και έφτασε στον Αρειο Πάγο για να διατηρήσει την εκκρεμότητα και να μην τελεσιδικήσει η υπόθεση πριν τις εκλογές. Οταν υπάρχει λοιπόν ένα τέτοιο προηγούμενο, είναι καλύτερο ορισμένοι «να μην μιλούν για σκοινί στο σπίτι του κρεμασμένου».
Η ιστορία με τις χρηματοδοτήσεις στα Μέσα Ενημέρωσης, «μαύρες και άσπρες», δεν είναι καινούργια, αποτελεί ένα διαχρονικό πολιτικό πρόβλημα και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο δεν είναι ξεκάθαροι οι κανόνες. Η θέσπιση αυστηρών διαδικασιών με τήρηση κανόνων και προϋποθέσεων σε καταχωρίσεις, διαφημιστικές καμπάνιες, τηλεοπτικές παραγωγές και κάθε άλλη δραστηριότητα της κυβέρνησης, των περιφερειών, των δήμων και όλων των άμεσα και έμμεσα εποπτευόμενων οργανισμών και εταιρειών, είναι η μεγάλη θεσμική παρέμβαση που κανένας πολιτικός φορέας δεν έχει επιχειρήσει. Αντίθετα όλοι στα λόγια σκοτώνουν το βράδυ τη διαπλοκή και το πρωί… μαζί της ξυπνούν αγκαλιασμένοι!