Το γαϊτανάκι της ανταλλαγής «φιλοφρονήσεων» προφανώς και θα συνεχιστεί. Ο περιφερειάρχης αναγκάστηκε να βγει ο ίδιος στο ξέφωτο και να απαντήσει, αφήνοντας πίσω την τακτική των απαντήσεων στο Νίκα μέσω Νικολάκου. Τα πράγματα έχουν πλέον σφίξει και οι ηγεμονικές στρατηγικές του τύπου «δεν απαντώ ευθέως» τελείωσαν. Στη μάχη πλέον κατεβαίνουν οι πραγματικοί πρωταγωνιστές κι αυτό έχει τη σημασία του και την αξία του. Οσο πιο μεγάλο γίνεται το χάσμα που χωρίζει τις δυο πλευρές, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για κάποιους να ισορροπήσουν προσπαθώντας να τα έχουν καλά με όλους.
Ο Δέδες συνεχίζει να έχει υποτονική παρουσία, προσπαθώντας να κάνει προεκλογική εκστρατεία με όρους κυβερνητικού αξιωματούχου. Η συγκεκριμένη στρατηγική ίσως να είχε ένα νόημα και να απέφερε όφελος εάν υπήρχε πολιτικός χρόνος για την κυβέρνηση. Στην παρούσα φάση όμως η κυβέρνηση μετράει εβδομάδες... και η δημοσκοπική της κατάρρευση δεν αφήνει περιθώρια για να πουληθεί εξουσία και επιρροή σε πολιτικούς πελάτες. Με βάση αυτή την πραγματικότητα η ακολουθούμενη προεκλογική στρατηγική είναι πολιτικά αυτοκτονική. Ο Δέδες με το να παραμένει γενικός γραμματέας Υποδομών μέχρι την τελευταία ώρα που του το επιτρέπει ο νόμος δικαιώνει αυτούς που του καταλογίζουν θεσιθηρία. Οι καλοθελητές υπενθυμίζουν μάλιστα ότι είχε μείνει αντιπεριφερειάρχης του Τατούλη μέχρι την τελευταία μέρα, παρότι είχε αποφασίσει να κατέλθει υποψήφιος απέναντί του. Υπό μία έννοια, και τότε και τώρα διαπράττει το ίδιο λάθος που του στοιχίζει εκλογικά.
Την ίδια ώρα ο Μπουντρούκας κάνει μια αξιοπρεπή και επίμονη προσπάθεια η οποία όλα δείχνουν ότι θα ανταμειφθεί, συγκρατώντας δυνάμεις στο χώρο της Κεντροαριστεράς. Οι υποψήφιοι στο χώρο της Αριστεράς και κυρίως ο Γόντικας και ο Πετράκος έχουν επίσης καλή παρουσία αλλά και εμπειρία. Ο Γόντικας έχει σηκώσει μεγάλο βάρος της αντιπαράθεσης με το σύστημα Τατούλη και έχει αποκτήσει ακροατήριο ευρύτερο του ΚΚΕ. Ο Πετράκος είναι επίσης παλιός γνώριμος του Περιφερειακού Συμβουλίου, με σκληρές αντιπαραθέσεις με τον Τατούλη που έφτασαν μέχρι τα δικαστήρια, ενώ διαθέτει καλή εικόνα στους ψηφοφόρους του παλιού ΣΥΡΙΖΑ. Μπουντρούκας, Γόντικας και Πετράκος περιορίζουν τον ζωτικό πολιτικό χώρο στον οποίο θα μπορούσε να κινηθεί ο Δέδες. Οι δυνάμεις που του μένουν έτσι είναι μόνο αυτές του σκληρού κομματικού πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ, που με βάση τη δημοσκοπική εικόνα κατάρρευσης σε καμία περίπτωση δεν επαρκούν για να τον οδηγήσουν στη δεύτερη Κυριακή.
Μοιραία λοιπόν, το δίδυμο των εκλογών θα είναι Τατούλης - Νίκας. Η σύγκρουσή τους θα είναι από εδώ και στο εξής μετωπική και σε προσωπικό επίπεδο. Το κλίμα μέρα με τη μέρα θα πολώνεται όλο και περισσότερο, με στόχο τις ψήφους όχι τόσο του «μαντριού» της Ν.Δ. όσο αυτούς των υπόλοιπων υποψηφίων. Τα ζητήματα ηθικής και τρόπου άσκησης της εξουσίας που τίθενται δεν έχουν, δηλαδή, στόχο μόνο την πρώτη Κυριακή, αλλά κυρίως τη δεύτερη.
Η δεύτερη Κυριακή είναι σύγκριση μεταξύ προσώπων και ο Νίκας ποντάρει στις κακές σχέσεις Τατούλη με όλη την υπόλοιπη αντιπολίτευση. Αφενός οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί Τατούλη κατά Γόντικα, Πετράκου και Πατσαρίνου, και αφετέρου η ταύτιση όλης της αντιπολίτευσης όσον αφορά την κριτική για οικογενειοκρατία και αδιαφάνεια, δημιουργούν ένα μέτωπο που εύκολα ενοποιείται στην κάλπη της δεύτερης Κυριακής. Εκεί ποντάρει ο Νίκας και αυτή είναι η στρατηγική του.
Σε κάθε περίπτωση η προεκλογική μάχη στην Περιφέρεια μπαίνει σε φάση ακραίας όξυνσης. Τα ζητήματα που θα κυριαρχήσουν θα αφορούν τη διαφάνεια, το ύφος και το ήθος της εξουσίας. Τα προγράμματα και τα οράματα περνούν αναγκαστικά σε δεύτερη μοίρα, και δικαίως. Ποια οράματα και ποια προγράμματα όταν υπάρχουν ζητήματα διαφάνειας; Επιπρόσθετα, το να μιλάς μονίμως για τα μεγάλα και τρανά αλλά στην πράξη να χρηματοδοτείς καμπαναριά... δεν το λες και συνεπές! Και το ζήτημα συνέπειας, ύφους και αποτελεσματικότητας είναι αυτό που έχει πλέον αναδειχτεί και αυτό που θα κρίνει τελικά την έκβαση της εκλογικής μάχης.
Υ.Γ. Η προεκλογική συγκέντρωση Τσίπρα στην Καλαμάτα δεν πρόσθεσε τίποτα καινούργιο. Δεν ήταν συγκλονιστική αλλά ούτε και αποτυχημένη. Ηταν απλώς καλά οργανωμένη. Επιβεβαίωσε όσα είναι ήδη γνωστά. Μια επανάληψη του γνωστού ρεπερτορίου στην ομιλία Τσίπρα, τόσο για τα τοπικά έργα όσο και για τη μάχη «φωτός» και «σκότους» - ή καλύτερα μεταξύ... Κόκκαλη και Μαρινάκη! Διχαστικός λόγος που αναζητεί εχθρούς και κουνά σκιάχτρα, χωρίς καμία προοπτική για το μέλλον. Τίποτα φρέσκο δηλαδή, ή έστω ελκυστικό. Οι ουσιαστικές απαντήσεις θα δοθούν από τους πολίτες προσεχώς, μέσα από τις κάλπες.
