Η συγκεκριμένη αναφορά στο φόρουμ του 1ου RouteLab μπορεί να έγινε περισσότερο ως πρόταση, μιας και ο ίδιος είναι και βουλευτής Κορινθίας και λιγότερο ως κυβερνητική πολιτική, σε κάθε περίπτωση όμως είναι σημαντικό ότι υπάρχουν φωνές μέσα στην κυβέρνηση που βάζουν δημόσια το συγκεκριμένο ζήτημα. Η ενοποίηση της Πελοποννήσου είναι ένα τεράστιο ζήτημα, το οποίο δυστυχώς δεν το αγγίζει κανείς γιατί δεν θέλει να αντιμετωπίσει το πολιτικό κόστος του τοπικισμού.
Η διοικητική Περιφέρεια Πελοποννήσου μοιράστηκε στα δύο για να γίνει έδρα η Τρίπολη, ενώ με τη συγκεκριμένη διαίρεση γινόταν «Πελοπόννησος» και η Αιτωλοακαρνανία, η οποία δεν ήταν ούτε Στερεά Ελλάδα ούτε Ηπειρος. Η διοικητική διαίρεση δεν ακολουθεί έτσι τη γεωγραφική, με αποτέλεσμα να προκαλούνται στρεβλώσεις σε πολλά επίπεδα. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν υπάρχει ένα συνολικό αφήγημα και δεν μπορούμε να «πουλήσουμε» ένα “νησί της στεριάς” με τόπους σύμβολα στον παγκόσμιο πολιτισμό. Η Αρχαία Ολυμπία, η Επίδαυρος, η Σπάρτη, το Ανάκτορο του Νέστορος και η Αρχαία Κόρινθος δεν μπορούν να αποτελέσουν ένα συνολικό πακέτο ενοποιημένης αξιοποίησης. Σε επίπεδο υποδομών, όσο δεν υπάρχει η Πάτρα ως διοικητικό κέντρο δεν πρόκειται να ολοκληρωθούν κρίσιμες διασυνδέσεις, όπως το Τσακώνα - Καλό Νερό - Πύργος - Πάτρα και το Λεύκτρο - Αρχαία Ολυμπία ή η σιδηροδρομική επέκταση Πάτρα - Πύργος - Καλαμάτα, όπου μπορεί να επιδιωχθεί διπλή γραμμή με ηλεκτροδότηση.
Θεωρούμε ότι είναι ώριμες οι συνθήκες να αφήσουμε πίσω την αναπαραγωγή δομών της οθωμανικής περιόδου που αναπαράχθηκαν στο νεοελληνικό κράτος με γνώμονα το πολιτικό κόστος και να δούμε το συνολικό όφελος. Δεν χωρά αμφιβολία ότι η μεταφορά της έδρας και του κέντρου βάρους στην Πάτρα δημιουργεί πρόβλημα στην Τρίπολη, αλλά δεν μπορούμε να θυσιάζουμε το όφελος της Καλαμάτας, της Κορίνθου, του Αργους και της Σπάρτης διαιωνίζοντας μια διοικητική και οικονομική ανορθογραφία. Το πολιτικό κόστος του τοπικισμού στοιχίζει ακριβά σε ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, αναπαράγει μικροπολιτικές δομές και εξαρτήσεις που οδηγούν στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική υστέρηση.
