Οι αλλαγές που έχουν πραγματοποιηθεί, ενώ θεωρητικά ήταν αναγκαίες στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού της σωφρονιστικής νομοθεσίας, στην πράξη αποδεικνύεται ότι δημιουργούν προβλήματα σε αυτό που ονομάζουμε αίσθημα δικαίου στον απλό πολίτη. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να έχουμε μια ποινική νομοθεσία η οποία είναι δρακόντεια, ούτε μπορούμε να διαμορφώνουμε τους νόμους με βάση μία υπόθεση, όσο σημαντική και εάν είναι αυτή. Χρειαζόμαστε μια ποινική νομοθεσία η οποία τηρεί το εύλογο μέτρο και η οποία εφαρμόζεται με δίκαιο και διαφανή τρόπο σε όλους, ανώνυμους και επώνυμους, με τον ίδιο τρόπο. Μια νομοθεσία που θα λειτουργεί όμως αποτρεπτικά και διδακτικά, και το σημαντικότερο, θα βοηθά στην εμπέδωση του αισθήματος ασφάλειας στους πολίτες.
Δεν μπορεί δηλαδή να καταδικάζεται η Χρυσή Αυγή ως εγκληματική οργάνωση η οποία είχε καμουφλαριστεί σε πολιτικό κόμμα και τα μέλη αυτής της εγκληματικής οργάνωσης να μπορούν να πολιτευτούν εκ νέου στις επόμενες εκλογές, ονομάζοντας το κόμμα «Χρυσός Κορυδαλλός».
Δεν μπορεί να συλλαμβάνεται κάποιος για ληστεία και να αφήνεται την άλλη μέρα ελεύθερος επειδή θεωρείται ανήλικος, παρότι μπορεί να είναι παντρεμένος με παιδιά. Δεν μπορεί να έχει καταδικαστεί κάποιος σε ισόβια για δολοφονία, και στο τέλος να αποφυλακίζεται στα 10 χρόνια. Η ποινική μεταχείριση οφείλει να έχει μια αναλογία και να ενισχύει την πεποίθηση του μέσου πολίτη ότι αποδίδεται δικαιοσύνη. Να σημειωθεί ότι οι ποινές «χάδι» χρησιμοποιούνται ως άλλοθι απραξίας από την πλευρά των διωκτικών οργάνων, με το επιχείρημα… εμείς τους πιάνουμε, οι άλλοι τους αφήνουν!
Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε γιατί παρίστανε τον τιμωρό και τον προστάτη των αδυνάτων, πουλώντας προστασία αρχικά σε υποβαθμισμένες γειτονιές της Αθήνας και φτάνοντας στη συνέχεια μέχρι το Νοσοκομείο της Καλαμάτας και τα χωριά της ευρύτερης περιοχής. Χρησιμοποίησε δηλαδή υπαρκτά προβλήματα για να διαδώσει τον ρατσιστικό της λόγο και να επιβάλει τη λύση της ζούγκλας. Η πολιτική απομόνωση αυτών των συμπεριφορών επιβάλλει καταρχάς την αντιμετώπιση των προβλημάτων που οδηγούν τους πολίτες στο να επιζητούν λύσεις πέρα και έξω από το οργανωμένο κράτος και τα θεσμοθετημένα όργανά του.
Τα όσα συνέβησαν τις προηγούμενες ημέρες στην περιοχή της Μεσσήνης επαναφέρουν το ζήτημα της ασφάλειας σε τοπικό επίπεδο. Το πρόβλημα είναι γνωστό, σέρνεται επί χρόνια, και οι όποιες πολιτικές έχουν εφαρμοστεί δεν έχουν επιφέρει αποτέλεσμα. Αντίθετα, χρόνο με το χρόνο τα πράγματα γίνονται πιο άγρια. Ο συνολικός επαναπροσδιορισμός των παραμέτρων του προβλήματος και η εφαρμογή συντονισμένων δράσεων για την επίλυσή του είναι το απολύτως αυτονόητο. Η εφαρμογή ολοκληρωμένων πολιτικών αστυνόμευσης, σωφρονισμού και ένταξης έχουν καθυστερήσει, με αποτέλεσμα οι πολίτες να νιώθουν απροστάτευτοι και διάφορες ομάδες να θεωρούν ότι μπορούν να δρουν εντελώς ανεξέλεγκτα.
Η κυβέρνηση οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τα ζητήματα αποκατάστασης του αισθήματος ασφάλειας στον μέσο πολίτη. Η Ν.Δ. προεκλογικά είχε θέσει ψηλά στην ατζέντα της το ζήτημα της εφαρμογής των νόμων και της τάξης. Οφείλει να αποδείξει ότι μπορεί. Στη Μεσσηνία μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει καμιά σημαντική βελτίωση. Δεν γνωρίζουμε πού οφείλεται η υστέρηση, αλλά τα τοπικά στελέχη της Ν.Δ., αν δεν θέλουν να ψάχνουν την ψήφο τους στις επόμενες εκλογές, θα πρέπει να βρουν τι φταίει και να δώσουν λύσεις.
Σε κάθε περίπτωση η κυβέρνηση χρειάζεται να προχωρήσει στην αναθεώρηση του Ποινικού Κώδικα, με βάση τα προβλήματα και τις κραυγαλέες στρεβλώσεις που παρατηρούνται, και να ψηφίσει συμπληρωματικές νομοθετικές ρυθμίσεις που θα αντιμετωπίζουν λάθη και παραλείψεις του παρελθόντος. Το ζήτημα της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, για παράδειγμα, μπορεί να αντιμετωπιστεί με τροποποίηση στην εκλογική νομοθεσία, θεσπίζοντας ασυμβίβαστα που θα αποκλείουν από την εκλογική διαδικασία τους καταδικασμένους για εγκληματικές οργανώσεις. Οι διωκτικές αρχές, τέλος, θα πρέπει να εξοπλιστούν κατάλληλα, και νομοθετικά, για να μπορέσουν να επιβάλουν το νόμο προς κάθε κατεύθυνση.
Τα μορφώματα ναζισμού σαν τη Χρυσή Αυγή τρέφονται από την ανασφάλεια των πολιτών οι οποίοι αναζητούν λύσεις σε προβλήματα που δυσχεραίνουν την καθημερινότητά τους. Οσο το οργανωμένο κράτος δεν επιλύει τα προβλήματα ασφάλειας, θα βρίσκουν χώρο οι μαχαιροβγάλτες του κοινού Ποινικού Κώδικα να πουλάνε προστασία, ποδοπατώντας κάθε ανθρώπινη υπόσταση. Η ασφάλεια των πολιτών και η ομαλή λειτουργία της κοινωνίας είναι βασικό μέλημα ενός σύγχρονου και αποτελεσματικού κράτους. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις και η λειτουργία των θεσμών κρίνονται από το αποτέλεσμα – και όσο αυτό παραμένει ελλειμματικό, οι αλλαγές και οι προσαρμογές είναι αναγκαίες και επιβεβλημένες. Χρειαζόμαστε ρυθμίσεις που δεν θα ικανοποιούν ακαδημαϊκές και θεωρητικές προσεγγίσεις του εργαστηρίου, αλλά θα κρίνονται αποτελεσματικές στο πεδίο της εφαρμογής τους, στην πραγματική ζωή.
panagopg@gmail.com
