Μετά τα «μαλλιοτραβήγματα» των πρώην παραγόντων της νομαρχίας και νυν δημάρχων, για την κατασκήνωση των τσιγγάνων στην Μπιρμπίτα, στο θέμα -και όχι ακόμα στον καβγά- έσπευσε να δηλώσει «παρών» και ο περιφερειάρχης. Εκ πρώτης όψης το γεγονός αυτό είναι θετικό γιατί δείχνει ότι το θέμα των τσιγγάνων και της στέγασής τους στο βάλτο απασχολεί το τοπικό πολιτικό προσωπικό. Αυτό που μένει και πάλι να δούμε είναι αν το ενδιαφέρον θα εξαντληθεί στις δηλώσεις για τις κάμερες και στις συσκέψεις παραγόντων για να γίνουν νέες δηλώσεις στις κάμερες... ή αν θα υπάρξει επιτέλους ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης του προβλήματος ένταξης των τσιγγάνων.
Η μέχρι τώρα θητεία όλων των τοπικών παραγόντων δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας. Οι τσιγγάνοι είναι Ελληνες πολίτες και ψηφοφόροι, όμως η επίλυση των προβλημάτων τους είναι σύνθετη και απαιτεί μεράκι, γνώση και πραγματικό ενδιαφέρον. Στοιχεία δηλαδή που λείπουν από ένα πολιτικό προσωπικό το οποίο έχει μάθει να πολιτεύεται με σχεδιασμούς του ποδαριού, υποσχέσεις σε όλους και διαρκή χτυπήματα στην πλάτη. Η ένταξη των τσιγγάνων στην ελληνική οικονομία και την κοινωνία δεν έχει καταστεί δυνατή εδώ και χρόνια, γιατί ακριβώς ποτέ δεν υπήρξε μια ολοκληρωμένη προσέγγιση του προβλήματος, με μέτρα και δράσεις σε βάθος χρόνου. Η πολιτική για τους τσιγγάνους, όπως βέβαια και για άλλα θέματα, ήταν παλαιοκομματικού τύπου. Αποσκοπούσε κυρίως στο να «κρύβει» το πρόβλημα και να καρπώνεται τις ψήφους τόσο των τσιγγάνων όσο και των... ιθαγενών.
Η κατασκήνωση των τσιγγάνων στην Μπιρμπίτα είναι ένα τοπικό μνημείο σπατάλης, προχειρότητας και αδιαφορίας για την αντιμετώπιση ενός σοβαρού προβλήματος. Η αγορά οικοπέδων στη συγκεκριμένη περιοχή του βάλτου ήταν το πρώτο στοιχείο υπονόμευσης του σχεδίου, για λόγους που μπορεί εύκολα να καταλάβει όποιος αντιλαμβάνεται με όρους αξιοπρέπειας τη στέγαση ανθρώπων. Το πρώτο λάθος συνοδεύτηκε από πολλά ακόμη στη συνέχεια - με αποτέλεσμα να μην μπορέσει ο καταυλισμός να καταστεί ελκυστικός ούτε για τους τσιγγάνους που παραμένουν στις όχθες των ποταμιών. Η λογική εξέλιξη των πραγμάτων ήταν να λεηλατηθεί ο καταυλισμός και σήμερα να απαιτούνται νέοι πόροι για να επιδιορθωθεί και να καταστεί ξανά κατοικήσιμος. Υπάρχει όμως ένα ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, πριν γίνει οτιδήποτε και πεταχτούν ξανά εκατομμύρια στο βάλτο: Αρκεί η επισκευή στα σπιτάκια για να καταστεί ξανά κατοικήσιμος ο οικισμός;
Με βάση την εμπειρία, και να επισκευαστούν τα σπιτάκια, σύντομα θα επιστρέψουμε στη σημερινή συζήτηση, αν δεν υπάρξει ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης του προβλήματος.
Είναι καιρός και στο θέμα των τσιγγάνων να υπάρξει έντιμη συζήτηση και πραγματικό ενδιαφέρον. Για παράδειγμα, οι τσιγγάνοι από την Αγία Τριάδα της Καλαμάτας δεν πρόκειται να πάνε στην Μπιρμπίτα, για λόγους που είναι γνωστοί στους αρμοδίους (διαφορές φατριών κ.λπ.) αλλά και επειδή ο τσιγγάνος που έχει μάθει να ζει πλέον στο αστικό περιβάλλον δεν θα πάει να μείνει στο βάλτο. Ο δήμαρχος Καλαμάτας πρέπει λοιπόν να σταματήσει να «πετροβολά» τον... εαυτό του για την Μπιρμπίτα -για να αποκτήσει άλλοθι στα μάτια των ψηφοφόρων του στην Αγία Τριάδα- και να δει πώς θα επιλυθεί το συγκεκριμένο πρόβλημα, μέσα όμως από την εφαρμογή ενός συνολικού σχεδίου.
Το τσιγγάνικο πρόβλημα σε όλη την περιοχή έχει εκρηκτικές διαστάσεις κι αυτό το γνωρίζουν πλέον όλοι, είτε από εμπειρία είτε από το αστυνομικό ρεπορτάζ. Το πρόβλημα δεν μπορεί να κρύβεται πια ως... μυστικό του βάλτου, ενώ τα τάγματα εφόδου των Κασιδιάρηδων περιπλέκουν την ήδη άσχημη κατάσταση και καθιστούν πιθανότερη την τραγωδία. Οι επικοινωνιακές επισκέψεις και οι βαρύγδουπες δηλώσεις πρέπει να δώσουν τη θέση τους στην εκπόνηση και την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου, που θα δίνει λύση με ανθρωπιά και ευαισθησία.
panagopg@gmail.com
